Tom Nijssen
Tom Nijssen (ur. 1 października 1964 w Maastricht) − holenderski tenisista, zwycięzca French Open 1989 i US Open 1991 w grze mieszanej, reprezentant w Pucharze Davisa.
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 października 1964 |
| Wzrost |
175 cm |
| Gra |
praworęczna |
| Status profesjonalny |
1984 |
| Zakończenie kariery |
1998 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
87 (17 kwietnia 1989) |
| Australian Open |
3R (1989) |
| Roland Garros |
1R (1986, 1987, 1989) |
| Wimbledon |
2R (1989) |
| US Open |
1R (1989) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
11 |
| Najwyżej w rankingu |
10 (11 maja 1992) |
| Australian Open |
QF (1992, 1994) |
| Roland Garros |
QF (1991) |
| Wimbledon |
QF (1994) |
| US Open |
QF (1994) |
Kariera tenisowa edytuj
Nijssen występował w gronie tenisistów profesjonalnych w latach 1984−1998.
Sukcesy odnosił głównie jako deblista osiągając 25 finałów turniejów ATP World Tour, z czego 11 wygrał. Największe sukcesy odnosił w latach 1991−1994, kiedy tworzył duet z Cyrilem Sukiem. Holendersko−czeski debel czterokrotnie w tym czasie zakwalifikował się do deblowego ATP World Tour World Championships (dla ośmiu najlepszych par świata). Nijssen i Suk przegrali wszystkie mecze (12 porażek w czterech edycjach), za każdym razem odpadając po etapie meczów grupowych. Pięciokrotnie byli w ćwierćfinałach turniejów wielkoszlemowych (1991 French Open, 1992 Australian Open, 1994 Australian Open, Wimbledon i US Open).
Wraz z rodaczką Manon Bollegraf odniósł 2 zwycięstwa wielkoszlemowe w mikście. Sukcesy te miały miejsce w 1989 roku podczas French Open i 1991 roku na US Open. W 1993 roku był również finalistą z Bollegraf na Wimbledonie.
Na przełomie lat 80. i 90. Nijssen łączył występy deblowe z grą pojedynczą. W 1989 roku był m.in. w 3 rundzie Australian Open (pokonał Slobodana Živojinovicia, przegrał z Goranem Ivaniševiciem), 4 rundzie w Miami, półfinale turnieju we Frankfurcie, ćwierćfinale w Birmingham. Ćwierćfinały turniejowe osiągnął ponadto w 1987 roku w Bostonie i Hongkongu oraz w 1993 roku w Bolzano. Ostatni raz w grze pojedynczej w turnieju zawodowym Nijssen wystąpił w 1995 roku.
W latach 1986−1990 Nijssen bronił barw narodowych w Pucharze Davisa. Bilans jego występów w tych rozgrywkach wynosi 8 zwycięstw i 9 porażek. W 1989 roku przyczynił się do awansu Holandii do najwyższej klasy rozgrywkowej Pucharu Davisa - grupy światowej, zdobywając w meczu z Indonezją 2 punkty singlowe i punkt deblowy wspólnie z Michielem Schapersem.
W rankingu gry pojedynczej Nijssen najwyżej był na 87. miejscu (17 kwietnia 1989), a w klasyfikacji gry podwójnej na 10. pozycji (11 maja 1992).
