Sudańskie Siły Powietrzne
W skład Sudańskich Sił Zbrojnych wchodzą Siły Powietrzne (arab. القوّات الجوّيّة السودانيّة. Głównymi dostarczycielami sprzętu są Chińska Republika Ludowa, Rosja oraz Stany Zjednoczone.
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia | |
| Znak rozpoznawczy |
|
| Bandera |
|
| Liczebność |
13 000 |
Wyposażenie[1] edytuj
| Model | Kraj Pochodzenia | Liczba | Uwagi |
|---|---|---|---|
| MiG-21 |  ZSRR |
4 | |
| MiG-23 | ZSRR |
3 | |
| MiG-29 |  Rosja |
10 | |
| Su-24 | ZSRR |
3 | |
| Su-25 | ZSRR |
15 | |
| A-5 Fantan |  Chiny |
20 | |
| Shenyang F-6 | Chiny |
8 | |
| F-7M Airguard | Chiny |
20 | |
| An-12 | ZSRR |
9 | |
| An-26 | ZSRR |
4 | |
| An-30/32 | ZSRR |
6 | |
| Ił-76 | Rosja |
1 | |
| De Havilland Canada DHC-5 Buffalo |  Kanada |
1 | |
| Lockheed C-130 Hercules |  Stany Zjednoczone |
1 | |
| Mi-2 | ZSRR/ Polska |
1 | |
| Mi-8/17/171 | ZSRR/ Rosja |
24 | |
| Mi-24 | ZSRR |
43 | |
| Bell 204/205 | Stany Zjednoczone |
2 | |
| Bell 212 | Stany Zjednoczone |
3 |
Przypisy edytuj
- ↑ World Air Forces 2021, flightglobal.com [data dostępu: 2021-03-20].
Bibliografia edytuj
- Lindsday Peacock: Lotnictwo wojskowe świata. OTiK, 1994. ISBN 83-900902-2-8.