Teoria formy otwartej
Teoria formy otwartej – koncepcja dotycząca sztuk pięknych, szczególnie architektury, której twórcą był Oskar Hansen.
Teoria edytuj
W myśl teorii formy otwartej, artysta przez artefakt artystyczny, nie tworzy zamkniętego dzieła sztuki, lecz buduje możliwość kontekstu i interpretacji.
Dzieło o formie otwartej jest zawsze gotowe, aby znaleźć się w nowych okolicznościach, w nowym czasie, w nowej relacji ze zmienną rzeczywistością. Od odbiorcy, który jest jednocześnie widzem i aktorem biorącym czynny udział, żąda indywidualnej interpretacji i obliguje go do budowania kontekstu. Dzięki temu dzieło zawsze żyje, nie traci aktualności i tym samym nie marnotrawi środków. Artysta postuluje bezklasowość, egalitaryzm, bezhierarchiczność, demokrację, niedogmatyczność, decentralizację, asymetrię.
Twórcy form otwartych (wybór) edytuj
Jerzy Jarnuszkiewicz, Julian Pałka, Jerzy Sołtan, Stanisław Zamecznik, Lech Tomaszewski, Zofia Kulik, Zbigniew Ihnatowicz
Projekty i realizacje architektoniczne (przykłady) edytuj
- pawilon na wystawę Expo'58 w Brukseli (J. Sołtan, Z. Ihnatowicz, O. Hansen, J. Kosiński)
- pawilon "Tropik" na targi w Damaszku (O. Hansen, L. Tomaszewski)
- projekt pomnika ofiar obozu Auschwitz, niezrealizowany (J. Jarnuszkiewicz, J. Pałka, O. Hansen)
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- Oskar Hansen: Ku formie otwartej. Warszawa: Fundacja Galerii Foksal, Revolver (Frankfurt), Muzeum ASP, 2005. ISBN 83-89302-07-1.
- Rosalind Krauss: Sculpture in the Expanded Fields, "October" Vol.8, s.30-44. Spring: The MIT Press, 1979