Wikipedia

Wendy Holdener

Wendy Holdener (ur. 12 maja 1993 w Unteribergu) – szwajcarska narciarka alpejska, pięciokrotna medalistka igrzysk olimpijskich, wielokrotna medalistka mistrzostw świata oraz czterokrotna medalistka mistrzostw świata juniorów.

Wendy Holdener
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 maja 1993
Unteriberg

Klub

SC Drusberg

Wzrost

168 cm

Debiut w PŚ

23.10 2010, Sölden
(DNQ1 - gigant)

Pierwsze punkty w PŚ

28.11 2010, Aspen
(18. miejsce - slalom)

Pierwsze podium w PŚ

10.03 2013, Ofterschwang (2. miejsce - slalom)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
złoto Pjongczang 2018 Drużynowo
srebro Pjongczang 2018 Slalom
srebro Pekin 2022 Superkombinacja
brąz Pjongczang 2018 Superkombinacja
brąz Pekin 2022 Slalom
Mistrzostwa świata
złoto Sankt Moritz 2017 Superkombinacja
złoto Åre 2019 Superkombinacja
złoto Åre 2019 Drużynowo
srebro Sankt Moritz 2017 Slalom
srebro Courchevel/Méribel 2023 Kombinacja
srebro Courchevel/Méribel 2023 Gigant równoległy
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Crans-Montana 2011 Kombinacja
srebro Crans-Montana 2011 Zjazd
srebro Québec 2013 Drużynowo
brąz Crans-Montana 2011 Gigant
Puchar Świata
2. miejsce
2017/2018
3. miejsce
2018/2019
Puchar Świata (Slalom)
2. miejsce
2017/2018
2. miejsce
2022/2023
3. miejsce
2015/2016
3. miejsce
2016/2017
3. miejsce
2018/2019
Puchar Świata (Superkombinacja)
Mała Kryształowa Kula
2015/2016
Mała Kryształowa Kula
2017/2018
2. miejsce
2019/2020
3. miejsce
2016/2017
3. miejsce
2018/2019
Strona internetowa

Kariera edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Wendy Holdener zaprezentowała się 27 listopada 2008 roku podczas zawodów FIS Race w szwajcarskim Zinal. Zajęła wtedy 18. miejsce w slalomie. W 2010 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Mont Blanc, gdzie jej najlepszym wynikiem było piąte miejsce w zjeździe. Rok później, podczas mistrzostw świata juniorów w Crans-Montana, zdobyła trzy medale: złoty w kombinacji, srebrny w zjeździe i brązowy w slalomie gigancie.

W Pucharze Świata zadebiutowała 23 października 2010 roku w austriackim Sölden, gdzie nie zakwalifikowała się do drugiego przejazdu w gigancie. Pierwsze pucharowe punkty zdobyła miesiąc później, 28 listopada 2010 roku w amerykańskim Aspen, zajmując 18. pozycję w slalomie. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy znalazła się 10 marca 2013 roku w Ofterschwang, zajmując drugie miejsce w slalomie. Na podium stanęły również Tina Maze ze Słowenii oraz Mikaela Shiffrin z USA. W marcu 2016 roku wywalczyła Małą Kryształową Kulę za superkombinację. W ostatnich zawodach tej konkurencji sezonu 2015/2016 wygrała w Lenzerheide i dzięki temu z czwartej lokaty awansowała na najwyższą w klasyfikacji generalnej superkombinacji. Tym samym zrzuciła z podium dotychczasową liderkę Marie-Michèle Gagnon. W tym samym sezonie zajęła też trzecie miejsce w slalomie. W obu tych klasyfikacjach Szwajcarka uplasowała się na trzeciej pozycji w sezonie 2016/2017. Kolejny sezon zakończyła na drugiej pozycji w klasyfikacji generalnej i klasyfikacji slalomu, ulegając tylko Shiffrin. Ponadto po raz drugi w karierze zwyciężyła też w klasyfikacji superkombinacji. Łącznie jedenaście razy stawała na podium zawodów w tym sezonie, odnosząc przy tym jedno zwycięstwo. W sezonie 2018/2019 była trzecia w klasyfikacji generalnej oraz w klasyfikacjach slalomu i superkombinacji. W drugiej z tych konkurencji była też druga w sezonie 2019/2020.

