Surjasiddhanta (sanskr.सूर्यसिद्धान्त, trl. Sūryasiddhānta, ang. Surja Siddhanta) – traktat astronomii indyjskiej. Podzielony jest na 14 rozdziałów, które zawierają 400 ślok. Autorstwo przypisywane jest Lacie[1].

Mitologia edytuj

Surjasiddhanta jest starożytnym tekstem sanskryckim, wypowiedzianym u schyłku ostatniej satjajugi przez posłańca boga SłońcaSurji – do asury Mai Danawy[2].

Recepcja w literaturze przedmiotu edytuj

Do tego tekstu odnosili się indyjscy matematycy i astronomowie, tacy jak Aryabhata i Waraha Mihira. Waraha Mihira w jego Panća siddhantika zestawia ją z czterema innymi traktatami: Paitamahasiddhantas, Paulisza i Romakasiddhantas (bezpośrednio bazujące na astronomii hellenistycznej) i Wasisztasiddhanta.

Tłumaczenia edytuj

Na język bengalski przetłumaczył to dzieło Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura[2].

Przypisy edytuj

  1. Literatura matematyczna, astronomiczna i astrologiczna. W: Klaus Mylius: Historia literatury staroindyjskiej. Leon Żylicz (tłum.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2004, s. 243, seria: Literatury orientalne. ISBN 83-88938-68-1.
  2. a b Richard L. Thompson, Wedyjska kosmografia i astronomia.

Linki zewnętrzne edytuj