Włodzimierz Szembek

Sługa Boży, polski duchowny katolicki

Włodzimierz Szembek SDB (ur. 2 kwietnia 1883 w Porębie Żegocie, zm. 18 września 1942 w KL Auschwitz) – Sługa Boży, męczennik za wiarę, polski ksiądz katolicki.

Włodzimierz Szembek
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

2 kwietnia 1883
Poręba Żegoty

Data i miejsce śmierci

18 września 1942
KL Auschwitz

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

3 czerwca 1934

Tablica upamiętniająca salezjanów pomordowanych w czasie II wojny światowej na ścianie Bazyliki Najświętszego Serca Jezusowego w Warszawie

Życiorys edytuj

Był synem hrabiego Zygmunta i Klementyny z Dzieduszyckich, wnukiem Włodzimierza Dzieduszyckiego. Po ukończeniu studiów rolniczych na Uniwersytecie Jagiellońskim podjął pracę w rodzinnych majątkach.

Jego działalność charytatywna zjednała mu szacunek społeczny. W wieku 45 lat wstąpił do nowicjatu salezjanów w Czerwińsku. Śluby zakonne złożył 10 sierpnia 1929 roku. Przed podjęciem dalszych studiów teologicznych w Oświęcimiu i Krakowie odbył praktykę pedagogiczno-duszpasterską w Aleksandrowie Kujawskim.

3 czerwca 1934 roku otrzymał święcenia kapłańskie, a następnie podjął obowiązki sekretarza-inspektora, ekonoma, nauczyciela agronomii i wykładowcy w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Salezjańskiego.

Po wybuchu II wojny światowej pracował w Skawie.

Aresztowany przez gestapo 9 lipca 1942 roku i katowany w nowotarskim więzieniu, trafił następnie (16 września) do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz, gdzie zarejestrowany został pod numerem 60019.

Dobrowolnie ofiarował życie za zakładnika – księdza Walentego Kozaka, który miał zostać zgładzony w odwecie za ucieczkę innego więźnia.

Jest jednym z 122 sług Bożych, drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej, których proces beatyfikacyjny rozpoczął się 17 września 2003 roku.

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj