Stanisław Sebastian Lubomirski

Stanisław Sebastian Lubomirski
Data i miejsce urodzenia	31 stycznia 1875 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	16 sierpnia 1932 ; Karlowe Wary
Narodowość	polska
Rodzice	Eugeniusz Lubomirski; Róża Zamoyska
Małżeństwo	Jadwiga Jełowicka
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Książę Stanisław Sebastian Lubomirski h. Szreniawa bez Krzyża (ur. 31 stycznia 1875 w Krakowie, zm. 16 sierpnia 1932 w Karlowych Warach) – przemysłowiec, finansista, działacz gospodarczy, prezes Centralnego Związku Przemysłu Polskiego w 1932 roku^[1].

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie księcia Eugeniusza Adolfa, ziemianina i kolekcjonera, i Róży z Zamoyskich h. Jelita (1836–1915). Był bratem Róży Zofii (1860–1881), Stefana Andrzeja, Władysława, Konstantego Eugeniusza Andrzeja (1868–1934) i Krystyny Marii Aleksandry (1871–1958). Szkołę średnią ukończył w Krakowie. Po maturze studiował w Berlinie i Fryburgu. Po studiach wrócił do kraju. Założył wspólnie z Henrykiem Radziszewskim Krajowy Dom Bankowy zajmujący się operacjami finansowymi i handlowymi. W 1911 roku objął funkcję prezesa zarządu w Banku Przemysłowym w Warszawie. Poza bankowością zajmował się między innymi eksploatacją wosku ziemnego. Nabył tereny naftowe na wyspie Czelekien (obecnie półwysep) na Morzu Kaspijskim^[2].

W maju 1910 został założycielem i właścicielem Warszawskiego Towarzystwa Lotniczego Awiata^[3]. Dzięki staraniom Lubomirskiego i Awiaty zorganizowano pierwszą na ziemiach polskich cywilną szkołę pilotów i wytwórnię samolotów.

Zastępca komendanta Straży Obywatelskiej w Warszawie^[4].

Od 1926 prezes Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów, a po zjednoczeniu przemysłu został prezesem Centralnego Towarzystwa Przemysłu Polskiego. Prezes Rady Nadzorczej Banku Handlowego w latach 1927–1931.

5 marca 1905 w Zakopanem poślubił Jadwigę z Bożeniec-Jełowickich h. wł. (1877–1965). Dzieci nie mieli.

Zmarł w Karlowych Warach. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (Aleja Zasłużonych-1-14)^[5].

Ordery i odznaczenia edytuj

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (28 kwietnia 1926)^[6]
Srebrny Krzyż Zasługi (20 września 1925)^[4]

Przypisy edytuj

↑ Przegląd Gospodarczy : organ Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów. 1932, z. 11, s. 429.
↑ Zbigniew Landau, Lubomirski Stanisław Sebastian (1875–1932) [w:] Polski Słownik Biograficzny, Kraków 1987, T. XVIII. z. 1, s. 56–57.
↑ Początki aeronautyki wojskowej. W: Hubert Mordawski: Siły powietrzne w I wojnie światowej. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2008, s. 45-46. ISBN 978-83-245-8661-5.
↑ ^a ^b M.P. z 1925 r. nr 231, poz. 950 „za gorliwą, owocną i pełną poświęcenia służbę w Straży Obywatelskiej”.
↑ Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAW LUBOMIRSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19] .
↑ M.P. z 1926 r. nr 99, poz. 293 „za zasługi, położone na polu organizacji i rozwoju bankowości”.

Bibliografia edytuj

Zgon zasłużonego organizatora gospodarczego. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 189 z 20 sierpnia 1932.

[1] Przegląd Gospodarczy : organ Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów. 1932, z. 11, s. 429.

[2] Zbigniew Landau, Lubomirski Stanisław Sebastian (1875–1932) [w:] Polski Słownik Biograficzny, Kraków 1987, T. XVIII. z. 1, s. 56–57.

[3] Początki aeronautyki wojskowej. W: Hubert Mordawski: Siły powietrzne w I wojnie światowej. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2008, s. 45-46. ISBN 978-83-245-8661-5.

[:0-4] M.P. z 1925 r. nr 231, poz. 950 „za gorliwą, owocną i pełną poświęcenia służbę w Straży Obywatelskiej”.

[5] Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAW LUBOMIRSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19] .

[6] M.P. z 1926 r. nr 99, poz. 293 „za zasługi, położone na polu organizacji i rozwoju bankowości”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]