Sobór Ikony Matki Bożej „Wstawienniczka Za Grzesznych” w Szanghaju

Sobór Ikony Matki Bożej „Wstawienniczka Za Grzesznych” w Szanghaju – dawny sobór prawosławny w Szanghaju.

Sobór Ikony Matki Bożej „Wstawienniczka Za Grzesznych”

dawny sobór katedralny
Państwo	Chiny
Miejscowość	Szanghaj
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Wezwanie	Ikony Matki Bożej „Wstawienniczka Za Grzesznych”
Historia Data rozpoczęcia budowy 1933 Data zakończenia budowy 1934 Data zamknięcia po 1966 Aktualne przeznaczenie obiekt zdesakralizowany
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • liczba wiernych • cegła 2500 osób
Położenie na mapie Szanghaju Sobór Ikony Matki Bożej „Wstawienniczka Za Grzesznych”
Położenie na mapie Chin Sobór Ikony Matki Bożej „Wstawienniczka Za Grzesznych”
31°13′09,7″N 121°27′03,3″E

Koncepcja budowy soboru pojawiła się już w 1929, jednak dopiero pod koniec roku 1934, po przybyciu do Chin późniejszego świętego prawosławnego Jana Maksymowicza budowa została ukończona. W swojej architekturze obiekt naśladował częściowo moskiewski sobór Chrystusa Zbawiciela. Prace budowlane rozpoczęto w 1933; kamień węgielny obiektu poświęcił biskup pekiński i chiński Wiktor (Swiatin), zaś współautorem projektu był jego poprzednik na katedrze, zmarły w 1932 Szymon (Winogradow). Projekt ten uszczegółowił rosyjski emigracyjny architekt i malarz J. Lichonos. Łączny koszt budowy obiektu wyniósł 150 tys. dolarów. Sobór mógł pomieścić 2500 wiernych i trzystuosobowy chór. Znaczenie soboru dla Rosjan w Chinach wyraża nadany obiektowi przydomek „Kremla chińskiego prawosławia”.

Cerkiew była czynna do rewolucji kulturalnej. Następnie została zamknięta; w 1956 zmarł ostatni proboszcz działającej przy soborze parafii. Przez dwadzieścia lat w obiekcie znajdował się magazyn. Od 1988 była remontowana jako zabytek architektury. Mimo tego pozostawała własnością restauracji. W 2005 była już opuszczona. Dwa lata później, po staraniach Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na rzecz ponownego otwarcia cerkwi lub umieszczenia w niej instytucji kulturalnej, rozpoczęły się prace nad adaptacją budynku na muzeum historyczne. W czasie badań zdewastowanego obiektu okazało się, że pod warstwą gipsu zachowała się część oryginalnej dekoracji malarskiej (osiem postaci świętych proroków starotestamentowych oraz Trójca Święta w wewnętrznej części bębna największej kopuły). Ikonograf Zadorożny uzupełnił te freski w celu rekonstrukcji oryginalnego wyglądu wnętrza.