Władimir Nikanorow

radziecki piłkarz i hokeista

Władimir Nikołajewicz Nikanorow, ros. Владимир Николаевич Никаноров (ur. 1 lipca?/14 lipca 1917 w Moskwie, zm. 20 maja 1980 tamże) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji bramkarza, reprezentant ZSRR w piłce nożnej oraz w hokeju na lodzie, hokeista, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski.

Władimir Nikanorow
Владимир Никаноров
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Władimir Nikołajewicz Nikanorow

Data i miejsce urodzenia

14 lipca 1917
Moskwa

Data i miejsce śmierci

20 maja 1980
Moskwa

Wzrost

183 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera juniorska
Lata Klub
1932–1937 Miasokombinat Moskwa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1938–1939 Piszczewik Moskwa 38 (-?)
1940–1952 CDKA/CDSA Moskwa 190 (-?)
1952–1953 zespół m.Kalinina/MWO Moskwa 6 (-6)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1952  ZSRR 2 (-3)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1955–1957 ODO Swierdłowsk
1958–1960 SKWO Lwów
1962 CSKA Moskwa (dyrektor)
1963 CSKA Moskwa (asystent)
1965 SKCzF Sewastopol
1966 Znamia Nogińsk
1968–1969 Burowik Almietjewsk
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Kariera piłkarska edytuj

Kariera klubowa edytuj

W 1932 roku zaczął grać w zespole młodzieżowym Miasokombinat Moskwa. W 1938 rozpoczął zawodową karierę w klubie Piszczewik Moskwa. W 1940 został powołany do wojska, gdzie został piłkarzem CDKA Moskwa. W czasie II wojny światowej uczestniczył w działaniach bojowych.

Pod koniec 1952 zespół CDSA Moskwa został rozwiązany z powodu porażki reprezentacji ZSRR na Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach (większość reprezentacji składała się z piłkarzy CDSA). Po rozwiązaniu "drużyny poruczników", jak również wielu jego kolegów z klubu próbował grać w zespole miasta Kalinina, reprezentujący Moskiewski Obwód Wojskowy (MWO). Jednak po porażce na Igrzyskach Olimpijskich 1952 w kraju rozwiązano wszystkie kluby wojskowe. Dlatego w 1953 postanowił zakończyć swoją karierę piłkarską[1].

Kariera reprezentacyjna edytuj

11 maja 1952 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w nieoficjalnym meczu z Polską przegranym 0:1. Drugi raz wyszedł na boisko również w nieoficjalnym meczu reprezentacji.

Kariera hokeisty edytuj

Oprócz piłki nożnej Nikanorow uprawiał bandy i hokej na lodzie. Występował jednak na innej pozycji, jako obrońca.

W bandy grał w klubach Piszczewik Moskwa (1937-1939) oraz CDKA Moskwa (1939-1947). Z CDKA zdobył Puchar ZSRR oraz mistrzostwo i Puchar Moskwy..

W latach 1946-1950 bronił barw CDKA Moskwa w hokeju na lodzie. Łącznie w mistrzostwach ZSRR rozegrał 60 meczów i strzelił osiem goli. Mistrz ZSRR w hokeju w latach 1948-1950. Pierwszy kapitan hokejowej reprezentacji Związku Radzieckiego. W 1948 roku grał przeciwko LTC Praga[2].

Kariera trenerska edytuj

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową. Od czerwca 1955 prowadził ODO Swierdłowsk, z którym po sezonie 1955 awansował do Klasy A. Jednak nie utrzymał się w niej i po zakończeniu sezonu 1957 opuścił ODO. W 1958 objął stanowisko głównego trenera SKWO Lwów. W latach 1962-1963 z pracował jako dyrektor i asystent trenera w CSKA Moskwa. W 1961 i 1964 trenował dzieci w Szkole Sportowej CSKA. W 1965 stał na czele SKCzF Sewastopol, a w następnym roku przeniósł się do zespołu Znamia Nogińsk. W latach 1968–1969 prowadził Burowik Almietjewsk. Potem od 1969 do 1977 trenował dzieci w Szkole Piłkarskiej Trudowyje Riezierwy Moskwa.

Zmarł 20 maja 1980 roku w Moskwie. Został pochowany na Cmentarzu Kuźminskim[3].

Sukcesy i odznaczenia edytuj

jako piłkarz

Sukcesy klubowe edytuj

  • mistrz ZSRR: 1946, 1947, 1948, 1950, 1951
  • wicemistrz ZSRR: 1945, 1949
  • zdobywca Pucharu ZSRR: 1945, 1948, 1951
  • finalista Pucharu ZSRR: 1944

Sukcesy reprezentacyjne edytuj

Sukcesy trenerskie edytuj

Sukcesy indywidualne edytuj

Odznaczenia edytuj

jako hokeista

Sukcesy klubowe edytuj

  • mistrz ZSRR w hokeju na lodzie: 1948, 1949, 1950
  • wicemistrz ZSRR w hokeju na lodzie: 1947
  • zdobywca Pucharu ZSRR w bandy: 1945, 1946
  • mistrz Moskwy w bandy: 1940, 1943, 1946
  • zdobywca Pucharu Moskwy w bandy: 1942, 1945, 1946

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj