Sikong (prowincja)
Sikong (birm. စစ်ကိုင်းတိုင်းဒေသကြီး /zəɡáiɴ táiɴ dèθa̰ dʑí/; ang. Sagaing Region) – jedna z prowincji w Mjanmie (Birmie), ze stolicą w Sikongu.
| prowincja | |||
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Siedziba | |||
| Powierzchnia |
93 701 km² | ||
| Populacja (2014) • liczba ludności |
| ||
| • gęstość |
57 os./km² | ||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||
| Liczba dystryktów |
8 | ||
| Liczba okręgów miejskich |
37 | ||
Położenie na mapie Mjanmy
| |||
.svg)
Geografia edytuj
Jest to druga co do wielkości prowincja Mjanmy. Na północy i zachodzie graniczy z Indiami, na zachodzie ze stanem Czin, na wschodzie ze stanami Kaczin i Szan, a na południu z prowincją Magwe. Rzeka Irawadi oddziela ją od prowincji Mandalaj na południowym wschodzie. Z północy na południe prowincję przecina rzeka Czinduin.
Południowa część prowincji Sikong ma charakter nizinny podczas gdy północna i zachodnia – wyżynny i górski. Na terenie prowincji znajduje się jedna z najwyższych gór Mjanmy – Nwemauk (3827 m).
Podział administracyjny edytuj
Prowincja Sikong dzieli się na 8 dystryktów i 37 okręgów miejskich. Dystrykty, to:
Ludność edytuj
Większość ludności prowincji stanowią Birmańczycy. Oprócz nich można znaleźć duże skupiska Szanów, Kaczinów oraz Nagów[2].
Gospodarka edytuj
Podstawą gospodarki prowincji jest rolnictwo. Na jej terenie uprawia się między innymi ryż, kukurydzę, pszenicę, proso, orzechy ziemne, trzcinę cukrową, sezam, fasolę i słonecznika. Gospodarstwa rolne prowincji mają najwyższą w kraju wydajność w produkcji ryżu[3]. Ważną rolę gospodarczą odgrywa też hodowla zwierząt i rybołówstwo. Dzięki handlowi transgranicznemu duża część nadwyżki produkowanej w prowincji Sikong żywności trafia do Indii[2].
Na terenie prowincji istnieją dwie strefy przemysłowe w Kalay (76 firm) i Munywa (632 firmy). Działające w nich przedsiębiorstwa zatrudniają średnio po 6,9 pracownika) [4].
Liczne lasy umożliwiają pozyskiwanie dużych ilości drewna[2].
W Letpadaung (dystrykt Munywa) zlokalizowana jest jedna z największych w Mjanmie kopalni miedzi[5].
Szkolnictwo edytuj
Na terenie prowincji Sikong działa jedenaście uniwersytetów skupionych w Sikongu, Munywa i Shwebo[6]. W Sikongu działa jedna z dwóch w kraju szkół wyższych kształcących nauczycieli mających prawo nauczania na poziomie licealnym[7]. Także w Sikongu działa uniwersytet (University for the Development of National Races) szkolący nauczycieli pracujących z młodzieżą należącą do mniejszości etnicznych.
Przypisy edytuj
- ↑ Ministry of Immigration and Population, Department of Population 2014 ↓.
- ↑ a b c Seekins 2006 ↓, s. 385.
- ↑ OECD 2015 ↓, s. 52.
- ↑ OECD 2015 ↓, s. 82.
- ↑ Simpson 2014 ↓, s. 82.
- ↑ Williams 2011 ↓, s. 61.
- ↑ OECD 2015 ↓, s. 126.
Bibliografia edytuj
- Ministry of Immigration and Population, Department of Population: The Population and Housing Census of Myanmar, 2014: Summary of the Provisional Results. sierpień 2014. [dostęp 2015-03-23]. (ang.).
- OECD: OECD Development Pathways Multi-dimensional Review of Myanmar. T. 2. In-depth Analysis and Recommendations. OECD Publishing, 2015. ISBN 978-92-64-22057-7. (ang.).
- Donald. M. Seekins: Historical Dictionary of Burma (Myanmar). Scarecrow Press, 2006. ISBN 978-0-8108-5476-5. (ang.).
- Adam Simpson: Energy, Governance and Security in Thailand and Myanmar (Burma): A Critical Approach to Environmental Politics in the South. Ashgate Publishing, Ltd, 2014. ISBN 978-1-4094-2993-7. (ang.).
- Idongesit Williams: Comprehensive Directory of Universities in the World Volume 1- Country index from A-H. CreateSpace Independent Publishing Platform, 2011. ISBN 978-1-4662-5068-0. (ang.).