Ulica Estońska w Warszawie
Ulica Estońska – ulica na Saskiej Kępie, w dzielnicy Praga-Południe w Warszawie, biegnąca od skrzyżowania z ul. Berezyńską do skrzyżowania z ul. Jakubowską. Jej zabudowę stanowią domy mieszkalne, pochodzące częściowo z okresu dwudziestolecia międzywojennego, z czego jeden wpisany jest do rejestru zabytków. Jej nazwa poświęcona jest Estonii, jednemu z państw utworzonych po I wojnie światowej, co wpisuje się w nazewnictwo kilku sąsiednich ulic, szczególnie wobec równoległych Finlandzkiej i Łotewskiej[1].
| Saska Kępa | |||||||||||||||||||
 Ulica Estońska, widok z ul. Berezyńskiej w kierunku ul. Jakubowskiej | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||
 52°14′12,3″N 21°02′55,3″E/52,236758 21,048690
| |||||||||||||||||||
Przebieg i ruch uliczny edytuj
Ulica Estońska stanowi łącznik między ul. Berezyńską a Jakubowską. Znajduje się w północno-zachodniej części Saskiej Kępy, blisko ronda Waszyngtona. Jest ulicą jednokierunkową, z przejazdem możliwym w kierunku południowym. Nie przebiegają przez nią trasy komunikacji miejskiej, ani drogi dla rowerów.
Historia edytuj
Nazwa ulicy została nadana uchwałą Rady Miejskiej Warszawy z dnia 27 września 1926[2].
Najstarsze zachowane przy ul. Estońskiej domy pochodzą z lat 30. XX wieku. Są one pozostałością aktywnej działalności architektów promujących rozwiązania w duchu modernizmu i funkcjonalizmu[3]. Szczególnym przykładem jest dom własny Jadwigi Dobrzyńskiej i Zygmunta Łobody z 1932 stanowiący pierwotnie przykład skrajnego funkcjonalizmu[4]. Dom zaprojektowany przez Helenę i Szymona Syrkusów w 2. połowie lat 30. zachował się w kształcie bardzo zbliżonym do pierwotnego. W grudniu 2013 dwie organizacje pozarządowe zgłosiły wniosek o wpisanie budynku do rejestru zabytków[5].
Ważniejsze obiekty edytuj
- Dom przy ul. Estońskiej 1 – dom z ok. 1930, wpisany do rejestru zabytków[6].
- Budynek przy ul. Estońskiej 3/5 – Ambasada Republiki Indonezji[7], wcześniej Ambasada Australii (1990-2001).
- Dom przy ul. Estońskiej 6 – dom własny z pracownią Jadwigi Dobrzyńskiej i Zygmunta Łobody z 1932-1933. Jest jedną z nielicznych zachowanych w Warszawie realizacji tej pary architektów. Pierwotnie wyraźnie widoczna była inspiracja pięcioma cechami architektury nowoczesnej postulowanymi przez Le Corbusiera, po przebudowach stracił wiele ze swojego pierwotnego charakteru[8]. Ilustracja przedstawiająca dom przy ul. Estońskiej 6 znalazła się na okładce wydanej w 2012 książki SAS. Ilustrowany atlas architektury Saskiej Kępy, a także na okładce 4 numeru czasopisma Architektura i Budownictwo z 1934[4].
- Dom przy ul. Estońskiej 8 – budynek Anieli Landau z 1938-1939, zaprojektowany przez Helenę i Szymona Syrkusów. Budynek ma cechy typowe dla architektury modernistycznej końca lat 30. XX wieku – np. wyraźny kontrast między gładkimi tynkami a nieregularnym kamieniem. Uwagę zwracają pasmowe okna oraz cofnięty parter[9].
Galeria edytuj
-
Estońska 3/5, siedziba Ambasada Republiki Indonezji -
Estońska 6 -
Estońska 8, budynek Anieli Landau z 1938–1939 -
Estońska 8
Przypisy edytuj
- ↑ Faryna-Paszkiewicz 2001 ↓, s. 29.
- ↑ Uchwała Rady Miejskiej z dnia 27 września 1926 r. w sprawie nazw ulic w Cytadeli i w mieście. „Dziennik Zarządu Miasta Stołecznego Warszawy”. nr 67/68, s. 1-3, 1926-10-20.
- ↑ Faryna-Paszkiewicz 2001 ↓, s. 41-58.
- ↑ a b Faryna-Paszkiewicz 2001 ↓, s. 55.
- ↑ Zobacz perły architektury na Saskiej Kępie. gazeta.pl, 2013-12-13. [dostęp 2013-12-25]. (pol.).
- ↑ Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków – stan na 30 czerwca 2012 r. – woj. mazowieckie (Warszawa). nid.pl, 2012-06-30. [dostęp 2013-12-25]. (pol.).
- ↑ Ambasada Republiki Indonezji w Warszawie. indonesianembassy.pl. [dostęp 2013-12-25]. (pol.).
- ↑ Piwowar, Piątek i Trybuś 2012 ↓, s. 20.
- ↑ Piwowar, Piątek i Trybuś 2012 ↓, s. 19.
Bibliografia edytuj
- Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa. Warszawa: Murator, 2001. ISBN 83-915407-0-7. (pol.).
- Magdalena Piwowar, Grzegorz Piątek, Jarosław Trybuś: SAS. Ilustrowany atlas architektury Saskiej Kępy. Centrum Architektury, 2012. ISBN 978-83-934574-0-3. (pol.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków – stan na 30 czerwca 2012 r. – woj. mazowieckie (Warszawa). nid.pl, 2012-06-30. [dostęp 2013-12-25]. (pol.).
- Tomasz Urzykowski: Najciekawsze na trasie. wyborcza.pl, 2006-06-14. [dostęp 2013-12-25]. (pol.).