Spółgłoska dwuwargowa
Spółgłoska dwuwargowa – spółgłoska wymawiana przy zbliżeniu obu warg do siebie[1].
Przykłady edytuj
W języku polskim dwuwargowo wymawia się /p/ w pasek, /b/ w bać się, /w/ (= ł w łoś) i /m/ w mama[2] oraz spółgłoski zmiękczone /p'/ i /b'/[3], np. w wyrazach bitwa, pipa.
Lista spółgłosek dwuwargowych edytuj
Występują następujące spółgłoski dwuwargowe[4]:
- spółgłoska zwarta dwuwargowa bezdźwięczna [p]
- spółgłoska zwarta dwuwargowa dźwięczna [b]
- spółgłoska szczelinowa dwuwargowa bezdźwięczna [ɸ]
- spółgłoska szczelinowa dwuwargowa dźwięczna [β]
- spółgłoska nosowa dwuwargowa [m]
- spółgłoska drżąca dwuwargowa [ʙ]
- spółgłoska iniektywna dwuwargowa dźwięczna [ɓ]
- spółgłoska zwarta ejektywna dwuwargowa [pʼ]
- mlask dwuwargowy [ʘ]
Przypisy edytuj
- ↑ Gimson 2008 ↓, s. 27.
- ↑ Nagórko 2007 ↓, s. 42.
- ↑ Nagórko 2007 ↓, s. 45-46.
- ↑ International Phonetic Association 1999 ↓, s. IX.
Bibliografia edytuj
- Alicja Nagórko: Zarys gramatyki polskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2007. ISBN 978-83-01-15390-8.
- A. C. Gimson: Pronunciation of English. Londyn: Hodder Education, 2008. ISBN 978-0-340-958773.
- International Phonetic Association: Handbook of the International Phonetic Association. Nowy Jork: Cambridge University Press, 1999. ISBN 100-521-65236-7.