Spółgłoska półotwarta wargowo-zębowa dźwięczna

Spółgłoska półotwarta wargowo-zębowa dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [ʋ].

Spółgłoska półotwarta wargowo-zębowa dźwięczna

Numer IPA	150
ʋ
Jednostka znakowa	ʋ
Unikod	U+028b
UTF-8 (hex)	ca 8b
Inne systemy
X-SAMPA	P lub v\
Kirshenbaum	r<lbd>
IPA Braille↗	⠦⠧
Przykład
informacje • pomoc
Obraz znaku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Artykulacja

Opis

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ʋ]:

• modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji płucnej i egresji,
• tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, prąd powietrza uchodzi przez jamę ustną
• prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka
• dolna warga kontaktuje się z górnymi siekaczami, tworząc przewężenie. Przewężenie to jest na tyle szerokie, że masy powietrza wydychanego z płuc przepływają stosunkowo swobodnie i wolno, nie wytwarzając szumu.
• wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna
• pozycja języka i ust może zależeć od kontekstu, w jakim występuje głoska.

Praktycznie

Artykulacja półotwartej [ʋ] różni się od spółgłoski wargowo-zębowej [v] przede wszystkim szerokością szczeliny, która w przypadku [ʋ] jest szersza. Przy nauce tej głoski można wyjść od [v] i lekko obniżyć dolną szczękę aż do utworzenia szerszej szczeliny.

Przykłady

• w języku hawajskim: wikiwiki [ʋikiʋiki] "szybko"
• w języku hindi: वरुण [ʋəruɳ] "Waruna"
• w języku ukraińskim: вовк [ʋoʋk] "wilk"

Terminologia

Spółgłoska wargowo-zębowa to inaczej spółgłoska labiodentalna.