Sucha Woda Gąsienicowa

Sucha Woda (słow. Suchá voda, niem. Suchabach, węg. Suchapatak), dla odróżnienia od innych nazywana Suchą Wodą Gąsienicową – potok płynący Doliną Suchej Wody w Tatrach Polskich. Wypływa z Zielonego Stawu Gąsienicowego w Dolinie Gąsienicowej (1672 m n.p.m.) i płynie poprzez Dolinę Gąsienicową i Dolinę Suchej Wody[1]. Wykaz hydronimów za górny bieg Suchej Wody uznaje Czarny Potok[2].

Sucha Woda
Ilustracja
Koryto Suchej Wody poniżej Psiej Trawki
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Lokalizacja

Tatry

Potok
Długość 13 km
Źródło
Miejsce Zielony Staw Gąsienicowy
Wysokość

1674 m n.p.m.

Współrzędne

49°13′45″N 19°59′52″E/49,229167 19,997778

Ujście
Recypient Cicha Woda
Miejsce

Poronin

Wysokość

779 m n.p.m.

Współrzędne

49°19′56″N 20°02′34″E/49,332222 20,042778

Położenie na mapie powiatu tatrzańskiego
Mapa konturowa powiatu tatrzańskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Łożysko Suchej Wody tworzy naturalną granicę pomiędzy Tatrami Zachodnimi i Tatrami Wysokimi[1]. Po wschodniej stronie Toporowego Stawu Niżniego łożysko to zmienia kierunek z północnego na północno-wschodni i płynąc nieco na południe od Drogi Oswalda Balzera, na odcinku o długości ponad 1 km (po Wawrzeczkową Cyrhlę), tworzy naturalną granicę między Tatrami a Rowem Podtatrzańskim[3]. Już poza obrębem Tatr w miejscowości Małe Ciche na wysokości 830 m łączy się z Filipczańskim Potokiem, tworząc Cichą Wodę (Cichowiańską Wodę)[1].

Nazwa potoku pochodzi od tego, że w całym górnym biegu aż do Wawrzeczkowej Cyrhli jego koryto jest w większości suche. Wypełnione jest otoczonymi przez wodę granitowymi głazami. Wiele z nich porośnięte jest czerwonymi glonami Trentepohlia[4]. Woda pojawia się w nim tylko po większych opadach. Mimo że dnem Doliny Zielonej Gąsienicowej przebiega koryto potoku Sucha Woda, to i tak część wód tej doliny przepływa podziemnymi przepływami do Doliny Goryczkowej, gdzie wypływa w Goryczkowym Wywierzysku, Doliny Kasprowej (wypływa tu w Jaskini Kasprowej Niżniej) i Doliny Olczyskiej, gdzie wypływa w Wywierzysku Olczyskim[3].

Sucha Woda jest ciekiem IV rzędu, jej dorzecze (cieki V rzędu) ma powierzchnię 26,9 km², z czego 85% znajduje się w Tatrach, a tylko 15% w obrębie Podhala. Długość potoku do Filipczańskiego Potoku wynosi 13,01 km, z tego w obrębie Tatr 9,56 km. Średni spadek wynosi 7,36%[5]. Głównymi dopływami Suchej Wody są (w kolejności od góry w dół): Czarny Potok, Żółty Potok i Pańszczycki Potok (wszystkie są prawobrzeżne)[1]. Zasilany jest także wypływem z Wywierzyska Suchej Wody[6].

Osobny artykuł: Potoki tatrzańskie.
Ciek wypływający z Zielonego Stawu Gąsienicowego

Przypisy edytuj

  1. a b c d Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  2. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 44, 279, ISBN 83-239-9607-5.
  3. a b Władysław Cywiński, Tatry. Kasprowy Wierch, t. 13, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 83-7104-011-3.
  4. Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
  5. Krystyna Wit-Jóźwik, Hydrografia Tatr Zachodnich. Objaśnienia do mapy hydrograficznej „Tatry Zachodnie”'' 1:50 000, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Geografii, 1960.
  6. Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1: 25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, październik 2009, ISBN 83-87873-36-5.