Siedlisko (województwo wielkopolskie)
Siedlisko (niem. Stieglitz) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Trzcianka, przy skrzyżowaniu drogi wojewódzkiej nr 153 z drogą wojewódzką nr 180 i przy trasie linii kolejowej Piła - Gorzów Wielkopolski.
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2005) |
1000 |
| Strefa numeracyjna |
67 |
| Kod pocztowy |
64-910[2] |
| Tablice rejestracyjne |
PCT |
| SIMC |
0530525 |
Położenie na mapie gminy Trzcianka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu czarnkowsko-trzcianeckiego  | |
 52°59′12″N 16°23′02″E/52,986667 16,383889[1]
| |
| Strona internetowa | |
Ogólne informacje edytuj
Siedlisko jest największą i drugą najludniejszą wsią w Gminie Trzcianka[3][4].
Obecnie we wsi funkcjonuje kilka firm prywatnych, m.in. zakład obróbki aluminium „Zobal” oraz stolarnia. We wsi jest kilkudziesięciu gospodarzy, którzy na ziemiach III, IV, i V klasy prowadzą produkcję roślinną i zwierzęcą, głównie hodowlę bydła. Miejscowość do chwili obecnej pozostała centrum usługowym dla okolicznych wsi i mniejszych osad. Są w niej trzy sklepy, poczta oraz obiekty oświatowe[5]
Historia edytuj
Początki wsi edytuj
Siedlisko zostało założone w 1561 roku. W 1667 r. we wsi stanął pierwszy kościół. Była to ewangelicka świątynia, ufundowana przez ród Czarnkowskich. Wieś stała się własnością Stanisława Poniatowskiego w 1738 r., który siedemnaście lat później sprzedał Siedlisko Alojzemu Radolińskiemu.
Po I rozbiorze Polski, Siedlisko weszło w granice Królestwa Prus. W roku 1807, w wyniku kongresu wiedeńskiego, miejscowość należała do Księstwa Warszawskiego. W 1815 r. znowu znalazła się w granicach Prus.
Linia Kolejowa edytuj
Budowa linii kolejowej w 1851 r. przyspieszyła rozwój wsi. Na początku XX wieku w Siedlisku istniała piekarnia, rzeźnia, a także sklep żelazny.
Kościół edytuj
W latach 1907-1908 we wsi stanął nowy, murowany kościół ewangelicki, zbudowany w stylu eklektycznym, zwieńczony wysoką iglicą, od 1945 r. katolicki.
Dawna Gmina edytuj
W latach 1945-54 i 1973-1976 miejscowość była siedzibą władz gminy Siedlisko. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie pilskim.
Do początku lat 90. w Siedlisku znajdował się kombinat PGR.
W centrum wsi znajdował się dawniej pomnik w miejscu, gdzie w 1945 r. pochowano poległych żołnierzy. Obecnie prochy żołnierzy znajdują się na cmentarzu wojskowym w Pile.[6]
Edukacja i Kultura edytuj
Siedlisko posiada szkołę podstawową i ośrodek zdrowia.
We wsi działa również filia Biblioteki Publicznej Miasta i Gminy im. Kazimiery Iłłakowiczówny w Trzciance oraz remiza Ochotniczej Straży Pożarnej.
W siedlisku odbywają się autorskie przedstawienia, występy artystyczne, cykliczne imprezy (np. Dzień Brodatego Gożdzika z przeglądem zespołów muzycznych i wokalnych) i obchody, cykliczne konkursy: plastyczne, poetyckie, wokalne[7].
We wsi znajduje się świetlica wiejska z salą, sceną i wyposażonym zapleczem kuchennym, dwa place zabaw, miejsce na ognisko, pełnowymiarowe boisko sportowe, zielone zakątki z ławeczkami, plenerowa scena, stacja rowerowa, domek na stadionie, wiaty z drewnianymi stołami i ławkami, utwardzony plac do imprez plenerowych[7].
Tradycja edytuj
- Dożynki parafialne i wiejskie, odpust parafialny, tradycyjna procesja przez wieś ze stacjami przy figurkach i krzyżach na Boże Ciało, droga krzyżowa Siedlisko – Rychlik – Siedlisko, pielgrzymka do Skrzatusza i do Częstochowy.
- Tradycja wspólnego wyplatania wieńca dożynkowego i przygotowania obrzędu dożynkowego oraz prezentacji wieńca, tradycja wspólnego świętowania Dnia Kobiet i Dnia Dziecka, Dnia Babci i Dziadka, pisanie autorskich pieśni, piosenek i scenariuszy przedstawień związanych z w/w świętami i tradycjami[7].
Transport edytuj
Wieś posiada remizę Ochotniczej Straży Pożarnej. co czyni ją kluczowym punktem w walce z pożarami oraz pomocy mieszkańcom.
We wschodniej części Siedliska mieści się aktywna stacja kolejowa: Siedlisko Czarnkowskie.
Przyroda edytuj
Wieś posiada ponad stuletnie drzewa: lipy przy kościele, ogromna lipa na cmentarzu ewangelickim], kasztanowce przy sali wiejskiej, dąb przy figurce Matki Boskiej, kolejny przy cmentarzu, dęby przy skrzyżowaniu ulic w centrum wsi, ogromna wierzba przy „szlaku spacerowym”[8].
Sport edytuj
W Siedlisku funkcjonują dwie drużyny sportowe: UKS Gwiazda Siedlisko i Korona Siedlisko[9][10].
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 121951
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1159 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ https://www.poczta-polska.pl/hermes/uploads/2013/11/spispna.pdf
- ↑ Główny Urząd Statystyczny [online], eteryt.stat.gov.pl [dostęp 2023-04-15].
- ↑ Sołectwo Siedlisko [online], Serwis Miasta i Gminy Trzcianka [dostęp 2023-04-15] (pol.).
- ↑ W Siedlisku zburzono pomnik upamiętniający Armię Czerwoną [online], radiopoznan.fm [dostęp 2024-01-23] (pol.).
- ↑ a b c https://trzcianka.pl/wp-content/uploads/2020/08/strategia_rozwoju_gminy_trzcianka_na_lata_2015-2030.pdf
- ↑ https://agro.icm.edu.pl/agro/element/bwmeta1.element.agro-457d5472-dd01-4f2d-9a27-3a0bc8a1d8eb/c/13-21.pdf
- ↑ Zawodniczki UKS Gwiazda Siedlisko wicemistrzyniami Wielkopolski w badmintonie dziewcząt. [online], Serwis Miasta i Gminy Trzcianka [dostęp 2023-05-01] (pol.).
- ↑ Korona Sieldisko :":": Oficjalna strona klubu [online], korona-siedlisko.futbolowo.pl [dostęp 2023-05-01].
Bibliografia edytuj
- Małgorzata Linettej, Andrzej Świątek: Trzcianka. Miasto i gmina. Poznań: Oficyna Wydawnicza GŁOS WIELKOPOLSKI, 2002, s. 38-39. ISBN 83-88965-26-3.
- Jan Dolata, Elżbieta Gajda, Henryk Rogacki: Trzcianka. Zarys dziejów. Poznań: Wydawnictwo KORAB, 1994, s. 35, 74. ISBN 83-901269-2-3.
- Piotr Maluśkiewicz: Trzcianka i okolice. Poznań: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989, s. 34. ISBN 83-03-02947-9.
Zobacz też: Siedlisko