Wikipedia

Steve Yzerman

kanadyjski hokeista

Stephen Gregory Yzerman (ur. 9 maja 1965 w Cranbrook) – kanadyjski hokeista, reprezentant kraju, dwukrotny olimpijczyk, działacz hokejowy.

Steve Yzerman
Ilustracja
Steve Yzerman (2002)
Data i miejsce urodzenia

9 maja 1965
Cranbrook, Kolumbia Brytyjska, Kanada

Obywatelstwo

Kanada

Wzrost

180 cm

Pozycja

napastnik (center)

Uchwyt

prawy

Kariera juniorska
Lata Klub
1980–1981 Nepean Raiders
Draft

NHL 1983, numer: 4 (1 runda)
Detroit Red Wings

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1981–1983 Peterborough Petes 124 (64)
1983–2004 Detroit Red Wings 1645 (748)
2005–2006 Detroit Red Wings 65 (14)
W sumie: 1834 (826)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1983  Kanada U-20 7 (2)
1984–2002  Kanada 50 (23)
W sumie: 57 (25)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Wieloletni zawodnik Detroit Red Wings, w którym spędził całą karierę w lidze NHL (od 1986 do końca kariery kapitan zespołu), dwukrotny zdobywca Pucharu Stanleya, mistrz olimpijski 2002, 10-krotny uczestnik meczów NHL All-Star Game.[1]

Kariera edytuj

Yzerman urodził się w Cranbrook w prowincji Kolumbia Brytyjska, lecz dorastał w mieście Nepean, w prowincji Ontario (wtedy były to przedmieścia Ottawy, lecz teraz jest to oddzielne miasto). Chodził tam do szkoły Bell High i grał w juniorskim zespole Nepean Raiders. Po jednym sezonie w tym klubie Yzerman został wydraftowany przez Peterborough Petes w OHL i grał tam dwa sezony zdobywając kolejno 64 i 91 punktów w 58 i 56 meczach.

NHL edytuj

Draft w 1983 roku był pierwszym dla Mike'a i Marian Illitchów, którzy kupili zespół Red Wings latem 1982 roku. Chcąc dodać trochę życia do organizacji, która ostatnimi laty straciła sporo ze swojego blasku sprzed lat, generalny menadżer Skrzydeł, Jim Devellano, chciał wybrać w drafcie Pata LaFontaine'a, który wychowywał się tuż poza Detroit i grał jako junior w tamtych okolicach. Jednak kiedy LaFontaine został wybrany z trzecim numerem przez New York Islanders, Devellano postawił na Yzermana, którego wybrał z numerem czwartym, w pierwszej rundzie draftu.

Mierząc 180 centymetrów i ważąc jedynie 72 kilogramy Red Wings planowali wysłać Yzermana na jeszcze jeden rok do Peterborough. Jednak, jak wspomina obecny generalny menadżer Wings a wtedy bramkarz w jednej z niższych lig, Ken Holland „po jednej z sesji treningowych na obozie szkoleniowym od razu było widać, że on jest wyśmienitym hokeistą”[2]. W swoim inauguracyjnym sezonie Yzerman zdobył 39 bramek i 87 punktów i zajął drugie miejsce w walce o Calder Memoria Trophy (dla najlepszego pierwszoroczniaka ligi). Nagrodę zdobył bramkarz Tom Barasso. Yzerman został też najmłodszym zawodnikiem w historii NHL, który wystąpił w Meczu Gwiazd NHL. Miał wtedy 18 lat.

W 1986 roku Jacques Demers, wtedy trener Red Wings, mianował Yzermana kapitanem zespołu, dzięki czemu kanadyjski gracz został najmłodszym kapitanem Red Wings w historii. Demers powiedział, że potrzebował „kogoś z herbem Red Wings wytatuowanym na piersi”[3]. W następnym sezonie Yzerman poprowadził Red Wings do pierwszego Mistrzostwa Dywizji od 23 lat.

