Wikipedia

Sparky Anderson

Sparky Anderson, właściwie George Lee Anderson (ur. 22 lutego 1934 w Bridgewater, zm. 4 listopada 2010 w Thousand Oaks) – amerykański baseballista, który występował na pozycji drugobazowego, menadżer klubów MLB. Trzykrotnie wygrał World Series i dwukrotnie wybierany był najlepszym menadżerem w lidze. W 2000 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame.

Sparky Anderson
Ilustracja
Sparky Anderson jako menadżer Detroit Tigers
drugobazowy
Pełne imię i nazwisko

George Lee Anderson

Pseudonim

Captain Hook

Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1934
Bridgewater

Data i miejsce śmierci

4 listopada 2010
Thousand Oaks

Odbijał

prawą

Rzucał

prawą

Debiut

10 kwietnia 1959

Ostatni występ

27 września 1959

Kariera klubowa
Lata Kluby
1959 Philadelphia Phillies
Kariera menedżerska
Lata Kluby
1970–1978 Cincinnati Reds
1979–1995 Detroit Tigers
Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia

2000

Metoda elekcji

Veterans Committee

Życiorys edytuj

Urodził się jako George Lee Anderson w Bridgewater (Południowa Dakota), jako syn Shirley i LeRoya Andersonów, malarza stodół i silosów. Jego ojciec kazał mu być miłym dla ludzi, rady, której chłopiec przestrzegał przez całe życie. Kiedy miał 8 lat, rodzina przeniosła się do Los Angeles i kupiła dom w pobliżu University of Southern California, gdzie George służył jako batboy (chłopiec, który jest zatrudniony do opiekowania się kijami podczas meczu baseballowego) przez 6 lat pod okiem legendarnego trenera Roda Dedeaux. Drużyna baseballowa George’a, Dorsey High School była potęgą, a w 1951 jego drużyna, American Legion, zdobyła mistrzostwo kraju.[1]

Kariera zawodnicza edytuj

Po ukończeniu szkoły średniej w 1953 otrzymał propozycję stypendium z Uniwersytetu Południowej Kalifornii, ale zdecydował się podpisać kontrakt z organizacją Brooklyn Dodgers. W latach 1953–1958 grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Montreal Royals z poziomu Triple-A[2]. W grudniu 1958 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Philadelphia Phillies[3].

W MLB zadebiutował 10 kwietnia 1959 w meczu przeciwko Cincinnati Redlegs zaliczając RBI single w drugiej połowie ósmej zmiany, podwyższając prowadzenie Phillies na 2–0[3][4]. W 1959 zagrał w 152 meczach, notując średnią 0,218[3]. Przed rozpoczęciem sezonu 1960 został oddany do Toronto Maple Leafs z International League, w którym występował do 1963[2].

Kariera menedżerska edytuj

 
Saprky Anderson (z lewej), prezydent George W. Bush i Yogi Berra (z prawej) podczas wizyty w Białym Domu w marcu 2001.

Minor League Baseball edytuj

W 1964 został menadżerem Toronto Maple Leafs, jednak po zakończeniu sezonu został zwolniony. W latach 1965–1967 prowadził zespoły farmerskie St. Louis Cardinals – Rock Hill Cardinals, St. Petersburg Cardinals i Modesto Reds. W 1968 był menadżerem Asheville Tourists, klubu farmerskiego Cincinnati Reds[2][5].

Major League Baseball edytuj

Cincinnati Reds edytuj

9 października 1969 w wieku 35 lat został menadżerem Cincinnati Reds, zastępując na tym stanowisku Dave'a Bristola[6]. Anderson był wówczas mało znanym szkoleniowcem, a artykuł w gazecie The Cincinnati Enquirer, opisujący jego zatrudnienie w klubie z MLB zatytułowano "Sparky Who?"[7]. Mimo to w pierwszym sezonie 1970, poprowadził Reds do 102 zwycięstw w sezonie zasadniczym i zwycięstwa w National League Championship Series, dwa lata później powtórzył osiągnięcie[2].

W sezonie 1975 Cincinnati Reds zanotowali najlepszy bilans w historii klubu (108–54) i w ALCS pokonali Pittsburgh Pirates. W World Series Reds zmierzyli się z Boston Red Sox wygrywając w siedmiu meczach[8]. Rok później obronili tytuł mistrzowski po pokonaniu New York Yankees w czterech spotkaniach[9]. W latach 1977 i 1978 Reds zajmowali drugie miejsce w NL West Division za Los Angeles Dodgers i w efekcie 28 listopada 1978 Anderson został zwolniony z funkcji menadżera zespołu[2][6].

Detroit Tigers edytuj

12 czerwca 1979 został menadżerem Detroit Tigers, po zwolnieniu Lesa Mossa[6]. W 1984 poprowadził zespół do pierwszego od 1968 roku mistrzostwa; w World Series Tigers pokonali San Diego Padres w pięciu meczach[10]. 15 kwietnia 1993 w meczu z Oakland Athletics odniósł 2000. zwycięstwo jako menadżer[6]. 2 października 1995 zrezygnował z tej funkcji[6]. W karierze menadżerskiej zanotował 2194 zwycięstwa co daje mu szóste miejsce w klasyfikacji wszech czasów[11].

Późniejszy okres edytuj

W 2000 roku został wprowadzony do Baseball Hall of Fame[12]. W 2005 zastrzeżono numer 10, z którym występował jako menadżer Cincinnati Reds[13]. Zmarł 4 listopada 2010[14].

W 2011 zastrzeżono numer 11, który nosił będąc menadżerem Detroit Tigers[15].

Statystyki menadżerskie edytuj

Sezon Klub Liga Mecze Zwycięstwa Porażki Proc. zw. i por.
1970–1978 Cincinnati Reds NL 1450 863 586 0,596
1979–1995 Detroit Tigers AL 2580 1331 1248 0,516
Łącznie w karierze 4030 2194 1834 0,545

Nagrody i wyróżnienia edytuj

Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
3× zwycięzca w World Series 1975, 1976, 1984 [8][9][10]
2× AL Manager of the Year 1984, 1986 [2]
Baseball Hall of Fame od 2000 [12]
# 10 zastrzeżony przez Reds 2005 [13]
# 11 zastrzeżony przez Tigers 2011 [15]

Przypisy edytuj

  1. ↑ John R.M. Wilson, Anderson, Sparky (1934-2010), baseball manager, t. 1, Oxford University Press, kwiecień 2014, DOI: 10.1093/anb/9780198606697.article.1901011 [dostęp 2022-04-10] (ang.).
  2. ↑ a b c d e f Sparky Anderson Biography. sabr.org. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
  3. ↑ a b c Sparky Anderson Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
  4. ↑ Cincinnati Redlegs at Philadelphia Phillies Box Score and Play by Play. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
  5. ↑ Sparky Anderson Minor League Statistics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
  6. ↑ a b c d e Sparky Anderson from the Chronology. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-27)]. (ang.).
  7. ↑ "Sparky Who?" and "Captain Hook": The Legacy of George Lee Anderson. bleacherreport.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
  8. ↑ a b 1975 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
  9. ↑ a b 1976 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
  10. ↑ a b 1984 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
  11. ↑ Managerial Register and Leaders. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
  12. ↑ a b Anderson, Sparky. baseballhall.org. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
  13. ↑ a b Reds Retired Numbers. reds.mlb.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
  14. ↑ Hall of Fame manager Sparky Anderson passes away at 76. mlb.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
  15. ↑ a b Tigers' bats 'Spark' late in finale. mlb.com. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sparky_Anderson&oldid=68573841”