Wermikulit
Wermikulit, (Mg, Fe, Al)3(Al, Si)4O10(OH)2·4H2O, – minerał ilasty, który zwiększa swoją objętość pod wpływem podgrzewania. Powstaje podczas wietrzenia lub zmian hydrotermalnych biotytu lub flogopitu[1]. Znaczne złoża wermikulitu znajdują się w Australii, Nowej Zelandii, Rosji, Indiach, Brazylii, Chile, Egipcie, Kanadzie, Japonii, Ugandzie oraz Madagaskarze[2].
Charakterystyka edytuj
Właściwości edytuj
W czasie obróbki w wysokiej temperaturze wermikulit jest w stanie zwiększyć swoją objętość 20-krotnie, stając się wermikulitem ekspandowanym. Jest chemicznie obojętny oraz stabilny biologicznie[3].
Wermikulit jest minerałem niepalnym. Posiada dużą pojemność sorpcyjną kationów oraz właściwości buforowe[4].
Zastosowanie edytuj
Wykazuje wysokie właściwości magazynowania wilgoci, dzięki czemu jest chętnie wykorzystywany w ogrodnictwie[3]. Dodawany jest do podłoży szczepionych biopreparatami mikoryzowymi[4].
Wermikulit stosowany jest również w budownictwie jako dodatek do cegieł, bloków i płyt oraz wypełniacz do betonów izolacyjnych[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Vermiculite mineral information and data.. mindat.org. [dostęp 2010-09-05].
- ↑ a b Wermikulit. Jego własności, występowanie i zastosowanie, [w:] Andrzej Kubicz, Przegląd Geologiczny, 1960.
- ↑ a b Ogarnij Ogród, Wermikulit – właściwości i zastosowanie – Ogarnij Ogród [online], 27 września 2022 [dostęp 2022-10-06] (pol.).
- ↑ a b Paweł Tylek, Łukasz Mateusiak, Mariusz Kormanek, Właściwości fizyczne komponentów do produkcji podłoży szkółkarskich, Zakopane, 26 września 2012.