Skoczomyszka

rodzaj gryzoni

Skoczomyszka[2] (Zapus) – rodzaj ssaków z rodziny skoczomyszek (Zapodidae).

skoczomyszka
Zapus
Coues, 1875[1]
Okres istnienia: pliocen–dziś
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – skoczomyszka łąkowa (Z. hudsonius)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

skoczkowce

Rodzina

skoczomyszki

Rodzaj

skoczomyszka

Typ nomenklatoryczny

Dipus hudsonius E.A.W. Zimmermann, 1780

Gatunki

12 gatunków (w tym 4 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Północnej[3][4].

Morfologia edytuj

Długość ciała (bez ogona) 75–102 mm, długość ogona 108–160 mm, długość tylnej stopy 28–60 mm; masa ciała 12–40 g[5][6].

Systematyka edytuj

Rodzaj zdefiniował w 1875 roku amerykański chirurg i ornitolog Elliott Coues na łamach Bulletin of the United States Geological and Geographical Survey of the Territories[1]. Na gatunek typowy Coues wyznaczył (oznaczenie monotypowe) skoczomyszkę łąkową (Z. hudsonicus).

Etymologia edytuj

Zapus: gr. przyrostek wzmacniający ζα- za-; πους pous, ποδος podos „stopa”[1].

Ewolucja edytuj

Gatunki należące do tego rodzaju znane są od późnego pliocenu w Ameryce Północnej[4]. Rodzaj Zapus najwyraźniej powstał w Azji od przodka należącego do Eozapus, który przeniósł się przez Cieśninę Beringa do Ameryki Północnej[3]. Wymarły Zapus rinkeri z Kansas, najstarszy znany północnoamerykański przedstawiciel Zapus, tworzy kolejną serię z wymarłym Z. burti i występującym współcześnie Z. hudsonius[3]. Z. burti mógł być przodkiem obecnych Z. trinotatus i Z. princeps i klad ten mógł powstać z linii Z. hudsonius[3].

Podział systematyczny edytuj

Pokrewne rodzaje skoczomysz (Napaeozapus) i myszoskok (Eozapus) były włączane do tego rodzaju, niekiedy w randze podrodzaju[7]. Dane molekularne sugerują wyodrębnienie z Z. hudsonicus taksonu luteus, z Z. trinotatus taksonu montanus oraz z Z. princeps taksonów oregonius, saltator, pacificus i nieopisanego gatunku z północnych Gór Skalistych[8], jednak potrzebne są dalsze badania oparte na danych molekularnych i morfologicznych na układem systematycznym tego rodzaju[3]; tutaj lista występujących współcześnie gatunków za Mammals Diversity Database[9][6][3][2]:

Opisano również gatunki wymarłe:

Przypisy edytuj

  1. a b c E. Coues. Some account, critical, descriptive, and historical, of Zapus hudsonics. „Bulletin of the United States Geological and Geographical Survey of the Territories”. 5 (3), s. 153, 1875. (ang.). 
  2. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 230. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  3. a b c d e f C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 318. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  4. a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Zapus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-16].
  5. J. Whitaker: Family Zapodidae (Jumping Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 56–59. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  6. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 206. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  7. D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Subfamily Zapodinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-16].
  8. J.L. Malaney, J.R. Demboski & J.A. Cook. Integrative species delimitation of the widespread North American jumping mice (Zapodinae). „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 114, s. 137–152, 2017. DOI: 10.1016/j.ympev.2017.06.001. (ang.). 
  9. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-09-29]. (ang.).
  10. C.W. Hibbard. The Borchers fauna, a new Pleistocene interglacial fauna from Meade County, Kansas. „Geological Survey of Kansas Bulletin”. 38, s. 214, 1941. (ang.). 
  11. C.W. Hibbard. A new jumping mouse from the Upper Pliocene of Kansas. „Journal of Mammalogy”. Journal of Mammalogy (32), s. 3, 1951. DOI: 10.2307/1375669. (ang.). 
  12. C.W. Hibbard. Vertebrate fossils from the Meade formation of southwestern Kansas. „Papers Michigan Academy of Science, Arts, and Letters”. 41, s. 195, 1956. (ang.). 
  13. R.A. Martin. Early Pleistocene zapodid rodents from the Java local fauna of north-central South Dakota. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 9 (1), s. 102, 1989. DOI: 10.1080/02724634.1989.10011742. (ang.).