W 2011 roku wzięła udział w slalomie na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen, zajmując 29. miejsce w gigancie, a rywalizacji w slalomie nie ukończyła. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Schladming była między innymi jedenasta w slalomie. Podczas mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek nie ukończyła slalomu, zajęła jednak siedemnaste miejsce w gigancie. W międzyczasie wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi, jednak nie ukończyła żadnej konkurencji. Pierwszy medal wśród seniorek zdobyła w 2017 roku, wygrywając superkombinację podczas mistrzostw świata w Sankt Moritz. Wyprzedziła tam swą rodaczkę Michelle Gisin oraz Austriaczkę Michaelę Kirchgasser. Parę dni później wywalczyła również srebrny medal w slalomie, w którym lepsza była tylko Mikaela Shiffrin. Kolejne medale zdobyła na igrzyskach w Pjongczangu, gdzie zwyciężyła w zawodach drużynowych, była druga w slalomie oraz trzecia w superkombinacji. Kolejne dwa medale zdobyła na mistrzostwach świata w Åre w 2019 roku. Najpierw zwyciężyła w kombinacji, wyprzedzając na podium Petrę Vlhovą ze Słowacji i Norweżkę Ragnhild Mowinckel. Następnie wspólnie z Aline Danioth, Danielem Yule i Ramonem Zenhäusernem zdobyła złoty medal w zawodach drużynowych. Z mistrzostw świata w Cortinie d'Ampezzo wróciła bez medalu. Dwukrotnie była blisko podium: w slalomie i zawodach drużynowych zajmowała czwarte miejsce. Na igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2022 roku zajęła drugie miejsce w superkombinacji, rozdzielając Michelle Gisin i Włoszkę Federicę Brignone. Zdobyła tam także brązowy medal w slalomie, w którym uplasowała się za Vlhovą i Austriaczką Kathariną Liensberger. Podczas mistrzostw świata w Courchevel/Méribel w 2023 roku zdobyła srebrne medale w kombinacji i gigancie równoległym.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNF1 18 lutego 2014   Soczi Gigant 2:36,87 —   Tina Maze
DNF1 21 lutego 2014   Soczi Slalom 1:44,54 —   Mikaela Shiffrin
9. 15 lutego 2018   Pjongczang Gigant 2:20,02 +1,25   Mikaela Shiffrin
2.  16 lutego 2018   Pjongczang Slalom 1:38,63 +0,05   Frida Hansdotter
3.  22 lutego 2018   Pjongczang Superkombinacja 2:20,90 +1,44   Michelle Gisin
1.  24 lutego 2018   Pjongczang Drużynowo - - -
9. 7 lutego 2022   Pekin Gigant 1:55,69 +1,63   Sara Hector
3.  9 lutego 2022   Pekin Slalom 1:44,98 +0,12   Petra Vlhová
2.  17 lutego 2022   Pekin Superkombinacja 2:25,67 +1,05   Michelle Gisin

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
29. 17 lutego 2011   Ga-Pa Gigant 2:20,54 +5,26   Tina Maze
DNF2 19 lutego 2011   Ga-Pa Slalom 1:45,79 -   Marlies Schild
26. 14 lutego 2013   Schladming Gigant 2:08,06 +5,57   Tessa Worley
11. 16 lutego 2013   Schladming Slalom 1:39,85 +1,77   Mikaela Shiffrin
17. 12 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Gigant 2:19,16 +3,54   Anna Fenninger
DNF2 14 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Slalom 1:38,48 -   Mikaela Shiffrin
1.  10 lutego 2017   Sankt Moritz Superkombinacja 1:58,88 - -
2.  18 lutego 2017   Sankt Moritz Slalom 1:37,27 +1,64   Mikaela Shiffrin
14. 5 lutego 2019   Åre Supergigant 1:04,89 +1,10   Mikaela Shiffrin
1.  8 lutego 2019   Åre Superkombinacja 2:02,13 - -
1.  12 lutego 2019   Åre Drużynowo - - -
15. 14 lutego 2019   Åre Gigant 2:01,97 +2,70   Petra Vlhová
17. 16 lutego 2019   Åre Slalom 1:57,05 +2,26   Mikaela Shiffrin
DNF1 15 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Superkombinacja 2:07,22 -   Mikaela Shiffrin
7. 16 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Gigant równoległy - -   Marta Bassino
  Katharina Liensberger
4. 17 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Zawody drużynowe - -   Norwegia
8. 18 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Gigant 2:30,66 +1,68   Lara Gut-Behrami
4. 20 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Slalom 2:30,66 +2,34   Katharina Liensberger
2.  6 lutego 2023   Courchevel/Méribel Kombinacja 1:57,47 +1,62   Federica Brignone
5. 14 lutego 2023   Courchevel/Méribel Drużynowo - -   Stany Zjednoczone
2.  15 lutego 2023   Courchevel/Méribel Gigant równoległy - -   Maria Therese Tviberg
18. 17 lutego 2023   Courchevel/Méribel Gigant 2:07,13 +2,32   Mikaela Shiffrin
DNF2 18 lutego 2023   Courchevel/Méribel Slalom 1:43,15 -   Laurence St. Germain

