Szrafowanie

Szrafowanie (nazywane też kreskowaniem) – metoda oddawania kolorów lub stopni szarości za pomocą cienkich, równoległych lub krzyżujących się kresek. Metoda zastępcza stosowana w wielu technikach rysunkowych lub graficznych nie umożliwiających posługiwania się półtonami. Kreski mogą być ciągłe, przerywane lub nawet składające się z rzędów kropek, mogą być o stałej lub różnej gęstości. Szrafowanie może być też stosowane do cieniowania lub ukazania trójwymiarowości motywu obrazu.

Szraf edytuj

(z niem. Schraffe – kreska) lub deseń (fr. dessin – rysunek, wzór) – to rysunek lub układ linii tworzący określony wzór.

Szrafy (desenie) stosuje się często na mapach. Spotyka się różne szrafy: równoległe lub krzyżujące się linie ciągłe lub przerywane (kreskowanie), także wzory z regularnie powtarzających się znaków (np. kropek, sygnatury drzewa, opisu).

Przykłady najczęściej stosowanych szrafów:

tereny podmokłe – poziome przerywane niebieskie lub granatowe kreski
pustynie – brązowe lub szare kropki
tereny zalesione – zielone kreski, kropki lub powtarzające się znaki drzewa.

Zobacz też: DTP

Szrafirunek edytuj

(z niem. Schraffierung) – to metoda odwzorowania kolorów i futer heraldycznych (tynktur). Szrafirunek wykorzystywany był w miedziorytach, a szczególnego znaczenia nabrał w momencie pojawienia się druku. Dziś szrafirunek stosuje się, gdy dana technika powielania nie umożliwia stosowania barw oryginalnych lub, gdy oddawanie kolorów jest możliwe, lecz zbyt kosztowne.

W starszych książkach spotyka się też określenie „sztafowanie”.

Przykłady szrafowania i szrafirunku edytuj

Szrafirunek metali
złoto
srebro
stal

Szrafirunek kolorów podstawowych
zielony
szary
purpura
niebieski
czerwony
czarny
brunatny

Szrafirunek kolorów dodatkowych
naturalny
cielisty

Szrafirunek futer
gronostaj
łasica
sobol

Bibliografia edytuj

Alfred Znamierowski, Insygnia, symbole i herby polskie, Warszawa 2003.
Sławomir Górzyński, Jerzy Kochanowski, Herby szlachty polskiej, Warszawa 1990.