Skylab 3
Skylab 3 – druga załoga stacji kosmicznej Skylab, która w ramach programu Skylab kontynuowała prace poprzedników.
| |
| Dane misji | |
| Indeks COSPAR |
1973-050A |
|---|---|
| Zaangażowani | |
| Oznaczenie kodowe |
Skylab CSM 2 |
| Pojazd | |
| Statek kosmiczny | |
| Masa pojazdu |
20 121[1] kg |
| Rakieta nośna |
Saturn IB SA-207 |
| Załoga | |
 Członkowie misji (od lewej): Owen Garriott, Jack Lousma i Alan Bean | |
| Dowódca | |
| Załoga | |
| Start | |
| Miejsce startu | |
| Początek misji |
28 lipca 1973, 11:10:51 UTC |
| Orbita okołoziemska | |
| Apogeum |
441[1] km |
| Perygeum |
423[1] km |
| Okres orbitalny |
93,2[1] min |
| Inklinacja orbity | |
| Lądowanie | |
| Miejsce lądowania | |
| Lądowanie |
25 września 1973, 22:19 UTC |
| Czas trwania misji |
59 d, 11 h, 09 min |
| Liczba okrążeń Ziemi |
858[2] |
Załoga edytuj
- Alan Bean – dowódca, uczestnik wyprawy na Księżyc
- Jack Lousma – pilot
- dr Owen Garriott – specjalista w dziedzinie fizyki jonosfery
Załoga rezerwowa edytuj
- Vance Brand – dowódca
- Don Lind – pilot
- William Lenoir – naukowiec
Misja edytuj
Druga załoga stacji Skylab wystartowała z Ziemi 28 lipca 1973 roku. Tak jak poprzednicy dokonali najpierw inspekcji bazy z zewnątrz, a dopiero potem statek przycumował. Znowu jednak wystąpiły w bazie niesprawności. W dwóch (z czterech) zespołach silniczków korekcyjnych statku Apollo, ujawniła się ucieczka materiału pędnego, co groziło niemożnością powrotu na Ziemię.
Nowa załoga kontynuowała badania poprzedników, a także przeprowadziła badania materiałowe. W dniu 6 sierpnia Lousma i Garriott wyszli na zewnątrz bazy, aby założyć właściwy ekran osłonowy. W trakcie pobytu na stacji wyszli jeszcze dwukrotnie na zewnątrz bazy – 24 sierpnia Lousma i Garriott (podłączyli nowe żyroskopy), a 22 września Bean i Garriott (wymienili w teleskopach astronomicznych kasety z taśmami oraz pobrali próbki materiałów umieszczonych na zewnątrz bazy). Pobyt drugiej załogi w bazie satelitarnej Skylab był jeszcze bardziej owocny niż pierwszej. Uzyskano 77 600 obrazów z teleskopu ATM i 14 400 z aparatury EREP (Earth Resources Experiments Package)[3] oraz 28,4 km taśmy magnetycznej z zapisami różnorodnych pomiarów. Na badanie Słońca astronauci przeznaczyli 305 godzin. W tym czasie Słońce było bardzo aktywne. Zaobserwowali wiele rozbłysków słonecznych. W czasie lotu badali naturalne zasoby Ziemi. Obserwacje przeprowadzali nad zachodnią Europą, Japonią, Australią, zachodnią Afryką, Ameryką Środkową i Ameryką Południową. Uzyskane wyniki przekazano zainteresowanym krajom. Obserwowali zagrożenie lawinowe w Szwajcarii, skutki trzęsienia ziemi w Meksyku, a nawet zanieczyszczenie atmosfery wzdłuż dróg w RFN. Pod koniec sierpnia i na początku września wykryli na Oceanie Atlantyckim narodziny cyklonu Christina, a w Zatoce Meksykańskiej – cyklon Delia.
Eksperymenty biologiczne powiodły się częściowo – zdechły doświadczalne muszki owocówki i gryzonie (szczuroskoczniki drobne). Ryby nie mogły przywyknąć do braku grawitacji. Natomiast pająki (Anita i Arabella) przystosowały się i zaczęły tkać prawidłowe pajęczyny.
Powrót na Ziemię nastąpił 25 września 1973 roku, po starannym zakonserwowaniu urządzeń bazy. Lot trwał 59 dni 11 godzin i 9 minut, co stanowiło nowy rekord amerykański. Po pomyślnym zakończeniu misji zadecydowano, że trzecia załoga będzie przebywać na pokładzie Skylaba znacznie dłużej.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Skylab CSM 2. [w:] NSSDC Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2013-08-26]. (ang.).
- ↑ Mark Wade: Skylab 3. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2013-08-26]. (ang.).
- ↑ Olgierd Wołczek. Nauka w stacjach kosmicznych. „Astronautyka”. 6 (76), s. 8-18, 1974. Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo Wrocław, Oddział w Warszawie. ISSN 0004-623X. (pol.).
Bibliografia edytuj
- Andrzej Marks, Baza satelitarna Alfa, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1997, ISBN 83-204-2203-5, OCLC 750492531.
- Andrzej Marks, Polak w Kosmosie, Książka i Wiedza, Warszawa 1978