Stanisław Bunin

rosyjski pianista

Stanisław Stanisławowicz Bunin (ros. Станислав Станиславович Бунин; ur. 25 września 1966 w Moskwie) – rosyjski pianista, zwycięzca XI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (1985)[1]. Od lat 90. XX w. mieszka i wykłada w Japonii.

Stanisław Bunin
Станислав Бунин
Imię i nazwisko

Stanisław Stanisławowicz Bunin

Data i miejsce urodzenia

25 września 1966
Moskwa

Pochodzenie

rosyjskie

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista

Wydawnictwo

Deutsche Grammophon, Sony, Toschiba-Emi/Emi-Classical

Życiorys edytuj

Młodość i wykształcenie edytuj

Pochodzi z rodziny inteligenckiej o tradycjach humanistycznych i pianistycznych. Syn pianisty Stanisława Neuhausa oraz wnuk pianisty i wybitnego pedagoga Heinricha Neuhausa. Jego babka Zinaida Neuhaus Pasternak - po rozwodzie z Neuhausem została drugą żoną Borisa Pasternaka.

Stanisław zaczął grać na fortepianie w wieku czterech lat. Następnie uczył się w Centralnej Szkole Muzycznej w Moskwie. Konserwatorium Moskiewskie (1984–1988) ukończył w klasie Sergieja Dorenskiego(inne języki)[2].

W trakcie nauki uczestniczył w następujących konkursach pianistycznych[2]:

Kariera pianistyczna edytuj

Po zwycięstwie w Warszawie Bunin zaczął jeździć z koncertami po wielu krajach. W Japonii dał ponad 200 koncertów w 70 miastach w ciągu niespełna dziesięciu lat. W 1988 roku wyemigrował z ZSRR[3]. Początkowo przebywał w Niemczech, a następnie przeniósł się do Japonii. Prowadzi zajęcia w Wyższej Szkole Muzycznej Senzuko w Kawasaki. W 1992 roku zorganizował na tej uczelni Komitet Sztuki Pianistycznej. Jest też założycielem Stanisław Bunin Enterprise, która wspiera uzdolnioną muzycznie młodzież[4].

Wiele razy występował w Polsce, m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju[4] i festiwalu Chopin i jego Europa[5].

Repertuar i dyskografia edytuj

W jego repertuarze są utwory m.in. Fryderyka Chopina, Roberta Schumanna, Josepha Haydna, Johanna Sebastiana Bacha, Wolfganga Amadeusa Mozarta i Claude’a Debussy’ego. Nagrywa dla wytwórni płytowych Deutsche Grammophon, Sony, Toschiba-Emi/Emi-Classical[4] oraz Polskie Nagrania „Muza”[6]. Jest też autorem ścieżki dźwiękowej do gry Eternal Sonata (kompozycje Fryderyka Chopina)[7].

Przypisy edytuj

  1. Wysocki 1987 ↓, s. 223.
  2. a b Dybowski 2005 ↓, s. 359.
  3. Dybowski 2005 ↓, s. 361.
  4. a b c Dybowski 2005 ↓, s. 362.
  5. Stanisław Bunin. chopin.nifc.pl. [dostęp 2016-06-21]. (pol.).
  6. Stanislav Bunin: Discography. discogs.com. [dostęp 2016-06-21]. (ang.).
  7. Torasuchii beru: Shopan no yume. imdb.com. [dostęp 2016-06-21]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 359–362. ISBN 83-910515-1-X.
  • Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0.

Linki zewnętrzne edytuj