W sezonie 1988/89 Yzerman zdobył 155 punktów, strzelając 65 bramek i zaliczając 90 asyst (ten wynik w historii NHL pobili tylko Wayne Gretzky i Mario Lemieux). Mimo że obaj hokeiści zdobyli w tym sezonie więcej punktów niż Yzerman, to właśnie on zdobył nagrodę przyznawaną najbardziej wartościowemu zawodnikowi według Stowarzyszenia Graczy NHL – Lester B. Pearson Award. Był też finalistą Hart Memorial Trophy (najbardziej wartościowy zawodnik według dziennikarzy NHL).

Yzerman kontynuował swoje ponad stupunktowe sezony przez kolejne cztery lata, będąc podporą całego zespołu. W końcu, 15 czerwca 1993 roku, trenerem Red Wings został Scotty Bowman, którego sztywny styl trenerski na początku irytował Yzermana. Kanadyjczyk był wtedy największą armatą Red Wings, lecz Bowman uważał, że kapitan za mało skupia się na obronie. Przez kolejne lata współpracy tych dwóch zawodników Yzerman rozwinął się niesamowicie również w stronę defensywną, stając się jednym z najbardziej kompletnych zawodników, którzy kiedykolwiek grali w NHL. Z powodu wstępnych nieporozumień w kierunku rozwoju między Yzermanem a Bowmanem klub myślał przez pewien czas o oddaniu zawodnika do Ottawa Senators.

W 1995 roku Yzerman doprowadził zespół z Detroit do pierwszego finału play-offów od 1966 roku, lecz Wings nie wygrali tam ani jednego meczu, przegrywając w czterech spotkaniach z New Jersey Devils. Rok później Wings wygrali w sezonie zasadniczym aż w 62 spotkaniach, co jest rekordem ligi, lecz w play-offach polegli w Finale Konferencji z Colorado Avalanche.

Kolejny sezon w końcu przyniósł zespołowi, a Yzermanowi szczególnie, upragniony sukces. W wielkim finale Red Wings pokonali w czterech meczach Philadelphia Flyers i sięgnęli po Puchar Stanleya po raz pierwszy od 42 lat. W 20 spotkaniach play-off Yzerman dołożył od siebie 13 punktów. Rok późnej Wings powtórzyli ten sukces, pokonując w finale, również do zera, Washington Capitals. Yzerman rozegrał 22 spotkania, zdobył 24 punkty i został najbardziej wartościowym zawodnikiem play-offów. W obu tych sezonach zespół z Detroit kończył sezon zasadniczy na pierwszym miejscu w Konferencji.

26 listopada 1999 Yzerman został 11. zawodnikiem w historii NHL, który zdobył 600 bramek, strzelając gola Tommy'emu Salo z Edmonton Oilers. W 2000 roku został wybrany do Pierwszej Drużyny Gwiazd NHL i zdobył Frank J. Selke Trophy.

W sezonie 2001/02 Yzermanowi odnowiła się kontuzja kolana, z którym miał już wcześniej problemy. Mimo iż opuścił 30 spotkań, skończył sezon na 6. miejscu wśród zawodników ze swojej drużyny z 48 punktami i poprowadził Wings do kolejnego Pucharu – trzeciego w ciągu sześciu lat i dziesiątego w historii zespołu.

Po sezonie Yzerman miał bardzo poważną operację, podczas której został odcięty spory kawałek jego prawego piszczela i wstawiona została kość od dawcy. Miało to na celu zmianę ustawienia prawego kolana i odciążenie nacisku na ścięgna. Po tym zabiegu powrót do czynnej kariery hokejowej wydawał się mało prawdopodobny[4]. Jednak, po opuszczeniu 66 meczów w sezonie 2002/03, Yzerman wrócił na lód 27 lutego 2003 roku i od razu zanotował asystę.

2 sierpnia 2005 roku Yzerman podpisał jednoroczny kontrakt z Red Wings i w kolejnym sezonie, 31 marca 2006 roku zdobył bramkę numer 691 w swojej karierze i wyprzedził Mario Lemieux na ósmym miejscu w tabeli wszech czasów. Następny gol był ostatnim w jego karierze. Zdobył go 3 kwietnia tego samego roku w meczu przeciwko Calgary Flames. 3 lipca 2006 ogłosił zakończenie kariery zawodniczej.

