Trzebielino
Trzebielino (kaszb. Trzebielënò, niem. Treblin) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Trzebielino, w pobliżu jeziora Trzebielskiego (Trzebielińskiego) i przy trasie drogi krajowej nr 
. Miejscowość jest siedzibą sołectwa Trzebielino w którego skład wchodzą również Szczyciec i Toczek.
| wieś | |
 Młyn wodny szachulcowy z 2 połowy XIX wieku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2008) |
744 |
| Strefa numeracyjna |
59 |
| Kod pocztowy |
77-235[2] |
| Tablice rejestracyjne |
GBY |
| SIMC |
0751798 |
Położenie na mapie gminy Trzebielino  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu bytowskiego  | |
 54°12′03″N 17°05′16″E/54,200833 17,087778[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Trzebielino, nadleśnictwa[3] oraz placówki Ochotniczej Straży Pożarnej.
Nazwa edytuj
Nazwę miejscowości Trzebielino zawdzięczamy niemieckiemu słowu „Treblin”, co w dosłownym jego znaczeniu oznacza wycinkę lasu.
Historia edytuj
Trzebielino stanowiło centrum zachodniej części włości Puttkamerów. Puttkamerowie władali Trzebielinem do 1945 roku. Wieś została wymieniona przez pomorskiego geografa Eilhardusa Lubinusa w 1612 roku jako teren zamieszkały przez Wendów. W XVIII wieku mieszkało tutaj 12 kmieci i 6 zagrodników oraz funkcjonowała kuźnia. W 1836 roku przeprowadzono w Trzebielinie uwłaszczenie chłopów. Mimo prowadzonej przez Puttkamerów akcji kolonizacyjnej do ostatniej wojny miejscowa ludność używała kaszubskich nazw części przysiółków. Po wojnie wśród osadników główny trzon stanowili także Kaszubi z okolic Kartuz, Kościerzyny i Chojnic. Dzięki Puttkamerom w połowie II tysiąclecia ziemia trzebielińska zaczęła się bardzo intensywnie rozwijać pod względem urbanistycznym, gospodarczym i handlowym[4].
Zabytki edytuj
Według rejestru zabytków NID[5] na listę zabytków wpisane są:
- kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki parafialny pw. Niepokalanego Serca NMP, 1688-91, 1888, nr rej.: A-270 z 26.03.1960. Posiada skromny detal, spłaszczony hełm baniasty na wieży, w wyposażeniu barokowy ołtarz[6]
- neoklasycystyczny pałac von Puttkamerów z 1810 roku, pocz. XIX, XIX/XX w., nr rej.: A-430 z 18.03.1965[7], posiada dwa niesymetryczne ryzality z końca XIX w[6].
- szachulcowy dwór (dom nr 7), XVII, XVIII, XIX w., nr rej.: 617 z 30.08.1966 (nie istnieje?)
- kuźnia z podcieniem, XVIII/XIX w., nr rej.: 271 z 26.03.1960 (nie istnieje).
Ponadto we wsi znajduje się plebania z 2 połowy XIX w. i szachulcowy młyn wodny z 2 połowy XIX wieku[8].
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 140948
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1310 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Nadleśnictwo Trzebielino. 23 paź 2012. [dostęp 2013-09-24].
- ↑ Historia Trzebielina.[ dostęp 2013-10-29].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 5 [dostęp 2016-12-18].
- ↑ a b Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 242, ISBN 978-83-7495-133-3.
- ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 292, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
- ↑ Paulina Omelańska: Atrakcje turystyczne. 30.10.2012. [dostęp 2013-09-24]. (pol.).