Tadeusz Strugała (dyrygent)
Tadeusz Strugała (ur. 10 lutego 1935 w Katowicach) – polski dyrygent.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 lutego 1935 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Ukończył studia na Wydziale Teorii, Kompozycji i Dyrygentury Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej we Wrocławiu. Studia uzupełniał w Weimarze i Wenecji.
W latach:
- 1969–1980 szef Filharmonii Wrocławskiej,
- 1975–1976 szef WOSPRiTV w Katowicach,
- 1977–1979 i 1984–1986 szef Prezydenckiej Orkiestry Symfonicznej w Ankarze,
- 1979–1990 zastępca dyrektora artystycznego i stały dyrygent Filharmonii Narodowej w Warszawie,
- 1981–1986 szef orkiestry Filharmonii Krakowskiej,
- 1990–1993 dyrektor artystyczny i I dyrygent Polskiej Orkiestry Radiowej w Warszawie,
- 1994–2001 gościnny dyrygent Praskiej Orkiestry Symfonicznej.
- od 1998 jest dyrygentem-rezydentem Festiwalu Chopinowskiego w Gaming (Austria).
Kierował festiwalami:
- Festiwalem Chopinowskim w Dusznikach (1975–1985)
- Wratislavia Cantans (1968–1997)
Wystąpił jako dyrygent w końcowym epizodzie filmu Romana Polańskiego Pianista, dokonał też nagrań ścieżki dźwiękowej (z Orkiestrą Filharmonii Narodowej). W roku 1980 dyrygował orkiestrą podczas finałowych przesłuchań na Międzynarodowym Konkursie im Fryderyka Chopina w Warszawie. Zasiada w jury międzynarodowych konkursów dyrygenckich.
Zajmował się również pracą pedagogiczną. Przez 20 lat był wykładowcą Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Prowadził też klasy mistrzowskie w Hongkongu i Tokio[1].
Został uhonorowany statuetką Orfeusza i nagrodą Związku Kompozytorów Polskich za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wykonawstwa polskiej muzyki współczesnej. Inne prestiżowe wyróżnienia artysty to, m.in. Grand Prix du Disque Ferenc Liszt, otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, m.in. Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2000[2]), złoty medal Gloria Artis (2006)[3], Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 30-lecia Polski Ludowej, Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz Odznakę Zasłużony Działacz Kultury[4]. Jest laureatem Kulturpreis Schlesien des Landes Niedersachsen, Nagrody miasta Wrocławia, nagród resortowych II stopnia (1975, 1986) i doktorem honoris causa Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu.
18 grudnia 2011, w ramach Złotych Mikrofonów, otrzymał Diamentową Batutę za „wybitne zasługi dla polskiej i światowej kultury muzycznej, w uznaniu działalności dyrygenckiej o szczególnym znaczeniu dla polskiego życia muzycznego, a także dla uhonorowania związków z Polskim Radiem”[5].
W 2023 otrzymał Złotego Fryderyka - nagrodę za całokształt osiągnięć artystycznych[6].
Kolekcjonuje batuty, a ich kolekcja prezentowana była w Galerii Rzemiosła Artystycznego Muzeum Narodowego w Krakowie[7].
Przypisy edytuj
- ↑ Biogram. oficjalna strona. [dostęp 2021-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-10)].
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 31, poz. 644
- ↑ Tadeusz Strugała dyrygent. [dostęp 2008-04-27]. (pol.).
- ↑ Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 1262
- ↑ Złote Mikrofony dla najlepszych radiowców. TVP Info, 2011-12-18. [dostęp 2011-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-09)].
- ↑ Fryderyki 2023. Znamy laureatów Złotych Fryderyków [online], open.fm, 4 kwietnia 2023 [dostęp 2023-07-05] (pol.).
- ↑ Joanna Weryńska, Batuty maestro Strugały Krakowskim Muzeum Narodowym [online], Kraków Nasze Miasto, 8 grudnia 2010 [dostęp 2023-04-28] (pol.).
Bibliografia edytuj
- Kalendarium na www.strugala.com. [dostęp 2008-04-27]. (pol.).