SummerSlam (1991) było czwartą edycją corocznej gali pay-per-view SummerSlam, która została wyprodukowana przez World Wrestling Federation. Miała miejsce 26 sierpnia 1991 w Madison Square Garden w Nowym Jorku.

SummerSlam (1991)
Motto gali

A Match Made in Heaven, A Match Made in Hell

Informacje
Promocja

World Wrestling Federation

Data

26 sierpnia 1991

Widownia

20 000

Hala

Madison Square Garden

Miejsce

Nowy Jork, Nowy Jork

Gale pay-per-view – chronologicznie
WrestleMania VII SummerSlam (1991) Survivor Series (1991)
SummerSlam – chronologicznie
SummerSlam (1990) SummerSlam (1991) SummerSlam (1992)

SummerSlam zostało zapamiętane przez wesele Randy'ego Savage'a i Miss Elizabeth, które było określone "A Match Made in Heaven" przez Gene'a Okerlunda. Savage i Elizabeth jednak pobrali się wcześniej, dokładniej w grudniu 1984. Podczas wesela pojawili się między innymi Bobby Heenan, Gene Okerlund, J.J. Dillon, The Undertaker i Jake Roberts. Dwaj ostatni byli nieproszonymi gośćmi − Roberts zastraszył Elizabeth swoim wężem, zaś Undertaker zaatakował Savage'a swą urną.

Nazwane "A Match Made in Hell", walką wieczoru show był handicap tag team match, w którym wzięli udział WWF World Heavyweight Champion Hulk Hogan i The Ultimate Warrior kontra Sgt. Slaughter, General Adnan i Colonel Mustafa. Było to ostatnie pojawienie się Slaughtera w gimmicku sympatyka Iraku.

Na gali zmieniło się kilku posiadaczy innych mistrzostw w federacji. The Legion of Doom pokonało The Nasty Boys zdobywając WWF Tag Team Championship. Stali się oni jedyną drużyną w historii, która posiadała WWF Tag Team Championship, NWA World Tag Team Championship oraz AWA World Tag Team Championship. Na gali, Bret Hart wygrał swoje pierwsze solowe mistrzostwo w WWF, kiedy pokonał Mr. Perfecta zdobywając WWF Intercontinental Championship.

Wydarzenia po gali edytuj

Podsumowania wesela Randy'ego "Macho Mana" Savage'a i Miss Elizabeth były pokazywane na programach WWF, gdzie The Undertaker i Jake "The Snake" Roberts zniszczyli przyjęcie. Savage, który wciąż nie mógł występować jako aktywny wrestler z powodu przegranej w retirement matchu na WrestleManii VII, stał się głównym celem drwin Robertsa, co było kontynuowane do końca 1991. Mimo wszystko Savage'owi puściły nerwy, i gdy komentował podczas WWF Superstars i Roberts wygłaszał promo przeciwko Savage'owi, ten wkroczył do ringu, lecz został tam zaatakowany przez Robertsa, zawinięty między liny i ukąszony przez swoją żmiję. Po tym incydencie, Savage został przywrócony jako aktywny wrestler i została wyznaczona walka pomiędzy ową dwójką na This Tuesday in Texas.

Po przegranej jego drużyny na rzecz Hogana i Ultimate Warriora, Slaughter zaprzestał promowania Iraku i przeszedł faceturn. Zaczął pojawiać się w winietach z Amerykańskimi ozdobami i mówił "Chcę z powrotem mój kraj."[1] Podczas odcinka Superstars, Jim Duggan został zaatakowany przez The Nasty Boys, po czym Slaughter przyszedł mu na pomoc. Duggan i Slaughter zaczęli wspólnie walczyć z Nasty Boys i kontynuowali bycie drużyną przez następne miesiące. Slaughter również pokonywał Colonela Mustafę i Generala Adnana w seriach walk. Pomimo przejścia faceturnu, Slaughter otrzymał nagrodę Najbardziej Znienawidzonego Wrestlera Roku od magazynu Pro Wrestling Illustrated za pro-Iracki gimmick.

