Saturn INT-21
Saturn INT-21 – odpowiednik rakiety Saturn V w wersji dwustopniowej (bez stopnia S-IVB, statku Apollo CSM i lądownika LM), a także ostatnia ciężka rakieta Saturn. Była specjalnie zaprojektowana na potrzeby programu Apollo Applications Program, który zakładał rozwijanie technologii i zastosowań wykorzystanych w programie Apollo. Dla tej rakiety proponowano rozwiązanie, by instrumenty telemetryczne i kontrolne przenieść na stopień S-II, lecz uznano, że nie ma takiej konieczności, gdyż stacja Skylab była zbudowana ze stopnia S-IVB, stąd instrumenty kontrolne mogły się tam pomieścić.
| Rodzina rakiet nośnych Saturn V | |
 Start stacji Skylab | |
| Producent | |
|---|---|
| Data pierwszego startu |
14 maja 1973 |
| Data ostatniego startu |
14 maja 1973 |
| Statystyki | |
| Wszystkie starty |
1 |
| Udane starty |
1 (100%) |
| Nieudane starty |
0 |
| Zdolność wynoszenia | |
| Siła ciągu przy starcie |
34 000 kN |
| Wymiary | |
| Długość |
80 m |
| Średnica |
10 m |
| Masa całkowita |
2 916 500 kg |
| Stopnie rakiety | |
| Stopień 1. | |
| Stopień 2. | |
Rakieta ta wystartowała 14 maja 1973 roku wynosząc na orbitę amerykańską stację Skylab. W lotach załogowych na stację wykorzystywano statki Apollo i rakiety Saturn IB. Oprócz tego, w razie fiaska lotu Skylab 1 (oznaczenie kodowe tego lotu) rakieta Saturn INT-21 mogła wynieść zapasowy moduł o nazwie Skylab B.
Linki zewnętrzne edytuj
- Mark Wade: Saturn INT-21. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. (ang.).