Tichon (Szewkunow)
Tichon, imię świeckie Gieorgij Aleksandrowicz Szewkunow (ros. Гео́ргий Алекса́ндрович Шевкуно́в; ur. 2 lipca 1958 w Moskwie) – rosyjski biskup prawosławny.
| Gieorgij Szewkunow Георгий Шевкунов | |
| Metropolita symferopolski i krymski | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
2 lipca 1958 |
| Metropolita symferopolski i krymski | |
| Okres sprawowania |
od 2023 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
1991 |
| Diakonat |
1991 |
| Prezbiterat |
1991 |
| Nominacja biskupia |
22 października 2015 |
| Chirotonia biskupia |
24 października 2015 |
| Data konsekracji |
24 października 2015 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Miejsce |
Monaster Kazańskiej Ikony Matki Bożej i św. Ambrożego z Optiny | ||||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||||
| Współkonsekratorzy |
Hilarion (Alfiejew), Klemens (Kapalin), Longin (Korczagin), Maksymilian (Łazarenko), Teognost (Guzikow), Sergiusz (Czaszyn), Nikita (Ananjew) | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
Życiorys edytuj
Jest absolwentem wydziału scenarzystów Wszechzwiązkowego Państwowego Instytutu Kinematografii (1982)[1]. Natychmiast po ukończeniu studiów wstąpił jako posłusznik do Monasteru Pskowsko-Pieczerskiego[1], m.in. pod wpływem rozmów z uważanym za świętego starca duchownym, ks. Nikołajem Gurjanowem[2]. Od sierpnia 1986 pracował w Wydziale Wydawniczym Patriarchatu Moskiewskiego. W 1991 złożył wieczyste śluby mnisze w monastyrze Dońskim i tamże w tym samym roku przyjmował święcenia na hierodiakona i hieromnicha. Od 1993 był przełożonym placówki filialnej Monasteru Pskowsko-Pieczerskiego zlokalizowanej w dawnym monasterze Spotkania Włodzimierskiej Ikony Matki Bożej w Moskwie. W 1995 otrzymał godność igumena, zaś w 1997 – archimandryty. Był już wtedy przełożonym reaktywowanego monasteru Spotkania Włodzimierskiej Ikony Matki Bożej. Od 1999 kierował szkołą duchowną przy monasterze, przekształconą następnie w seminarium duchowne. Był również kierownikiem wydawnictwa monasterskiego i redaktorem naczelnym portalu pravoslavie.ru[1].
Autor filmu poświęconego monasterowi Pskowsko-Pieczerskiemu (2007) oraz filmu Gibiel' impierii. Wizantijskij urok, nagrodzonego przez Rosyjską Akademię Filmową Złotym Orłem w 2009[1].
5 marca 2010 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego powierzył mu zadania sekretarza odpowiedzialnego Patriarszej Rady ds. Kultury, zaś 16 marca tego samego roku duchowny wszedł w skład Rady ds. Kultury i Sztuki przy Prezydencie Federacji Rosyjskiej. Po powstaniu w marcu 2011 Wyższej Rady Cerkiewnej został jej członkiem[1].
W rosyjskich mediach pojawiały się informacje przedstawiające archimandrytę Tichona jako osobistego spowiednika i opiekuna duchowego Władimira Putina[3][4]. Według doniesień prasy był protektorem (ros. покровитель) protodiakona Andrieja Kurajewa[5].
Autor zbioru opowiadań pt. „Nieświęci święci”, w których przedstawił osobiste doświadczenia związane z życiem w monasterze Pskowsko-Pieczerskim. Jego praca w Rosji sprzedała się w ponad 1,5 mln egzemplarzy; została także przełożona na język polski[6].
22 października 2015 otrzymał nominację na biskupa jegorjewskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej miejskiej[7]. Jego chirotonia biskupia odbyła się dwa dni później w monasterze Kazańskiej Ikony Matki Bożej i św. Ambrożego z Optiny w Szamordinie pod przewodnictwem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Cyryla[8].
W 2018 r. Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego mianował go biskupem pskowskim i zwierzchnikiem metropolii pskowskiej[9], w związku z czym otrzymał godność metropolity[10]. W tym samym roku został przełożonym Monasteru Pskowsko-Pieczerskiego oraz monasteru Zwiastowania i św. Nikandra w Lubowcu[1].
W 2023 r. przeniesiony na katedrę symferopolską i krymską[11].
Sankcje edytuj
Tichon został wpisany przez FWK na listę podżegaczy wojny Rosji przeciwko Ukrainie z propozycją nałożenia nań sankcji[12][13]. 19 października 2022 roku Ukraina objęła Tichona sankcjami za wspieranie działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy[14].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Тихон, митрополит Псковский и Порховский (Шевкунов Георгий Александрович)
- ↑ A. Matreńczyk, Starzec z wyspy Zalit, Przegląd Prawosławny, nr 11 (341), listopad 2013.
- ↑ Гибель истории. Уроки отца Тихона
- ↑ E. Follat, M. Schept, Bizantyjska lekcja, „Przegląd Prawosławny”, sierpień 2008, nr 8 (278), ISSN 1230-1078, s.36
- ↑ Станислав Волков: ОТСТРАНЕНИЕ АНДРЕЯ КУРАЕВА – УДАР ПО ТИХОНУ (ШЕВКУНОВУ). Czasopismo Gorod 812, 30.04.2020. (ros.).
- ↑ Spotkanie autorskie z archimandrytą Tichonem (Szewkunowem)
- ↑ ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 22 октября 2015 года
- ↑ Святейший Патриарх Кирилл совершил Литургию в Казанской пустыни в Шамордино и возглавил хиротонию архимандрита Тихона (Шевкунова) во епископа Егорьевского
- ↑ Владыка Тихон (Шевкунов) стал митрополитом Псковским, „Изборский Клуб”, 14 maja 2018 [dostęp 2018-05-14] (ros.).
- ↑ Митрополит Тихон (Шевкунов) прибыл на Псковскую кафедру. patriarchia.ru, 22 maja 2018. [dostęp 2018-05-23]. (ros.).
- ↑ ЖУРНАЛЫ Священного Синода от 11 октября 2023 года / Официальные документы / Патриархия.ru [online], Патриархия.ru [dostęp 2023-10-11] (ros.).
- ↑ В ФБК предлагают санкции против митрополитов и публицистов РПЦ. Институт Религии и Политики, 2022-04-28. [dostęp 2023-11-22]. (ros.).
- ↑ SHEVKUNOV Georgii Aleksandrovich. OpenSanctions. [dostęp 2023-11-22]. (ang.).
- ↑ Война и санкции: ШЕВКУНОВ Георгий Александрович - биография, досье, активы. sanctions.nazk.gov.ua. [dostęp 2023-11-22].