Wilhelm Schmalz

Wilhelm Schmalz
	Generalleutnant der Luftwaffe
Data i miejsce urodzenia	1 marca 1901 ; Reussen
Data i miejsce śmierci	14 marca 1983 ; Braunfels
	Przebieg służby
Lata służby	1919–1945
Siły zbrojne	Reichswehra; Luftwaffe
Stanowiska	dowódca:; 1 Dywizji Pancerno-Spadochronowa „Hermann Göring”
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: kampania wrześniowa; kampania francuska; kampania bałkańska; operacja Barbarossa bitwa o Kijów; ; operacja Husky; operacja Shingle; bitwa pod Budziszynem;
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wilhelm Schmalz (ur. 1 marca 1901 w Reussen, zm. 14 marca 1983 w Braunfels) – niemiecki oficer, uczestnik II wojny światowej, generał porucznik, kawaler Krzyża Rycerskiego z Liśćmi Dębu.

Początki kariery wojskowej edytuj

W 1919 roku walczył w III Marine Brigade Lowenfelda przeciwko niemieckim komunistom. Następnie służył w Reichswehrze. W lutym 1923 roku został mianowany porucznikiem kawalerii, następnie awansował aż do stopnia majora i stanowiska dowódcy batalionu piechoty.

Druga wojna światowa edytuj

Od września do października 1939 roku brał udział w napaści na Polskę; został odznaczony Krzyżem Żelaznym obu stopni.

Od maja do czerwca 1940 roku brał udział w kampanii francuskiej. Został odznaczony Krzyżem Rycerskim. Od listopada 1940 roku był dowódcą batalionu motocykli w 9 Dywizji Pancernej. W kwietniu 1941 roku uczestniczył w napaści na Jugosławię.

Od 22 czerwca 1941 roku brał udział w walkach na froncie niemiecko-radzieckim, walczył na Ukrainie. W lutym 1942 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Niemieckim i – awansowany do stopnia podpułkownika – został dowódcą pułku piechoty w 9 Dywizji Pancernej. W październiku 1942 roku został mianowany pułkownikiem.

Od stycznia 1943 roku służył w powstającej 1 Dywizji Pancerno-Spadochronowej „Hermann Göring”. W maju 1943 roku został dowódcą pułku grenadierów (Panzergrenadier-Regiment) tej jednostki. Brał udział w walkach we Włoszech, m.in. w bitwie o Monte Cassino. 23 grudnia 1943 roku otrzymał Liście Dębu do Krzyża Rycerskiego.

16 kwietnia 1944 roku został wyznaczony na dowódcę dywizji „Hermann Göring” (we Włoszech). W maju 1944 roku otrzymał awans na generała majora. Od 4 października 1944 roku był dowódcą Korpusu Pancerno-Spadochronowego „Hermann Göring”.

30 stycznia 1945 roku został mianowany generałem porucznikiem.

Po kapitulacji Niemiec 8 maja 1945 roku został wzięty do niewoli przez Amerykanów.

Po wojnie edytuj

Został postawiony przed amerykański trybunał wojskowy jako podejrzany o popełnienie zbrodni wojennych we Włoszech. W 1950 roku został uniewinniony i zwolniony.

Linki zewnętrzne edytuj

Odznaczenia Wilhelma Schmalza. (ang.).

Bibliografia edytuj

Walther-Peer Fellgiebel: Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939-1945. Friedburg: Podzun-Pallas, 2000. ISBN 3-7909-0284-5.
Gordon Williamson Malcolm McGregor: German commanders of World War II.: Waffen-SS, Luftwaffe & Navy (2). Oksford: Osprey Publishing, 2006, s. 56–59. ISBN 1-84176-597-X.