Stosunek sygnału do szumu

Stosunek sygnału do szumu (SNR, ang. signal-to-noise ratio) – miara porównująca poziom sygnału użytecznego (informacja) do poziomu szumu tła (niepożądany sygnał). Jest definiowana jako stosunek mocy sygnału użytecznego do mocy szumu tła i jest często wyrażona w decybelach (dB).

W urządzeniach elektronicznych oraz w telekomunikacji analogowej i cyfrowej określa wyrażoną najczęściej w dB wartość stosunku mocy sygnału użytecznego w zadanym paśmie częstotliwościowym do poziomu szumów w tym samym paśmie częstotliwościowym.

SNR dla różnych systemów modulacji

Modulacja amplitudowa (AM)

Stosunek sygnału do szumu dla kanału jest dany przez:

$\mathrm {(SNR)_{C,AM}} ={\frac {A_{c}^{2}(1+k_{a}^{2}P)}{2WN_{0}}}$

gdzie:

$P$ – moc sygnału,

$W$ – szerokość wiązki (w Hz),

$k_{a}$ – indeks modulacji amplitudowej.

Wyjściowy stosunek sygnału do szumu (odbiornika AM) jest dany:

$\mathrm {(SNR)_{O,AM}} ={\frac {A_{c}^{2}k_{a}^{2}P}{2WN_{0}}}$

Modulacja częstotliwościowa (FM)

Stosunek sygnału do szumu dla kanału jest dany przez:

$\mathrm {(SNR)_{C,FM}} ={\frac {A_{c}^{2}}{2WN_{0}}}$

Wyjściowy stosunek sygnału do szumu (odbiornika FM) jest dany:

$\mathrm {(SNR)_{O,FM}} ={\frac {A_{c}^{2}k_{f}^{2}P}{2N_{0}W^{3}}}$

gdzie:

$W$ – szerokość kanału (w Hz),

$A_{c}$ – amplituda,

$k_{f}$ – indeks modulacji częstotliwościowej.

Zobacz też

• szczytowy stosunek sygnału do szumu (PSNR)
• twierdzenie Shannona-Hartleya