Kariera reprezentacyjna edytuj

Steve Yzerman reprezentował też Kanadę na różnych imprezach międzynarodowych. W 1983 roku z drużyną juniorską zdobył brąz na Mistrzostwach Świata. Rok później wygrał z reprezentacją Puchar Kanady.

W kadrze seniorskiej uczestniczył w turniejach Canada Cup 1984, mistrzostw świata w 1986, 1989, 1990, Pucharu Świata 1996 oraz na zimowych igrzyskach olimpijskich 1998, 2002.

Wayne Gretzky, dyrektor reprezentacji Kanady chciał aby Yzerman wystąpił też na Olimpiadzie w Turynie w 2006 roku, lecz pod koniec 2005 roku Yzerman zapowiedział, że w tej imprezie już nie wystąpi. Aby uhonorować postać Steve'a Gretzky powiedział, że nikt nie zagra już w reprezentacji Kanady z numerem 19[5].

Statystyki edytuj

Klubowe edytuj

Sezon Drużyna Liga   Sezon zasadniczy   Faza Play-off
M G A Pkt Min M G A Pkt Min
1981/1982   Peterborough Petes OHL 58 21 43 64 65 6 0 1 1 16
1982/1983   Peterborough Petes OHL 56 42 49 91 65 4 1 4 5 0
1983/1984   Detroit Red Wings NHL 80 39 48 87 33 4 3 3 6 0
1984/1985   Detroit Red Wings NHL 80 30 59 89 58 3 2 1 3 2
1985/1986   Detroit Red Wings NHL 51 14 28 42 16 – – – – –
1986/1987   Detroit Red Wings NHL 80 31 59 90 43 16 5 13 18 8
1987/1988   Detroit Red Wings NHL 64 50 52 102 44 3 1 3 4 6
1988/1989   Detroit Red Wings NHL 80 65 90 155 61 6 5 5 10 2
1989/1990   Detroit Red Wings NHL 79 62 65 127 79 – – – – –
1990/1991   Detroit Red Wings NHL 80 51 57 108 34 7 3 3 6 4
1991/1992   Detroit Red Wings NHL 79 45 58 103 64 11 3 5 8 12
1992/1993   Detroit Red Wings NHL 84 58 79 137 44 7 4 3 7 4
1993/1994   Detroit Red Wings NHL 58 24 58 82 36 3 1 3 4 0
1994/1995   Detroit Red Wings NHL 47 12 26 38 40 15 4 8 12 0
1995/1996   Detroit Red Wings NHL 80 36 59 95 64 18 8 12 20 4
1996/1997   Detroit Red Wings NHL 81 22 63 85 78 20 7 6 13 4
1997/1998   Detroit Red Wings NHL 75 24 45 69 46 22 6 18 24 22
1998/1999   Detroit Red Wings NHL 80 29 45 74 42 10 9 4 13 0
1999/2000   Detroit Red Wings NHL 78 35 44 79 34 8 0 4 4 0
2000/2001   Detroit Red Wings NHL 54 18 34 52 18 1 0 0 0 0
2001/2002   Detroit Red Wings NHL 52 13 35 48 18 23 6 17 23 10
2002/2003   Detroit Red Wings NHL 16 2 6 8 8 4 0 1 1 2
2003/2004   Detroit Red Wings NHL 75 18 33 51 46 11 3 2 5 0
2005/2006   Detroit Red Wings NHL 61 14 20 34 18 4 0 4 4 4
OHL ogółem 114 63 92 155 130 10 1 5 6 16
NHL ogółem 1514 692 1063 1755 924 196 70 115 185 84

Reprezentacyjne edytuj

Rok Drużyna Turniej Miejsce M G A Pkt Min
1983   Kanada U-20 MŚJ   7 2 3 5 2
1984   Kanada CC   4 0 0 0 0
1985   Kanada MŚ   10 3 4 7 6
1989   Kanada MŚ   8 5 7 12 2
1990   Kanada MŚ 4 10 10 10 20 8
1996   Kanada PŚ   6 2 1 3 0
1998   Kanada IO 4 6 1 1 2 10
2002   Kanada IO   6 2 4 6 2
Ogółem jako junior 7 2 3 5 2
Ogółem jako senior 50 23 27 50 28

