Wang Guowei

Wang Guowei
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone	王国维
Pismo tradycyjne	王國維
Hanyu pinyin	Wáng Guówéi
Wade-Giles	Wang Kuo-wei
Wymowa (IPA)	[wǎŋ kwǒwěi]

Wang Guowei (ur. 3 grudnia 1877 w Haining w prow. Zhejiang, zm. 2 czerwca 1927 w Pekinie^[1]) – chiński naukowiec, specjalizujący się w filozofii, historii i archeologii. Zajmował się również krytyką literacką i pisaniem poezji^[1].

Życiorys edytuj

Dwukrotnie, w 1893 i 1897 roku, oblał egzaminy urzędnicze, w związku z czym pracował jako prywatny nauczyciel. W 1898 roku przeprowadził się do Szanghaju, gdzie pracował w lokalnej gazecie, a w 1901 roku wyjechał na studia do Tokio. Z powodu problemów zdrowotnych po pół roku musiał przerwać edukację i wrócić do kraju, samodzielnie kontynuował jednak naukę^[2]. Po wybuchu w 1911 roku rewolucji Xinhai wyemigrował do Japonii, skąd powrócił do Chin po pięciu latach^[1]. Od 1925 roku wykładał na pekińskim Uniwersytecie Tsinghua^[1]. W trzy lata po wypędzeniu cesarza Puyi z Zakazanego Miasta popełnił samobójstwo w ogrodzie pałacowym Yiheyuan, aby okazać swoją lojalność wobec obalonych Qingów^[3].

W młodości interesował się filozofią, zwłaszcza Kanta i Schopenhauera, jednak po 30 roku życia porzucił te zainteresowania. Miał bardzo krytyczny stosunek do współczesnych sobie filozofów (m.in. Spencera i Wundta), uważając ich jedynie za historyków filozofii lub co najwyżej drugorzędnych synkretyków^[4].

Za największe osiągnięcie Wanga uważa się przeprowadzoną w duchu schopenhauerowskim krytyczną analizę jednej z klasycznych powieści chińskich, Honglou Meng^[5] (红楼梦评论 Honglou Meng pinglun, 1904). Zajmował się również badaniami nad tradycyjną chińską operą (zwłaszcza z okresu Yuan) oraz materiałami paleograficznymi z epok Shang i Zhou^[6].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d Wang Guowei, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2011-05-26] (ang.).
↑ Zhongying Cheng, Nicholas Bunnin: Contemporary Chinese philosophy. Malden, Massachusetts: Wiley-Blackwell, 2002, s. 37. ISBN 978-0-631-21725-1.
↑ Dewei Wang: The monster that is history: history, violence, and fictional writing in twentieth-century China. Berkeley: University of California Press, 2004, s. 225. ISBN 978-0-520-23873-2.
↑ Feng Youlan: Krótka historia filozofii chińskiej. Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 368-369. ISBN 83-01-13421-6.
↑ Louise P. Edwards: Men and women in Qing China: gender in the Red Chamber Dream. Honolulu: University of Hawaii Press, 2001, s. 25. ISBN 978-0-8248-2468-6.
↑ Edward L. Shaughnessy: Sources of Western Zhou history: inscribed bronze vessels. Berkeley: University of California Press, 1991, s. 14. ISBN 978-0-520-07028-8.

[britannica-1] Wang Guowei, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2011-05-26] (ang.).

[2] Zhongying Cheng, Nicholas Bunnin: Contemporary Chinese philosophy. Malden, Massachusetts: Wiley-Blackwell, 2002, s. 37. ISBN 978-0-631-21725-1.

[3] Dewei Wang: The monster that is history: history, violence, and fictional writing in twentieth-century China. Berkeley: University of California Press, 2004, s. 225. ISBN 978-0-520-23873-2.

[4] Feng Youlan: Krótka historia filozofii chińskiej. Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 368-369. ISBN 83-01-13421-6.

[5] Louise P. Edwards: Men and women in Qing China: gender in the Red Chamber Dream. Honolulu: University of Hawaii Press, 2001, s. 25. ISBN 978-0-8248-2468-6.

[6] Edward L. Shaughnessy: Sources of Western Zhou history: inscribed bronze vessels. Berkeley: University of California Press, 1991, s. 14. ISBN 978-0-520-07028-8.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]