Stefan Fryc
Stefan Fryc (ur. 10 sierpnia 1894 w Nowej Wsi Szlacheckiej, zm. 9 listopada 1943 w Warszawie) – polski piłkarz, olimpijczyk z Paryża.
| |||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
19 sierpnia 1894 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||
| Wzrost |
178 cm | ||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
.svg){kind=small}
.jpg)
Życiorys edytuj
Dzieciństwo i służba wojskowa edytuj
Urodził się 10 sierpnia 1894 w Nowej Wsi Szlacheckiej koło Krakowa[1]. W latach 1907–1914 pobierał naukę gimnazjum świętej Anny w Krakowie. W 1918 złożył egzamin dojrzałości w trybie eksternistycznym. We wrześniu 1914 został wcielony do austriackiego wojska. Walczył na froncie serbskim i włoskim, pełniąc funkcję obserwatora i podoficera wywiadowczego[1]. W końcu października wystąpił z armii austriackiej[1]. 1 listopada 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. W lutym 1919 został skierowany na front ukraiński[1]. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako podporucznik 6 pułku artylerii polowej. 8 lutego 1924 został mianowany porucznikiem artylerii rezerwy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[2]. Od końca 1920 do marca 1922 pracował jako urzędnik w Banku Kupiectwa Polskiego, następnie do wybuchu wojny w Powszechnym Banku Kredytowym SA[2].
Kariera piłkarska edytuj
Piłkę nożną zaczął uprawiać w okresie gimnazjalnym. W 1910 został członkiem Cracovii. W październiku 1911 wszedł do pierwszej drużyny klubu. W 1913 zdobył mistrzostwo Galicji. Brał udział także w mistrzostwach w 1914 niedokończonych z powodu wybuchu wojny. Po zakończeniu I wojny światowej kontynuował karierę w Cracovii. W reprezentacji debiutował w 1922 w meczu ze Szwecją (pierwsze zwycięstwo Polaków). 3 września 1922 w spotkaniu Rumunią w Czernowicach pełnił rolę kapitana. Uczestniczył w przegranym 0:5 meczu z reprezentacją Węgier na igrzyskach olimpijskich w Paryżu. Łącznie w biało-czerwonych barwach rozegrał 8 oficjalnych spotkań[2]. W latach 1910–1926 był członkiem Cracovii. Z klubem tym zdobył mistrzostwo Polski w 1921[1]. W 1926 zakończył karierę klubową. W 1932 został uhonorowany Złotą Odznaką Jubileuszową Cracovii.
Dalsze losy edytuj
Brał udział w wojnie obronnej 1939 w stopniu porucznika rezerwy artylerii. Był internowany na Węgrzech. W 1943 powrócił do kraju zamieszkał w Warszawie. Prawdopodobnie w listopadzie 1943 został aresztowany przez Gestapo, zginął 9 listopada 1943 roku zamordowany w getcie warszawskim przez SS[3]. W literaturze funkcjonuje również wersja, że zginął w powstaniu warszawskim[2].
-
Cracovia, mistrz Polski z 1921 r., Fryc siedzi pierwszy od lewej -
Reprezentacja Polski podczas igrzysk olimpijskich w 1924 r., Fryc stoi pierwszy od lewej
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Wryk 2015 ↓, s. 221.
- ↑ a b c d Wryk 2015 ↓, s. 222.
- ↑ Stefan Fryc Biographical information. olympedia.org. [dostęp 2023-03-09].
Bibliografia edytuj
- Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017
- Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 221-222. ISBN 978-83-64864-22-3.
Linki zewnętrzne edytuj
- Polski Komitet Olimpijski: Stefan Fryc – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. (pol.).