Wikipedia

Tour de France 2000

87. Tour de France rozpoczął się 1 lipca we francuskim wesołym miasteczku Futuroscope, a zakończył się 23 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z 21 etapów, w tym 11 etapów płaskich, 2 etapów pagórkowatych, 5 etapów górskich i 3 etapów jazdy na czas. Cała trasa liczyła 3662 km.

Tour de France 2000
1999 2001
Ilustracja
Trasa Tour de France 2000
Data

1 – 23 lipca 2000

Etapów

21

Dystans

3662 km

Czas zwycięzcy

92 h 33' 08"
(40,273 km/h)

Zgłoszenia

177 kolarzy

Ukończyło wyścig

127 kolarzy

Podium
Pierwsze miejsce

Stany Zjednoczone Lance Armstrong (anulowane)

Drugie miejsce

Niemcy Jan Ullrich

Trzecie miejsce

Hiszpania Joseba Beloki

Pozostałe klasyfikacje
Górska

Kolumbia Santiago Botero

Punktowa

Niemcy Erik Zabel

Młodzieżowa

Hiszpania Francisco Mancebo

Najaktywniejszych

Holandia Erik Dekker

Drużynowa

Hiszpania Kelme

Klasyfikacje edytuj

Klasyfikację generalną wygrał po raz drugi z rzędu Amerykanin Lance Armstrong, wyprzedzając Niemca Jana Ullricha i Hiszpana Josebę Belokiego. Niemiec Erik Zabel wygrał klasyfikację punktową, Kolumbijczyk Santiago Botero wygrał klasyfikację górską, a Hiszpan Francisco Mancebo był najlepszy w klasyfikacji młodzieżowej. Najaktywniejszym kolarzem został Holender, Erik Dekker[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była hiszpańska drużyna Kelme-Costa Blanca.

Doping edytuj

Przed startem wyścigu wszyscy zawodnicy obowiązkowo musieli się poddać badaniom. Badań tych nie przeszli trzej kolarze: Rosjanin Siergiej Iwanow z drużyny Farm Frites, Włoch Rossano Brasi z Team Polti i Słoweniec Andrej Hauptman z Vini Caldirola-Sidermec. We krwi wszystkich trzech wykryto zbyt duży poziom hematokrytu we krwi, co sugerowało stosowanie erytropoetyny (EPO). Cała trójka została wykluczona z rywalizacji[2].

Po zakończeniu 16. etapu testów antydopingowych nie przeszedł francuski kolarz Emmanuel Magnien. W jego krwi wykryto kortykosteroidy[3]. Zwycięzca klasyfikacji punktowej, Erik Zabel, także stosował doping, do czego przyznał się w 2013 roku[4].

W 2012 roku Armstrong został dożywotnio zdyskwalifikowany za stosowanie dopingu przez Amerykańską Agencję Antydopingową. Anulowano także wszystkie jego wyniki począwszy od 1 sierpnia 1998 roku[5]. W 2013 roku Armstrong przyznał się do stosowania między innymi EPO, transfuzji krwi, testosteronu i kortyzonu[6]. Mimo to jeden z najpoważniejszych rywali Amerykanina, Jan Ullrich stwierdził, że Amerykaninowi powinno się przywrócić wszystkie wyniki, z uwagi na powszechność stosowania dopingu wśród kolarzy w tamtych czasach[7].

Drużyny edytuj

W tej edycji TdF wzięło udział 20[8] drużyn:

  • Crédit Agricole
  • Vini Caldirola-Sidermec
  • Kelme-Costa Blanca
  • Team Memory Card-Jack & Jones
  • Bonjour

Etapy edytuj

Etap Data Trasa Dystans Zwycięzca
1 1 lipca Futuroscope   ITT 16,5 km   David Millar
2 2 lipca Futuroscope – Loudun   194,0 km   Tom Steels
3 3 lipca Loudun – Nantes   161,5 km   Tom Steels
4 4 lipca Nantes – Saint-Nazaire   TTT 70,0 km   ONCE
5 5 lipca Vannes – Vitré   202,0 km   Marcel Wüst
6 6 lipca Vitré – Tours   198,5 km   Léon van Bon
7 7 lipca Tours – Limoges   205,5 km   Christophe Agnolutto
8 8 lipca Limoges – Villeneuve-sur-Lot   203,5 km   Erik Dekker
9 9 lipca Agen – Dax   181,0 km   Paolo Bettini
10 10 lipca Dax – Hautacam   205,0 km   Javier Otxoa
11 11 lipca Bagnères-de-Bigorre – Revel   218,5 km   Erik Dekker
12 lipca Dzień przerwy
12 13 lipca Carpentras – Mont Ventoux   149,0 km   Marco Pantani
13 14 lipca Awinion – Draguignan   185,5 km   José Vicente Garcia
14 15 lipca Draguignan – Briançon   249,0 km   Santiago Botero
15 16 lipca Briançon – Courchevel   173,5 km   Marco Pantani
17 lipca Dzień przerwy
16 18 lipca Courchevel – Morzine   196,0 km   Richard Virenque
17 19 lipca Évian-les-Bains –   Lozanna   155,0 km   Erik Dekker
18 20 lipca   Lozanna –   Fryburg Bryzgowijski   252,0 km   Salvatore Commesso
19 21 lipca   Fryburg Bryzgowijski – Miluza   ITT 58,5 km   Lance Armstrong
20 22 lipca Belfort – Troyes   254,5 km   Erik Zabel
21 23 lipca Paryż – Paryż (Champs-Élysées)   138,0 km   Stefano Zanini