SummerSlam 1991 było ostatnią galą pay-per-view w Stanach Zjednoczonych, na której pojawił się André the Giant. Chodząc o kulach z powodu problemów zdrowotnych związanych z gigantyzmem, André pojawił się kilka razy podczas touru WWF po Anglii we wrześniu i październiku 1991. Były to jego ostatnie wystąpienia w WWF w życiu, po czym 27 stycznia 1993 zmarł. Z kontuzjami zmagał się również Mr. Perfect, który po trzymiesięcznej przerwie od WWF, powrócił do programów jako komentator Superstars.

Incydent z The Ultimate Warriorem edytuj

Poza ekranem odbył się incydent związany z The Ultimate Warriorem i Vince’em McMahonem na gali. Miesiąc przed pay-per-view, Warrior napisał list do McMahona, że jeśli nie wypłaci mu należnych 500 000 dolarów, to nie pojawi się podczas walki wieczoru gali. W 2005 zostało ujawnione przez Hulka Hogana i Sgt. Slaughtera, że pewna fizyczna konfrontacja pomiędzy Vince’em i Warriorem mogła mieć miejsce, kiedy dowiedzieli się o wątku związanym z Warriorem[2].

McMahon, który nie chciał by Hogan i Slaughter fizycznie weszli w konflikt z Warriorem, zapłacił mu pieniądze i od razu po SummerSlam natychmiastowo go zwolnił. Warrior później napisał na swojej stronie internetowej, że wypłaty zalegały już od WrestleManii VII i że został zawieszony przez McMahona od razu po show, lecz on sam opuścił WWF protestując. McMahon później stwierdził, że nie mógł zmienić walki wieczoru w ostatnim momencie, gdyż fani wyczekiwali owej walki, więc przeczekał do zwolnienia go po pay-per-view. Warrior nie pokazał się podczas celebracji w ringu z Hoganem i Sidem Justice po wygranej. Po tych wydarzeniach, rywalizacja pomiędzy Warriorem − który w innym storyline przeszedł heelturn po ataku na Warriorze − została anulowana, więc w zamian wprowadzono rywalizację Roberts-Savage.

Wyniki walk edytuj

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D Koko B. Ware pokonał Kato Singles match 06:03
2 The British Bulldog, Ricky Steamboat i The Texas Tornado pokonali Power and Glory (Paula Romę i Herculesa) i The Warlorda (w/ Slick) Six-man tag team match 10:43
3 Bret Hart pokonał Mr. Perfecta (c) (w/ The Coach) Singles match o WWF Intercontinental Championship 18:04
4 The Natural Disasters (Earthquake i Typhoon) (w/ Jimmy Hart) pokonali The Bushwhackers (Bushwhackera Butcha i Bushwhackera Luke'a) (w/ André the Giant) Tag team match 06:27
5 Virgil pokonał Teda DiBiasego (c) (w/ Sensational Sherri) Singles match o Million Dollar Championship 13:11
6 Big Boss Man pokonał The Mountiego (w/ Jimmy Hart) "Jailhouse Match", gdzie przegrany miał spędzić 24 godziny w więzieniu w Nowym Jorku 09:38
7 The Legion of Doom (Hawk i Animal) pokonali The Nasty Boys (Briana Knobbsa i Jerry'ego Sagsa) (c) (w/ Jimmy Hart) Street Fight o WWF Tag Team Championship 07:45
8 Irwin R. Schyster pokonał Grega Valentine'a Singles match 07:07
9 Hulk Hogan i The Ultimate Warrior pokonali Sgt. Slaughtera, Col. Mustafę i Generala Adnana Handicap match z Sidem Justicem jako sędzia specjalny 12:40
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)

Przypisy edytuj

  1. Brian Solomon: WWE Legends. Pocket Books, 2006, s. 83–88. ISBN 978-0-7434-9033-7.
  2. The Self-Destruction of the Ultimate Warrior DVD

Linki zewnętrzne edytuj