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
31. 31 stycznia 2010   Region Mont Blanc Supergigant 1:32,21 +2,28   Marine Gauthier
36. 1 lutego 2010   Region Mont Blanc Slalom 1:34,47 +7,42   Christina Geiger
5. 4 lutego 2010   Region Mont Blanc Zjazd 1:20,89 +1,26   Jéromine Géroudet
41. 5 lutego 2010   Region Mont Blanc Gigant 1:38,34 +4,36   Mona Løseth
15. 5 lutego 2010   Region Mont Blanc Kombinacja 38,85 pkt ?   Mona Løseth
2.  1 lutego 2011   Crans-Montana Zjazd 1:32,11 +0,34   Lotte Smiseth Sejersted
3.  2 lutego 2011   Crans-Montana Gigant 2:28,27 +1,17   Sara Hector
4. 3 lutego 2011   Crans-Montana Slalom 1:40,32 +1,71   Jessica Depauli
1.  5 lutego 2011   Crans-Montana Kombinacja ? - -
5. 21 lutego 2013   Québec Slalom 1:52,10 +0,81   Magdalena Fjällström
14. 22 lutego 2013   Québec Gigant 2:22,23 +2,18   Lisa-Maria Zeller
2.  23 lutego 2013   Québec Drużynowo - -   Szwecja

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Zwycięstwa w zawodach edytuj

  1.   Sztokholm – 23 lutego 2016 (slalom równoległy)
  2.   Lenzerheide – 13 marca 2016 (superkombinacja)
  3.   Lenzerheide – 26 stycznia 2018 (superkombinacja)
  4.   Killington – 27 listopada 2022 (slalom)
  5.   Sestriere – 11 grudnia 2022 (slalom)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach edytuj

  1.   Ofterschwang – 10 marca 2013 (slalom) – 2. miejsce
  2.   Innsbruck – 29 grudnia 2014 (slalom) – 3. miejsce
  3.   Lienz – 29 grudnia 2015 (slalom) – 2. miejsce
  4.   Soldeu – 28 lutego 2016 (superkombinacja) – 2. miejsce
  5.   Jasná – 6 marca 2016 (slalom) – 2. miejsce
  6.   Levi – 12 listopada 2016 (slalom) – 2. miejsce
  7.   Killington – 27 listopada 2016 (slalom) – 3. miejsce
  8.   Sestriere – 11 grudnia 2016 (slalom) – 3. miejsce
  9.   Semmering – 29 grudnia 2016 (slalom) – 3. miejsce
  10.   Maribor – 8 stycznia 2017 (slalom) – 2. miejsce
  11.   Flachau − 10 stycznia 2017 (slalom) – 3. miejsce
  12.   Levi − 11 listopada 2017 (slalom) – 3. miejsce
  13.   Lienz – 28 grudnia 2017 (slalom) – 2. miejsce
  14.   Oslo – 1 stycznia 2018 (slalom równoległy) – 2. miejsce
  15.   Zagrzeb – 3 stycznia 2018 (slalom) – 2. miejsce
  16.   Kranjska Gora – 7 stycznia 2018 (slalom) – 3. miejsce
  17.   Lenzerheide − 28 stycznia 2018 (slalom) – 3. miejsce
  18.   Sztokholm – 30 stycznia 2018 (slalom równoległy) – 2. miejsce
  19.   Crans-Montana − 3 marca 2018 (supergigant) – 3. miejsce
  20.   Ofterschwang – 10 marca 2018 (slalom) – 2. miejsce
  21.   Sankt Moritz – 9 grudnia 2018 (slalom równoległy) – 3. miejsce
  22.   Semmering – 29 grudnia 2018 (slalom) – 3. miejsce
  23.   Oslo – 1 stycznia 2019 (slalom równoległy) – 3. miejsce
  24.   Zagrzeb – 5 stycznia 2019 (slalom) – 3. miejsce
  25.   Maribor – 2 lutego 2019 (slalom) – 3. miejsce
  26.   Crans Montana – 24 lutego 2019 (superkombinacja) – 3. miejsce
  27.   Szpindlerowy Młyn – 9 marca 2019 (slalom) – 2. miejsce
  28.   Soldeu – 16 marca 2019 (slalom) – 2. miejsce
  29.   Levi – 23 listopada 2019 (slalom) – 2. miejsce
  30.   Courchevel – 17 grudnia 2019 (gigant) – 3. miejsce
  31.   Altenmarkt – 12 stycznia 2020 (superkombinacja) – 2. miejsce
  32.   Garmisch-Partenkirchen – 9 lutego 2020 (supergigant) – 3. miejsce
  33.   Kranjska Gora – 15 lutego 2020 (gigant) – 3. miejsce[1]
  34.   Kranjska Gora – 16 lutego 2020 (slalom) – 2. miejsce
  35.   Flachau – 12 stycznia 2021 (slalom) – 3. miejsce
  36.   Jasná – 6 marca 2021 (slalom) – 3. miejsce
  37.   Åre – 13 marca 2021 (slalom) – 3. miejsce
  38.   Killington – 28 listopada 2021 (slalom) – 3. miejsce
  39.   Maribor – 9 stycznia 2022 (slalom) – 2. miejsce
  40.   Levi – 20 listopada 2022 (slalom) – 2. miejsce
  41.   Szpindlerowy Młyn – 28 stycznia 2023 (slalom) – 3. miejsce
  42.   Åre – 11 marca 2023 (slalom) – 2. miejsce
  43.   Killington – 26 listopada 2023 (slalom) – 3. miejsce

Przypisy edytuj

  1. ↑ ex aequo z Metą Hrovat

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wendy_Holdener&oldid=72472221”