Zatopienie MV Strumy

(Przekierowano z Struma (1867))

Zatopienie MV Strumy – storpedowanie i zniszczenie przez radziecki okręt podwodny na Morzu Czarnym cywilnego statku z żydowskimi uchodźcami w lutym 1942 roku.

Pomnik wystawiony ofiarom ze statków „Struma” i „Mefküre” w izraelskim Aszdod

Podczas trwającej II wojny światowej niewielka jednostka (dawny angielski jacht luksusowy przebudowany na bułgarski transportowiec) została wyczarterowana do przewiezienia żydowskich uchodźców ze sprzymierzonej z państwami Osi Rumunii do kontrolowanej przez aliantów (Brytyjczyków) Palestyny.

Statek, który wypłynął z Konstancy 12 grudnia 1941, po przedłużonym wskutek kolejnych awarii napędu rejsie (planowo miał on trwać zaledwie kilkanaście godzin), z trudem dotarł do portu w Stambule. Brytyjskie władze Palestyny niechętne były tym migrantom z uwagi na prowadzoną celowo politykę powstrzymywania żydowskiego osadnictwa w mandatowej Palestynie; w poufnych uzgodnieniach „Struma” miała nie przedostać się przez cieśniny na Morze Śródziemne i do portów palestyńskich[1]. Przez kilkadziesiąt dni pasażerom odmawiano nawet prawa zejścia na ląd, bez względu na panujące na statku skandaliczne warunki bytowo-higieniczne.

23 lutego 1942 roku statek z nadal niesprawnym silnikiem, z wszystkimi uchodźcami na pokładzie został przez Turków odholowany z portu stambulskiego przez Bosfor z powrotem na Morze Czarne, gdzie pozostawiono go w dryfie. Wkrótce potem, 24 lutego został storpedowany i zatopiony przez radziecki okręt podwodny „Szcz-213” (ros. Щ-213). W wyniku tego zginęło 778 mężczyzn, kobiet i dzieci; jako rozbitek uratował się tylko jeden świadek – 19-letni David Stoliar, któremu po wyłowieniu przez tureckich rybaków i przesłuchaniach przez miejscowe władze udało się później dotrzeć do granicy Turcji i ostatecznie przedostać do Jerozolimy[2].

Zdarzenie to określono mianem „największej cywilnej katastrofy morskiej II wojny światowej”, choć więcej cywilów (poza personelem wojskowym) zginęło na większych statkach, takich jak „Wilhelm Gustloff”, „Cap Arcona”, RMS „Lancastria” i „Jun’yō Maru”.

Przypisy edytuj

  1. Wcześniejszą analogię stanowi przypadek wywożącego żydowskich uchodźców z Hamburga statku „MS St. Louis”, w maju 1939 niedopuszczonego do portów Stanów Zjednoczonych i ostatecznie zawróconego do Europy, gdzie większość uchodźców następnie stała się ofiarami holokaustu.
  2. [1] The Struma Project.

Linki zewnętrzne edytuj