Sermon joyeux
średniowieczny francuski gatunek teatralny
Sermon joyeux (fr. wesołe kazanie) – średniowieczny francuski gatunek teatralny[1].
Gatunek miał formę monologu dramatycznego wywodzącego się z tzw. świąt błazeńskich (fêtes des fous)[1]. Stanowił jednocześnie parodię kazania kościelnego – wypaczał sens tekstu zaczerpniętego z Biblii lub opowiadał w podobny sposób o sprawach życia codziennego[2]. Zachowało się około czterdziestu tego rodzaju utworów, z których najstarszy pochodzi z XII wieku[2]. Największą wartość artystyczną ma dzieło Franc-Ancher de Bagnolet (Wolny Łucznik z Bagnoletu), pochodzące z połowy XV wieku[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Łukasik 2012 ↓, s. 1008.
- ↑ a b c Łukasik 2012 ↓, s. 1009.
Bibliografia edytuj
- Stanisław Łukasik: Sermon joyeux. W: Słownik rodzajów i gatunków literackich. Grzegorz Gazda (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 1008–1009.