Wikipedia

Steve Lukather

amerykański muzyk

Steve Lukather (ur. 21 października 1957 w Los Angeles[1]) – amerykański muzyk, kompozytor, wokalista i multiinstrumentalista, producent muzyczny. Podczas wieloletnich występów w grupie muzycznej Toto uzyskał m.in. nagrodę Grammy[2] (nominowany dwunastokrotnie, statuetkę otrzymał 5 razy).

Steve Lukather
Ilustracja
Steve Lukather (2023)
Imię i nazwisko

Steven Lee Lukather

Pseudonim

Luke

Data i miejsce urodzenia

21 października 1957
Los Angeles

Instrumenty

gitara elektryczna, gitara akustyczna, ukulele, banjo, mandolina, lutnia, instrumenty klawiszowe, perkusja

Gatunki

rock alternatywny[1], pop alternatywny[1], blues rock[1], hard rock[1], contemporary pop[1], contemporary rock[1]

Zawód

muzyk, kompozytor, wokalista, producent muzyczny

Aktywność

od 1975

Wydawnictwo

Mascot Records

Powiązania

Michael Jackson

Zespoły
Toto
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Wydał kilka albumów solowych. Jest studyjnym muzykiem sesyjnym, który zaaranżował, skomponował i nagrał ponad 1000 albumów, które wdarły się na szczyty światowych list przebojów[3]. Jakkolwiek jego twórczość z zespołem Toto jest zdominowana utworami z gatunku pop rock, jego solowa działalność ma wiele odmian i sięga różnych gatunków muzycznych jak rock, prog, jazz i funk.

Członkiem zespołu Toto jest od 1976, odkąd klawiszowiec David Paich i perkusista Jeff Porcaro zaprosili dziewiętnastoletniego Lukathera do dołączenia do formowanego przez nich zespołu. Od tamtej pory jest członkiem zespołu. Jego talent został szybko dostrzeżony. Gdy ugruntował on swoją pozycję w świecie muzyki był wielokrotnie zapraszany do współpracy i gościnnych występów na setkach płyt i koncertów wielu sław muzyki.

Życiorys edytuj

Początki edytuj

Urodził się 21 października 1957 w Los Angeles, w Kalifornii. Uczył się grać na instrumentach klawiszowych i perkusji a później sam zaczął się uczyć gry na gitarze, którą otrzymał od ojca w wieku siedmiu lat. Otrzymał również wtedy płytę zespołu The Beatles Meet the Beatles!. Wielokrotnie wspominał, że ten album całkowicie zmienił jego życie, za sprawą gitarzysty George’a Harrisona.

W siódmej klasie Laurel Hall Lutheran School w Hollywood wraz z przyjaciółmi sformowali zespół „English Muffin”. W jego skład weszli Kevin MacKenzy, gitarzysta/basista Ron Sarian i jego brat Donny grający na perkusji. W 1970 roku zespół nagrał pierwszą płytę studyjną (Lukather miał wówczas 13 lat). Na stronie pierwszej znajdował się utwór „Grass” skomponowany przez Rona Sariana, który grał na gitarze a Steve Lukather na basie. Strona druga nazywała się „Leave It” i została skomponowana przez Lukathera. Tym razem Lukather grał na gitarze, a Sarian na basie. Obie piosenki zaśpiewane były przez Lukathera.

W szkole średniej Lukather poznał Davida Paicha, braci Porcaro (Jeffa, Steve’a i Mike’a), późniejszych członków zespołu Toto. Lukather, będący muzycznym samoukiem, zaczął brać lekcje gry na gitarze u Jimmy’ego Wyble’e, który rozwinął jego wiedzę na tematy związane z muzyką i jej tworzeniem, jak chociażby instrumentacja. Był to okres, w którym Lukather zaczął dorastać do decyzji o zostaniu muzykiem sesyjnym. Dawało mu to także możliwość współpracy z wieloma sławami muzyki. W realizacji tych planów pomagał mu Jeff Porcaro, perkusista udzielający się w zespole Steely Dan. Po sukcesie płyty i tournée zespołu Boz Scaggs, w którym udzielał się Lukather, Paich i Jeff Porcaro zaprosili go do formującego się w 1976 r. zespołu Toto. Do grupy dołączyli też Bobby Kimball, David Hungate i Steve Porcaro[4].

Toto edytuj

Zobacz też: Toto (zespół muzyczny).

Lukather jest gitarzystą prowadzącym w zespole Toto. Współtworzył znaczną część repertuaru (jednak to David Paich napisał i skomponował większość piosenek we wczesnym okresie zespołu), a także często pełni funkcję głównego wokalisty. Lukather uważał, że liderem zespołu jest Jeff Porcaro. Po jego śmierci w 1992 r. Steve przejął tę funkcję. Uważał, że zespół dalej musi tworzyć.

