Turzyca loarska

Turzyca loarska
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	ciborowate
Rodzaj	turzyca
Gatunek	turzyca loarska
	Nazwa systematyczna
	Carex colchica J.Gay; Ann. Sci. Nat., Bot., sér. 2, 10: 303 (1838)
Synonimy
	Carex arenaria subsp. colchica (J.Gay) Nyman; Carex arenaria subsp. ligerica (J.Gay) Bonnier & Layens; Carex colchica subsp. ligerica (J.Gay) T.V.Egorova; Carex ligerica J.Gay; Carex ligerina Boreau; Carex schoenoides Schrank; Carex schreberi subsp. ligerica (J.Gay) Almq.; Vignea colchica (J.Gay) Soják; Vignea ligerica (J.Gay) Soják;
	Carex arenaria subsp. colchica (J.Gay) Nyman; Carex arenaria subsp. ligerica (J.Gay) Bonnier & Layens; Carex colchica subsp. ligerica (J.Gay) T.V.Egorova; Carex ligerica J.Gay; Carex ligerina Boreau; Carex schoenoides Schrank; Carex schreberi subsp. ligerica (J.Gay) Almq.; Vignea colchica (J.Gay) Soják; Vignea ligerica (J.Gay) Soják;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Turzyca loarska (Carex colchica J.Gay) – gatunek byliny należący do rodziny ciborowatych. Występuje w Europie i zachodniej Azji. W Polsce gatunek rzadki i objęty ochroną.

Rozmieszczenie geograficzne edytuj

Występuje w Europie i zachodniej Azji. Na zachodzie sięga Francji, a na wschodzie zachodniej Syberii i Kazachstanu. Na północy sięga po Szwecję i kraje bałtyckie, na południu po Włochy, Grecję, Turcję i rejon Kaukazu^[3]. W Polsce ma liczne stanowiska w dolinie Wisły poniżej Włocławka, poza tym rozproszona w rejonie Zatoki Gdańskiej i w zachodniej części kraju, głównie w dolinie Odry i Warty^[4].

Morfologia edytuj

Kwiatostan

Pokrój: Roślina zielna.
Łodyga: Wzniesiona, dorastająca do 20–50 cm wysokości, u nasady zwykle otoczona jasnobrązowymi pochwami liściowymi.
Liście: Krótsze niż łodyga, o szerokości 1–2 mm.
Owoce: Owalna niełupka o rozmiarach 4-4,5 na 2,1–2,4 mm, zwykle ze szczeliną i wąskimi skrzydełkami w górnej części. Nasiona owalno-romboidalne, spłaszczone bocznie, z niewielkim dzióbkiem na wierzchołku, ciemnobrązowe^[5].

Biologia i ekologia edytuj

Liczba chromosomów: 2n = 58^[5].

Zagrożenia i ochrona edytuj

Od 2014 roku turzyca loarska jest objęta w Polsce częściową ochroną gatunkową^[6]. W Polskiej czerwonej księdze roślin posiada kategorię VU (narażony)^[7]. Tę samą kategorię posiada na polskiej czerwonej liście^[8].

Przypisy edytuj

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Carex colchica J.Gay. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-05-08].
↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 130, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
↑ ^a ^b Vít Bojnanský, Agáta Fargašová: Atlas of Seeds and Fruits of Central and East-European Flora: The Carpathian Mountains Region. Springer Science & Business Media, 2007. ISBN 978-1-4020-5362-7. (ang.).
↑ Dz.U. z 2014 r. poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin
↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).

[powo-3] Carex colchica J.Gay. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-05-08].

[4] Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 130, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .

[bojnansky-5] Vít Bojnanský, Agáta Fargašová: Atlas of Seeds and Fruits of Central and East-European Flora: The Carpathian Mountains Region. Springer Science & Business Media, 2007. ISBN 978-1-4020-5362-7. (ang.).

[rozp2014-6] Dz.U. z 2014 r. poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin

[7] Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.

[8] Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]