Urban VII
Urban VII (łac. Urbanus VII, właśc. Giambattista Castagna; ur. 4 sierpnia 1521 w Rzymie, zm. 27 września 1590 tamże[1]) – papież w okresie od 15 do 27 września 1590[2].
| Giambattista Castagna | ||
| Papież Biskup Rzymu | ||
.jpg)
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
4 sierpnia 1521 | |
| Data i miejsce śmierci |
27 września 1590 | |
| Miejsce pochówku | ||
| Papież | ||
| Okres sprawowania |
15–27 września 1590 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
30 marca 1553 | |
| Nominacja biskupia |
1 marca 1553 | |
| Sakra biskupia |
4 kwietnia 1553 | |
| Kreacja kardynalska |
12 grudnia 1583 | |
| Kościół tytularny | ||
| Pontyfikat |
15 września 1590 | |
| Data konsekracji |
4 kwietnia 1553 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Życiorys edytuj
Był synem szlachcica genueńskiego Cosimo Castagny oraz Constanzy Ricci Jacobacci, spokrewniony przez matkę z kilkoma kardynałami: Domenico Giacobazzim (kreowanym w 1517), Cristoforo Giacobazzim (1536) i Girolamo Verallim (1549)[3].
Studiował na kilku włoskich uniwersytetach, w tym na Bolońskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[3]. Pracował przy Kurii Rzymskiej jako prawnik, w okresie pontyfikatu Juliusza III był referendarzem Trybunału Apostolskiej Sygnatury Sprawiedliwości i Apostolskiej Sygnatury Łaski[3]. Otrzymał tytuł papieskiego prałata domowego. Towarzyszył kardynałowi Veralliemu w misji legata we Francji[1].
1 marca 1553 został mianowany arcybiskupem Rossano[1]. Wiązało się to z koniecznością przyjęcia święceń – 30 marca 1553 Castagna otrzymał w Rzymie niższe i wyższe święcenia do kapłańskich włącznie (z rąk Filippo Archinto, biskupa Saluzzo)[3]. 4 kwietnia sakry biskupiej udzielił mu kardynał Girolamo Veralli[3].
Sprawował także liczne funkcje w Państwie Kościelnym. Był gubernatorem Fano (od 14 czerwca 1555), komisarzem apostolskim Citta di Castello (1559), gubernatorem Perugii i Umbrii (1559-1560). Uczestniczył w obradach soboru trydenckiego (1562-1563)[1], kierował kilkoma kongregacjami. We wrześniu 1565 był audytorem kardynała Ugo Boncompagniego (przyszłego papieża Grzegorza XIII) przy okazji sprawowania przez tego ostatniego funkcji legata w Hiszpanii.
Od 1565 Campagna sprawował samodzielne misje dyplomatyczne. W latach 1565-1572 był nuncjuszem w Hiszpanii[2], 1573-1577 w Wenecji. W 1573 zrezygnował z funkcji arcybiskupa Rossano. 1576-1577 gubernator Bolonii; 1578-1580 jako legat we Flandrii i Kolonii reprezentował papieża Grzegorza XIII na układach pokojowych króla Hiszpanii Filipa II ze Zjednoczonymi Prowincjami.
W Kurii Rzymskiej pełnił funkcję konsultora (radcy) w Świętym Oficjum oraz Świętej Consulcie[1]. 12 grudnia 1583 został mianowany kardynałem, z tytułem prezbitera S. Marcelli[1]. W latach 1584-1585 legat w Bolonii; od 19 listopada 1586 zajmował stanowisko Inkwizytora Generalnego Świętego Oficjum. Uczestniczył w konklawe 1585 r., a na następnym sam został wybrany na papieża (15 września 1590)[1].
Przyjął imię Urbana VII. Był to najkrótszy pontyfikat w historii[4]; papież zmarł po 12 dniach na malarię, nie został nawet koronowany[1]. Pochowany początkowo w patriarchalnej bazylice watykańskiej, w 1606 zwłoki przeniesiono do bazyliki Najświętszej Maryi Panny powyżej Minerwy w Rzymie.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 381-382. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ a b Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 139. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ a b c d e Castagna, Giambattista. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-08-22]. (ang.).
- ↑ pontyfikat, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2019-11-11].
Bibliografia edytuj
- Pope Urban VII. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-08-22]. (ang.).