 
Steve Lukather jako główny wokalista zespołu Toto, trasa Past to present Tour (1990)

Po odejściu z grupy wokalisty Jeana Michaela Byrona w 1990 r. Toto zostało bez głównego wokalisty, aż do 1997 r. To właśnie Lukather zaśpiewał większość piosenek grupy w tym czasie. Steve był głównym wokalistą w każdej piosence na wydanej w 1992 Kingdom of Desire i wydanej w 1995 Tambu z wyjątkiem 2 instrumentalnych utworów. Singel wydany do płyty „Tambu” pt. „I will Remember” napisany wspólnie przez Lukathera i Stana Lyncha, zanotował #64 pozycję na brytyjskiej liście przebojów. Pomimo wokalnych umiejętności Steve’a, krytycy Tambu gorzej ocenili jego śpiew w porównaniu do byłych wokalistów grupy, jak chociażby Bobby’ego Kimballa. Krytycy zauważyli, że Steve „zmaga się” z niektórymi piosenkami i podczas koncertów bardzo chętnie korzysta z zapraszania gościnnie wokalistów i chórków. Ta krytyka nie ustała aż do powrotu byłego wokalisty Josepha Williamsa i ponownej współpracy z Bobbym Kimballem w 1998 r. przy płycie Toto XX, na której główny wokal podzielony jest pomiędzy Williamsa, a Kimballa[5].

Utwory, których współautorem był Lukather zwiększyły swoją liczbę w końcu lat 80., kiedy prawie każda piosenka z repertuaru zespołu była jego dziełem. Utworów, których był wyłącznym autorem było niewiele (m.in. „I Won't Hold You Back” z albumu Toto IV), gdyż stwierdził, że pisanie tekstów nie jest jego mocną stroną.

 
Steve Lukather podczas koncertu wraz z zespołem Toto (2004)

Lukather w jednym z wywiadów radiowych wyraził swój żal, że trasa koncertowa promująca „Falling in Between” nie była zbyt dobrze przyjęta w USA, do czego przyczyniły się rozgłośnie radiowe, które zamiast przybliżać ludziom muzykę, sprzedają im hity masowej produkcji. Stwierdził również, że na całym świecie ich muzyka została dobrze przyjęta, tylko nie w USA. Dodał, że bardzo dużo ludzi na świecie i fanów narzeka na amerykański przemysł muzyczny (w większości na stację MTV). Uważa, że sprzedaje ona muzykę dla „idiotów ery komputera z gustowną fryzurą”. Skrytykował też popularne magazyny gitarowe wielbiące „pseudomuzyków”, podając za przykład Billy’ego Corgana.

Działalność sesyjna edytuj

Osiągnął sukces jako muzyk sesyjny w latach 70. i 80. Był najbardziej rozpoznawalnym gitarzystą w Los Angeles. Współpracował z szeroką gamą sław muzyki światowej od Arethy Franklin do Warrena Zevona. Bardzo ceni sobie wsparcie, jakie dostał od Jeffa Porcaro i Davida Paicha przy osiągnięciu sukcesu w branży.

Ważne sesje nagraniowe: u Michaela Jacksona przy „Beat It” i „Human Nature” (współtworzone przez muzyka Toto Steve’a Porcaro), większość ścieżek na płycie Dona Henleya I Can't Stand Still, 2 utwory na płycie Lionela Richiego Can’t Slow Down, współpraca przy tworzeniu albumu Richarda Marxa Repeat Offender.

Poza sesjami nagraniowymi, stworzył wiele hitów dla George’a Bensona, The Tubes i wielu innych artystów. Koncertował także z Ringo Starrem w ramach jego projektu Ringo Starr and his All Starr Band[6].

Dyskografia edytuj

Albumy studyjne
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście
DEU
[7] 		FRA
[8] 		SWE
[9] 		AUT
[10] 		CHE
[11] 		NLD
[12] 		JPN
[13] 		FIN
[14]
Lukather
  • Data: 1989
  • Wydawca: CBS
 – – 14 – – 57 18 –
Candyman
  • Data: 1994
  • Wydawca: Columbia
 – – 20 – – 59 65 –
Luke
  • Data: 28 października 1997
  • Wydawca: Sony/Columbia
 – – 46 – – – 84 40
Santamental
  • Data: 7 października 2003
  • Wydawca: Bop City Records
 – – – – – – 150 –
Ever Changing Times
  • Data: 25 lutego 2008
  • Wydawca: Frontiers Records
 51 119 21 – 47 39 84 –
All's Well That Ends Well
  • Data: 8 października 2010
  • Wydawca: Mascot Records
 31 96 30 38 50 35 118 –
Transition
  • Data: 21 stycznia 2013
  • Wydawca: Mascot Records
 29 90 22 28 25 26 94 20
I Found The Sun Again[15]
  • Data: 2021
  • Wydawca: The Players Club
 – – – – – – – –
Bridges[16]
  • Data: 2023
  • Wydawca: The Players Club
 – – – – – – – –
„–” album nie był notowany.
Albumy koncertowe
Tytuł Dane dot. albumu
No Substitutions: Live in Osaka
(oraz Larry Carlton)
  • Data: 20 marca 2001[17]
  • Wydawca: Victor Records
At Blue Note Tokyo(oraz Larry Carlton)
  • Data: 25 marca 2016[18]
  • Wydawca: 335 Records, King International
Albumy wideo
Tytuł Dane dot. albumu
The Paris Concert (oraz Larry Carlton)
  • Data: 2001
  • Wydawca: in-akustik
In Concert – Ohne Filter (oraz Los Lobotomys)
  • Data: 2002
  • Wydawca: in-akustik
Live At North Sea Festival (oraz Edgar Winter)
  • Data: 10 kwietnia 2010[19]
  • Wydawca: String Commander

Filmografia edytuj

  • Rock Prophecies (2009, film dokumentalny, reżyseria: John Chester)[20]
  • Cry Baby: The Pedal that Rocks the World (2011, film dokumentalny, reżyseria: Max Baloian, Joey Tosi)[21]
  • Nathan East: For the Record (2014, film dokumentalny, reżyseria: Chris Gero, David Maxwell)[22]
  • Slash: Raised on the Sunset Strip (2014, film dokumentalny, reżyseria: Martyn Atkins)[23]
  • The Ritchie Blackmore Story (2015, film dokumentalny, reżyseria: Alan Ravenscroft)[24]
  • Hired Gun (2016, film dokumentalny, reżyseria: Fran Strine)[25]

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g Greg Prato: Steve Lukather Biography. allmusic.com. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  2. ↑ William Ruhlmann: Toto Biography. allmusic.com. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  3. ↑ MusicMan Artists: Steve Lukather. ernieball.com. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  4. ↑ Steve Lukather Biography. stevelukather.net. [dostęp 2012-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-05)]. (ang.).
  5. ↑ Toto - Toto XX (1977 - 1997). 1998. [dostęp 2023-07-30].
  6. ↑ Andy Greene, Toto's Steve Lukather Releases New Collaboration With Ringo Starr [online], Rolling Stone, 20 sierpnia 2020 [dostęp 2023-07-30] (ang.).
  7. ↑ Steve Lukather /Longplay-Chartverfolgung. musicline.de. [dostęp 2012-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-16)]. (niem.).
  8. ↑ Steve Lukather French Albums Chart. lescharts.com. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  9. ↑ Steve Lukather Swedish Albums Chart. swedishcharts.com. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  10. ↑ Steve Lukather Austrian Albums Chart. austriancharts.at. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  11. ↑ Steve Lukather Swiss Albums Chart. hitparade.ch. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  12. ↑ Steve Lukather Dutch Albums Chart. dutchcharts.nl. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  13. ↑ Oricon: Steve Lukather CD. oricon.co.jp. [dostęp 2012-03-01]. (jap.).
  14. ↑ Steve Lukather Finnish Albums Chart. finnishcharts.com. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  15. ↑ Steve Lukather - I Found The Sun Again. 2021. [dostęp 2023-07-30].
  16. ↑ Lukather - Bridges. 2023. [dostęp 2023-07-30].
  17. ↑ Larry Carlton, Steve Lukather – No Substitutions „Live In Osaka”. discogs.com. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).
  18. ↑ Larry Carlton & Steve Lukather - At Blue Note Tokyo. 2016-03-25. [dostęp 2023-07-30].
  19. ↑ Steve Lukather, Edgar Winter – Live At North Sea Festival. discogs.com. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).
  20. ↑ Rock Prophecies. imdb.com. [dostęp 2011-07-30]. (ang.).
  21. ↑ Cry Baby: The Pedal that Rocks the World (2011). imdb.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
  22. ↑ Nathan East: For the Record (2014). imdb.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
  23. ↑ Slash: Raised on the Sunset Strip (2014). imdb.com. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).
  24. ↑ The Ritchie Blackmore Story (2015). imdb.com. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).
  25. ↑ Hired Gun (2016). imdb.com. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Steve_Lukather&oldid=72472682”