Sieweczka pustynna

gatunek ptaka

Sieweczka pustynna[3] (Anarhynchus leschenaultii) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny sieweczkowatych (Charadriidae). W sezonie lęgowym zamieszkuje Azję, zimuje na wybrzeżach od Afryki przez południową Azję po Australazję. Sporadycznie zalatuje do Polski. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Sieweczka pustynna
Anarhynchus leschenaultii
(Lesson, 1826)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

siewkowce

Rodzina

sieweczkowate

Podrodzina

sieweczki

Rodzaj

Anarhynchus

Gatunek

sieweczka pustynna

Synonimy
  • Charadrius Leschenaultii Lesson, 1826
  • Eupoda leschenaultii (Lesson, 1826)[1]
  • Pagoa leschenaultii (Lesson, 1826)[1]
  • Eudromias crassirostris Severtsov, 1873[1]
  • Pagoa zanda Mathews, 1916[1]
  • Charadrius columbinus Wagler, 1829[1]
Podgatunki
  • A. l. columbina (Wagler, 1829)
  • A. l. scythicus (Carlos, Roselaar & Voisin, 2012)
  • A. l. leschenaultii (Lesson, 1826)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Systematyka edytuj

Po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego gatunek ten opisał René Lesson w 1826 roku. Autor nadał mu nazwę Charadrius Leschenaultii, a jako miejsce typowe wskazał Pondicherry w Indiach[1][4]. Obecnie wielu autorów nadal umieszcza ten gatunek w rodzaju Charadrius[1][2][5][6], niektórzy zaliczają go do rodzaju Anarhynchus[3]. Wyróżnia się trzy podgatunki[5][6].

Podgatunki i zasięg występowania edytuj

Sieweczka pustynna zamieszkuje w zależności od podgatunku[5][6]:

Sporadycznie zalatuje do Polski (do 2016 roku stwierdzono ją 8 razy[7]).

Morfologia edytuj

Wygląd
W szacie godowej samiec ma boki i przód głowy oraz gardło, brzuch i podogonie białe. Przód ciemienia i kantarek oraz pokrywy uszne czarne (na czole pozostaje jednak biała plama). Kark i wole rdzawe. Wierzch głowy, grzbiet i skrzydła szarobrązowe. Dziób czarny, nogi ciemne. Samiec w szacie spoczynkowej, samica i osobniki młodociane mają barwy bardziej stonowane, nie występuje również w ubarwieniu kolor rdzawy. Bardzo podobna sieweczka mongolska jest nieco mniejsza, bledsza, o bardziej stonowanym ubarwieniu i krótszym, cieńszym dziobie oraz ma krótsze nogi.
Wymiary średnie
długość ciała: ok. 22–25 cm[8]
rozpiętość skrzydeł: 44–60 cm[5]
masa ciała: ok. 75–100 g[8]

Ekologia i zachowanie edytuj

Biotop
Pustynie i tereny pokryte roślinnością słonolubną. Często w dużej odległości od wody. W okresie pozalęgowym brzegi różnorodnych zbiorników wodnych.
 
Jajo z kolekcji muzealnej
Gniazdo
Na ziemi, w wydrapanym zagłębieniu. Wyściółkę stanowi materiał roślinny[8].
Jaja
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu–maju 3 (czasem 2 lub 4) jaja[8].
Wysiadywanie
Jaja wysiadywane są przez okres około 24 dni przez obydwoje rodziców.
Pisklęta
Młode po około 30 dniach stają się samodzielne. Wcześniej zajmują się nimi i ojciec, i matka, którzy mogą podzielić się potomstwem[8].
Pożywienie
Głównie bezkręgowce (m.in. mięczaki, skorupiaki, owady), sporadycznie drobne kręgowce. Według niektórych doniesień jedzą też jaszczurki i materiał roślinny[8].

Status i ochrona edytuj

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje sieweczkę pustynną za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji, według szacunków organizacji Wetlands International z 2016 roku, mieści się w przedziale 150–340 tysięcy osobników. Ogólny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[2].

W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej[9].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g D. Lepage: Greater Sand Plover Charadrius leschenaultii. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-02-17]. (ang.).
  2. a b c BirdLife International, Charadrius leschenaultii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2022-1 [dostęp 2022-10-09] (ang.).
  3. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Charadriinae Leach, 1820 - sieweczki (wersja: 2023-12-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-02-04].
  4. F.G. Levrault (red.), Dictionnaire des sciences naturelles, t. 42, Strasbourg, Paris 1826, s. 36 (fr.).
  5. a b c d Wiersma, P., Kirwan, G.M. & Boesman, P.: Greater Sandplover (Charadrius leschenaultii). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-04-07].
  6. a b c F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-02-17]. (ang.).
  7. Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 33. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2016. „Ornis Polonica”. 58, s. 83–116, 2017. 
  8. a b c d e f Charadrius leschenaultii — Greater Sand Plover, Large Sand Plover. Australian Government: Department of the Environment. [dostęp 2015-09-07].
  9. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

Linki zewnętrzne edytuj