Liderzy klasyfikacji po etapach edytuj

Etap Zwycięzca Klasyfikacja generalna
  		Klasyfikacja punktowa
  		Klasyfikacja górska
  		Klasyfikacja młodzieżowa
  		Klasyfikacja drużynowa
 
1 David Millar David Millar David Millar Marcel Wüst David Millar US Postal
2 Tom Steels Tom Steels
3 Tom Steels
4 ONCE Laurent Jalabert David Cañada ONCE
5 Marcel Wüst Paolo Bettini
6 Léon van Bon Alberto Elli Salvatore Commesso Rabobank
7 Christophe Agnolutto Marcel Wüst
8 Erik Dekker Erik Dekker
9 Paolo Bettini Erik Zabel
10 Javier Otxoa Lance Armstrong Javier Otxoa Francisco Mancebo
11 Erik Dekker
12 Marco Pantani Banesto
13 José Vicente García
14 Santiago Botero Santiago Botero
15 Marco Pantani
16 Richard Virenque Kelme
17 Erik Dekker
18 Salvatore Commesso
19 Lance Armstrong
20 Erik Zabel
21 Stefano Zanini
Klasyfikacja końcowa Lance Armstrong Erik Zabel Santiago Botero Francisco Mancebo Kelme

Podczas 2. etapu David Millar nosił żółtą koszulkę, a Lance Armstrong, drugi w klasyfikacji punktowej, zieloną.

Klasyfikacje końcowe edytuj

Klasyfikacja generalna edytuj

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1.   Lance Armstrong   US Postal 92 h 33' 08"
2.   Jan Ullrich Telekom +6' 02"
3.   Joseba Beloki Festina +10' 04"
4.   Christophe Moreau Festina +10' 34"
5.   Roberto Heras Kelme +11' 50"
6.   Richard Virenque Polti +13' 26"
7.   Santiago Botero Kelme +14' 18"
8.   Fernando Escartín Kelme +17' 21"
9.   Francisco Mancebo Banesto +18' 09"
10.   Daniele Nardello Mapei +18' 25"

Klasyfikacja punktowa edytuj

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1.   Erik Zabel   Telekom 321
2.   Robbie McEwen Farm Frites 203
3.   Romāns Vainšteins Vini Caldirola 184
4.   Emmanuel Magnien Française des Jeux 157
5.   Erik Dekker Rabobank 138

Klasyfikacja górska edytuj

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1.   Santiago Botero   Kelme 347
2.   Javier Otxoa Kelme 283
3.   Richard Virenque Polti 267
4.   Pascal Hervé Polti 234
5.   Nico Mattan Cofidis 164

Klasyfikacja młodzieżowa edytuj

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1.   Francisco Mancebo   Banesto 92 h 51' 17"
2.   Guido Trentin Vini Caldirola +17' 48"
3.   Grischa Niermann Rabobank +33' 57"
4.   David Cañada ONCE +59' 35"
5.   David Millar Cofidis +1 h 54' 54"

Klasyfikacja drużynowa edytuj

Pozycja Drużyna Czas
1.   Kelme 278 h 10' 47"
2.   Festina +13' 42"
3.   Banesto +18' 21"
4.   Telekom +40' 08"
5.   Lotto +1 h 11' 50"

Przypisy edytuj

  1. ↑ PRIX DE LA COMBATIVITÉ: PALMARÈS DES COMBATIFS. prixantargazdelacombativite.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-10)]. (fr.).
  2. ↑ Britian's Millar races to lead (ang.)
  3. ↑ Doping bei der Tour de France 1947 - heute (niem.)
  4. ↑ Zabel admits to doping from 1996 to 2003 (ang.)
  5. ↑ Lance Armstrong Receives Lifetime Ban And Disqualification Of Competitive Results For Doping Violations Stemming From His Involvement In The United States Postal Service Pro-Cycling Team Doping Conspiracy (ang.)
  6. ↑ Lance Armstrong comes clean (ang.)
  7. ↑ Jan Ullrich supports Lance (ang.)
  8. ↑ Les équipes du Tour de France 2000 (fr.)

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tour_de_France_2000&oldid=69292426”