Stefan Czmur
Stefan Czmur (ur. 2 listopada 1949 w Bolesławcu) – polski żołnierz, generał brygady, doktor nauk wojskowych, w latach 2012–2016 ambasador RP w Norwegii.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Ambasador RP w Norwegii i Islandii | |
| Okres |
od 2012 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
W 1968 wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego, służąc początkowo w wojskach łączności, a następnie w Siłach Powietrznych. W 1972 w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Łączności uzyskał tytuł inżyniera na kierunku dowódca w specjalności wojska łączności-łączność radiowa[1]. W 1980 ukończył Akademię Sztabu Generalnego (ASG) na kierunku wojska lotnicze (oficer dyplomowany), w 1999 USAF Air War College Uniwersytetu Lotniczego w Maxwell AFB, a w 2005, podyplomowe studia polityki obronnej w Akademii Obrony Narodowej. W 1984 otrzymał na ASG stopień doktor nauk wojskowych w zakresie nauk o bezpieczeństwie.
Od 1980 pracował jako nauczyciel akademicki w Akademii Sztabu Generalnego. W latach 1986–1987 pełnił służbę w sztabie 4 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego. Od 1990 pracownik naukowo-dydaktyczny.
Od 2000 na kierowniczych stanowiskach w Sztabie Generalnym WP. Był kolejno szefem Oddziału Strategii Wojskowej, zastępcą szefa Zarządu Strategicznego i zastępcą szefa Zarządu Planowania Rozwoju Sił Zbrojnych. W 2003 objął stanowisko szefa Zarządu Planowania Rozwoju Sił Zbrojnych. Był jednym ze współautorów programów rozwoju Sił Zbrojnych RP w latach 2003–2010 ukierunkowanych na transformację związaną z wstąpieniem Polski do NATO. W 2005 został awansowany do stopnia generała brygady.
Od 2005 w Kwaterze Głównej NATO na stanowisku zastępcy Polskiego Przedstawiciela Wojskowego przy Komitetach Wojskowym NATO i Unii Europejskiej. W 2009 objął funkcję doradcy szefa Sztabu Generalnego WP gen. Franciszka Gągora.
Od stycznia 2010 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych jako radca ministra w Departamencie Polityki Bezpieczeństwa. 12 czerwca 2012 mianowany ambasadorem RP w Norwegii[2][3], akredytowanym także na Islandii. Kadencję zakończył 31 lipca 2016[4][5].
Od 1 października 2016 wykładowca Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa w Poznaniu[1].
Żonaty od 1972 z Grażyną Marią Czmur. Ma córkę Dagmarę (ur. 1972) i syna Michała (ur. 1981).
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w umacnianiu suwerenności i obronności kraju” (2002)[6]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi, Norwegia (2016)[7]
Publikacje edytuj
- Stefan Czmur, El Alamein 1942, Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1997.
- Stefan Czmur, Waldemar Wójcik, Dowódcy lotnictwa i obrony powietrznej = Aviation and air defence commanders, Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1998.
- Stefan Czmur, Waldemar Wójcik, Generałowie w stalowych mundurach, Poznań: Redakcja Czasopism Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej; Warszawa: Bellona, 2003.
Przypisy edytuj
- ↑ a b dr Stefan Czmur [online], radon.nauka.gov.pl [dostęp 2023-11-24].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 czerwca 2012 r. nr 110-22-12 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2012 r. poz. 530).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 czerwca 2012 r. nr 110-23-12 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2012 r. poz. 531).
- ↑ Postanowienie nr 110.47.2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 sierpnia 2016 r. w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2016 r. poz. 963).
- ↑ Postanowienie nr 110.48.2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 sierpnia 2016 r. w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2016 r. poz. 965).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 października 2002 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2003 r. nr 6, poz. 88).
- ↑ Det kongelige hoff, kongehuset.no, 2016, s. 24 [zarchiwizowane 2022-12-20] (norw.).
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie ambasady.. oslo.msz.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-27)].
- Zapis posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych z 14 marca 2012.
- Dr Stefan Czmur, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2019-03-29].[martwy link]