Finały w turniejach ATP World Tour edytuj
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra mieszana (2–1) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 10 czerwca 1989 | French Open, Paryż | Ceglana |  Manon Bollegraf
|
 Arantxa Sánchez Vicario Horacio de la Peña
|
6:3, 6:7, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 7 września 1991 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Manon Bollegraf
|
Arantxa Sánchez Vicario Emilio Sánchez
|
6:2, 7:6 |
| Finalista | 1. | 4 lipca 1993 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Manon Bollegraf
|
 Martina Navrátilová Mark Woodforde
|
3:6, 4:6 |
Gra podwójna (11–14) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 3 sierpnia 1986 | Hilversum | Ceglana | Johan Vekemans
|
 Miloslav Mečíř Tomáš Šmíd
|
4:6, 2:6 |
| Finalista | 2. | 21 czerwca 1987 | Ateny | Ceglana | Jaroslav Navrátil
|
 Tore Meinecke Ricki Osterthun
|
2:6, 6:3, 2:6 |
| Finalista | 3. | 2 sierpnia 1987 | Hilversum | Ceglana | Jaroslav Navrátil
|
 Wojciech Fibak Miloslav Mečíř
|
6:7, 7:5, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 26 października 1987 | Tokio | Dywanowa (hala) | Broderick Dyke
|
Sammy Giammalva Jr. Jim Grabb
|
6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 28 lutego 1988 | Metz | Dywanowa (hala) | Jaroslav Navrátil
|
Rill Baxter Nduka Odizor
|
6:2, 6:7, 7:6 |
| Zwycięzca | 3. | 16 października 1988 | Tuluza | Twarda (hala) | Ricki Osterthun
|
 Mansur Bahrami Guy Forget
|
6:3, 6:4 |
| Finalista | 4. | 23 października 1988 | Frankfurt | Dywanowa (hala) |  Jeremy Bates
|
Rüdiger Haas Goran Ivanišević
|
6:1, 5:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 4. | 27 listopada 1988 | Bruksela | Dywanowa (hala) | Wally Masur
|
John Fitzgerald Tomáš Šmíd
|
7:5, 7:6 |
| Finalista | 5. | 12 lutego 1990 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Udo Riglewski
|
 Omar Camporese Diego Nargiso
|
4:6, 4:6 |
| Finalista | 6. | 25 lutego 1990 | Stuttgart | Dywanowa (hala) |  Michael Mortensen
|
 Jakob Hlasek Guy Forget
|
3:6, 2:6 |
| Finalista | 7. | 10 lutego 1991 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Cyril Suk
|
Omar Camporese Goran Ivanišević
|
4:6, 6:7 |
| Finalista | 8. | 7 kwietnia 1991 | Estoril | Ceglana | Cyril Suk
|
Paul Haarhuis Mark Koevermans
|
3:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 5. | 6 października 1991 | Tuluza | Twarda (hala) | Cyril Suk
|
Jeremy Bates Kevin Curren
|
4:6, 6:3, 7:6 |
| Zwycięzca | 6. | 20 października 1991 | Lyon | Dywanowa (hala) | Cyril Suk
|
Steve DeVries David Macpherson
|
7:6, 6:3 |
| Finalista | 9. | 27 października 1991 | Sztokholm | Dywanowa (hala) | Cyril Suk
|
John Fitzgerald Anders Järryd
|
5:7, 2:6 |
| Zwycięzca | 7. | 23 lutego 1992 | Stuttgart | Dywanowa (hala) | Cyril Suk
|
John Fitzgerald Anders Järryd
|
6:3, 6:7, 6:3 |
| Zwycięzca | 8. | 4 października 1992 | Bazylea | Twarda (hala) | Cyril Suk
|
Karel Nováček David Rikl
|
6:3, 6:4 |
| Finalista | 10. | 18 października 1992 | Bolzano | Dywanowa (hala) | Cyril Suk
|
Anders Järryd Bent-Ove Pedersen
|
5:7, 2:6 |
| Finalista | 11. | 14 lutego 1993 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Cyril Suk
|
Mark Kratzmann Wally Masur
|
6:4, 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 9. | 25 lipca 1993 | Stuttgart | Ceglana | Cyril Suk
|
 Gary Muller Piet Norval
|
7:6, 6:3 |
| Finalista | 12. | 7 listopada 1993 | Paryż | Dywanowa (hala) | Cyril Suk
|
 Byron Black Jonathan Stark
|
6:4, 5:7, 2:6 |
| Zwycięzca | 10. | 9 stycznia 1994 | Oʻahu | Twarda | Cyril Suk
|
Alex O’Brien Jonathan Stark
|
6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 11. | 13 lutego 1994 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Cyril Suk
|
Hendrik Jan Davids Piet Norval
|
4:6, 7:6, 7:6 |
| Finalista | 13. | 14 kwietnia 1996 | Estoril | Ceglana | Greg Van Emburgh
|
Tomás Carbonell Francisco Roig
|
3:6, 2:6 |
| Finalista | 14. | 18 stycznia 1998 | Auckland | Twarda | Jeff Tarango
|
Patrick Galbraith Brett Steven
|
4:6, 2:6 |
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-10-05] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-10-05] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-10-05] (ang.).