Sukcesy edytuj

 
Steve Yzerman w barwach Detroit Red Wings
 
Zastrzeżony numer 19 Yzermana wśród innych w hali Joe Louis Arena
 
Steve Yzerman (2008)

Zawodnicze edytuj

Detroit Red Wings
Reprezentacyjne

Indywidualne edytuj

Odznaczenia edytuj

Liczby edytuj

Pozostała działalność edytuj

Steve Yzerman 25 października 2006 roku został wiceprezesem klubu Detroit Red Wings, którym był do 2010 roku. Od 2010 jest wiceprezesem ds. operacji hokejowych w Tampa Bay Lightning, a także menedżerem generalnym.

Ponadto sprawował funkcję menedżera generalnego reprezentacji Kanady na mistrzostwach świata 2007, 2008 i 2013 oraz na zimowych igrzyskach olimpijskich 2010 i 2014.

Upamiętnienie edytuj

  • W 2003 roku na jego cześć na Detroit Cadillac Tower w Detroit powstało wielkie graffiti z jego podobizną (zamalowane w kwietniu 2005 roku), a gubernator stanu Michigan, Jennifer Granholm, ustanowiła 13 stycznia roku Dniem Steve'a Yzermana w stanie Michigan.
  • Krótko po ogłoszeniu przez Yzermana zakończenia kariery czasopismo Sports Illustrated wydał specjalne wydanie swojego magazynu, zatytułowane „Yzerman – A Salute to Stevie Y” („Yzerman – Ukłon dla Steviego Y”). W tym wydaniu Yzerman po raz pierwszy pojawił się na okładce tego magazynu.
  • 2 stycznia 2007 roku Detroit Red Wings zastrzegł numer 19, z którym Yzerman grał przez całą swoją karierę w klubie, podczas ceremonii w Joe Louis Arena przed meczem z Anaheim Ducks. Ceremonia była prowadzona przez przyjaciela bohatera, byłego bramkarza i eksperta stacji ESPN, Darrena Panga. Na tej uroczystości pojawili się tacy zawodnicy klubu, jak m.in.: Scotty Bowman, Alex Delvecchio, Gordie Howe i Ted Lindsay. Ówcześni zawodnicy klubu na tę uroczystość założyli specjalne koszulki, które miały na sobie elementy Czerwonych Skrzydeł, reprezentacji Kanady, Drużyny Gwiazd Campbell Conference i Peterborough Petes.
  • Nepean Sportsplex nazwał jedno ze swoich lodowisk Steve Yzerman Arena. Gra tam klub ligi CJHL, Nepean Raiders, w którym grał Yzerman. Liga ta zmieniła też nazwy swoich dywizji na Robinson Division i Yzerman Division na cześć największych zawodników, którzy zaczynali swoje kariery w tej lidze.

Życie prywatne edytuj

Steve Yzerman ma żonę Lisę z domu Brennan (ur. 17.06.1965), z którą wziął ślub w Kościele pw. św. Patryka w Ottawie. Potem udali się w dwutygodniową podróż poślubną do Włoch. Mają trzy córki: Isabellę Katherine (ur. 23.02.1994), Marię Charlotte (ur. 21.04.1998) i Sophię Rose (ur. 14.05.1999).

Przypisy edytuj

  1. ↑ Steve Yzerman | Biography, Stanley Cups, & Facts | Britannica [online], www.britannica.com, 19 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-30] (ang.).
  2. ↑ „The Captain: 22 Seasons, 3 Cups, 1 Team”, page 15. Detroit Free Press, 2006
  3. ↑ DetroitRedWings.com, Wings Of Legend: Steve Yzerman
  4. ↑ Sports Illustrated: Yzerman – A Salute to Stevie Y
  5. ↑ Report: Yzerman's No. 19 untouchable. 14 grudnia 2005. [dostęp 2007-07-26].
  6. ↑ Hall of Fame induction ceremony – 2014 WM – International Ice Hockey Federation IIHF [online], www.iihfworlds2014.com [dostęp 2017-11-26].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Steve_Yzerman&oldid=72718383”