USS Gudgeon (SS-211)

USS Gudgeon (SS-211)amerykański okręt podwodny z czasów II wojny światowej typu Tambor. Pierwszy amerykański okręt podwodny, który po japońskim ataku na Perl Harbor rozpoczął operacje bojowe na wodach japońskich. 26 stycznia 1942 roku „Gudgeon” otrzymał od dowódcy sił podwodnych obszaru Pacyfiku (Commander Submarine Pacific Fleet – ComsSubPac) wiadomość o japońskim okręcie podwodnym, który wracając z patrolu do bazy w Japonii, powinien wkrótce przeciąć trasę amerykańskiej jednostki. „Gudgeon” otrzymał precyzyjne informacje o trasie i prędkości okrętu ze śledzącej ruch japońskiego okrętu podwodnego amerykańskiej jednostki nasłuchu i dekryptażu radiowego HYPO na Hawajach. Już następnego dnia rano operator sonaru „Gudgeona” wykrył japońską jednostkę poruszającą się na powierzchni z prędkością ok. 15 węzłów. Dowódca amerykańskiego okrętu wydał rozkaz odpalenia 3 torped w kierunku okrętu nieprzyjacielskiego, zatapiając w ten sposób 1785-tonowy I-73. Był to w pierwszy przypadek zatopienia wrogiego okrętu przez amerykańskie okręty podwodne, I-73 był zaś pierwszym dużym japońskim okrętem podwodnym utraconym w wojnie podwodnej na Pacyfiku.

USS Gudgeon (SS-211)
Klasa

okręt podwodny

Typ

Tambor

Historia
Stocznia

Mare Island

Położenie stępki

22 listopada 1939

Wodowanie

25 stycznia 1941

 US Navy
Wejście do służby

21 kwietnia 1941

Zatopiony

18 kwietnia 1944

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


1475 ton
2370 ton

Długość

93,8 metra

Szerokość

8,3 metra

Zanurzenie testowe

75 metrów

Napęd
4 silniki Diesla (1350 KM każdy)
2 silniki elektryczne (1370 KM każdy)
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


20 węzłów
9 węzłów

Zasięg

12.000 mil morskich przy prędkości 10 węzłów na powierzchni

Uzbrojenie
24 torpedy Mark XIV
Wyrzutnie torpedowe

10 × 533 mm (6 dziobowych i 4 rufowe)

Załoga

60 oficerów i marynarzy

W czasie służby „Gudgeon” uzyskał 14 potwierdzonych zatopień, o łącznym tonażu 71.372 ton, co uplasowało go na 15 miejscu wśród amerykańskich okrętów podwodnych. Został utracony w trakcie swojego 12 patrolu w niewyjaśnionych do dziś okolicznościach po 7 kwietnia 1944 roku.

Bibliografia edytuj