Tożsamości trygonometryczne

lista w projekcie Wikimedia

Tożsamości trygonometryczne – podstawowe zależności pomiędzy funkcjami trygonometrycznymi.

Tożsamości pitagorejskie edytuj

Osobny artykuł: jedynka trygonometryczna.

Wzór

 

jest prawdziwy dla dowolnej liczby rzeczywistej (a nawet zespolonej, przy przyjęciu ogólniejszych definicji). Tożsamość ta uznawana jest za podstawową tożsamość trygonometryczną. Zwana często jedynką trygonometryczną bądź trygonometrycznym twierdzeniem Pitagorasa.

Istnieją również dwie inne wariacje tego wzoru:

 
 

Okresowość funkcji edytuj

Funkcje trygonometryczne są okresowe  

 

Definicje tangensa i cotangensa edytuj

 
 
 

Przedstawienia przy pomocy funkcji cosinus edytuj

 
 
 

Przedstawienia przy pomocy funkcji sinus edytuj

 
 
 

Parzystość i nieparzystość funkcji trygonometrycznych edytuj

 

Zależności pomiędzy funkcjami a kofunkcjami edytuj

Równości

 

nazywa się związkami pomiędzy funkcjami a ich kofunkcjami. Kofunkcją sinusa jest cosinus, cosinusa sinus, tangensa cotangens itd.

Odwrotności edytuj

Funkcje trygonometryczne można układać w pary według kofunkcji lub według odwrotności. Odwrotnością sinusa jest cosecans, cosinusa secans, tangensa cotangens (i oczywiście na odwrót):

 

Funkcje sumy i różnicy kątów edytuj

 
 
 
 

Funkcje wielokrotności kątów edytuj

Wzory na dwukrotność kąta otrzymuje się przez podstawienie   we wzorach na funkcje sumy kątów.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Ogólnie:

 
 
 

Funkcje kąta połówkowego edytuj

 
 
 
 
 
 

Suma i różnica funkcji edytuj

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Iloczyn w postaci sumy edytuj

 
 
 
 
 
 
 

Potęgi w postaci sumy edytuj

 
 
 
 
 
 
 
 

Funkcje trygonometryczne wyrażone przy pomocy tangensa połowy kąta edytuj

 
 
 

Powyższe tożsamości znalazły zastosowanie w tzw. podstawieniu uniwersalnym, stosowanym przy obliczaniu całek typu   gdzie   jest funkcją wymierną zmiennych   Stosuje się podstawienie:

 
 
 

Wzory Eulera edytuj

Osobny artykuł: Wzór Eulera.
 
 
 
 
 

Wzory te pozwalają łatwo przekształcać wyrażenia trygonometryczne, poprzez przejście na postać zespoloną (cztery ostatnie wzory), uproszczenie i powrót na postać trygonometryczną (pierwszy wzór).

Inne zależności między funkcjami trygonometrycznymi edytuj

 

Wzór de Moivre’a

 

lub ogólniej:

 

Zobacz też edytuj