Theodor Fischer

architekt niemiecki (1862-1938)

Theodor Fischer (ur. 28 maja 1862 w Schweinfurcie, zm. 25 grudnia 1938 w Monachium) – niemiecki architekt i urbanista.

Theodor Fischer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 maja 1862
Schweinfurt

Data i miejsce śmierci

25 grudnia 1938
Monachium

Zawód, zajęcie

architekt

wieża na górze Schönberg Schönbergturm pod Pfullingen według projektu Theodora Fischera

Życiorys edytuj

Theodor Fischer studiował architekturę w Monachium w latach 1880–1885[1]. Był uczniem Friedricha von Thierscha[1], jednak szybko odrzucił jego historyzm i opuścił uczelnię bez dyplomu. W latach 1886–1889 pracował w biurze projektowym Paula Wallota, pracującym nad realizacją gmachu Reichstagu w Berlinie. Następnie prowadził wspólne biuro z Richardem Reuterem z Drezna (1889–1892) oraz współpracował z Gabrielem von Seidlem w Monachium[1][2].

W 1893 został przewodniczącym działu rozbudowy miasta w urzędzie miejskim w Monachium, funkcję tę pełnił do 1901[2]. Stworzył w tym czasie generalny plan zabudowy Monachium, który był w mocy aż do II wojny światowej, zaś przepisy o strefowaniu (niem.Staffelbauordnung) zachowały ważność aż po lata 90. XX wieku. W latach 1901–1908 był profesorem projektowania i urbanistyki na Uniwersytecie w Stuttgarcie i stał się współzałożycielem szkoły stuttgarckiej[2]. W 1907 był współzałożycielem Werkbundu[3], którego był pierwszym przewodniczącym (1907–1909)[4]. W 1908 Fischer otrzymał powołanie na Uniwersytet Techniczny w Monachium jako profesor architektury[2], rok później rozpoczął tam pracę. Wtedy też otrzymał doktorat honoris causa od Uniwersytetu w Jenie[2]. W 1919 został członkiem Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie, a w 1928 przeszedł na emeryturę. Został pochowany na Cmentarzu Leśnym w Monachium.

Styl Fischera odrzucał zarówno historyzm, jak i secesję. Architekt brał pod uwagę miejscowe czynniki topograficzne[5] i kulturowe, zwracał uwagę na społeczny odbiór architektury.

Do uczniów Fischera należą m.in.: Dominikus Böhm[3], Hugo Häring[3], Ernst May[3], Erich Mendelsohn[3], J.J.P. Oud[3] i Paul Schmitthenner. Asystentem Fischera był Paul Bonatz[3], a jednym z jego pracowników Bruno Taut[3].

Wybrane dzieła edytuj

  • 1899–1901 – ewangelicki Kościół Zbawiciela w Monachium[1]
  • 1903–1908 – gmach Uniwersytetu w Jenie[6]
  • 1906–1911 – kościół garnizonowy w Ulm (pionierskie zastosowanie betonu do konstrukcji hali świątyni)[7][8]
  • 1909–1913 – galeria sztuki (tzw. Kunstgebäude) przy placu Zamkowym w Stuttgarcie[9]
  • 1912–1915 – Heskie Muzeum Krajowe w Wiesbaden[1]
  • 1918–1930 – osiedle mieszkaniowe Alte Heide w Monachium[10]
  • 1925–1926 – kościół ewangelicki w Planegg[1]

Upamiętnienie edytuj

Centralny Instytut Historii Sztuki (niem. Zentralinstitut für Kunstgeschichte) w Monachium przyznaje corocznie od 2002 nagrodę im. Theodora Fischera dla młodych historyków sztuki w uznaniu ich badań nad historią architektury XIX i XX wieku[11].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f Archi: Prof. Dr. phil. Theodor Fischer. [dostęp 2010-07-19]. (niem.).
  2. a b c d e Hermann Leitenstorfer: Fischer, Theodor. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). T. 5. 1961, s. 206–207. (niem.).
  3. a b c d e f g h Artnet: The Grove Dictionary of Art: Fischer, Theodor. [dostęp 2010-07-19]. (ang.).
  4. Deutscher Werkbund: Vorsitzende des Deutschen Werkbundes. [dostęp 2010-10-29]. (niem.).
  5. Patrick Goode, Stanford Anderson, Colin St. John Wilson: The Oxford companion to architecture, Volume 1. Oxford University Press, 2009, s. 318. ISBN 0-19-860568-4. [dostęp 2010-07-19]. (ang.).
  6. Winfried Nerdinger, Cornelius Tafel: Architekturführer Deutschland: 20. Jahrhundert. Birkhäuser, 1996, s. 324. ISBN 3-7643-5287-6. [dostęp 2010-07-19]. (ang.).
  7. Kathleen James-Chakraborty, Kathleen James: German architecture for a mass audience. Routledge, 2000, s. 32–33. ISBN 0-415-23654-1. [dostęp 2010-07-18]. (ang.).
  8. Winfried Nerdinger, Cornelius Tafel: Architekturführer Deutschland: 20. Jahrhundert. Birkhäuser, 1996, s. 424. ISBN 3-7643-5287-6. [dostęp 2010-07-19]. (ang.).
  9. Winfried Nerdinger, Cornelius Tafel: Architekturführer Deutschland: 20. Jahrhundert. Birkhäuser, 1996, s. 393. ISBN 3-7643-5287-6. [dostęp 2010-07-19]. (ang.).
  10. Winfried Nerdinger, Cornelius Tafel: Architekturführer Deutschland: 20. Jahrhundert. Birkhäuser, 1996, s. 454. ISBN 3-7643-5287-6. [dostęp 2010-07-19]. (ang.).
  11. Zentralinstitut für Künstgeschichte: Theodor-Fischer-Preis. [dostęp 2010-07-19]. (niem.).