Wilhelm VI (markiz Montferratu)

Wilhelm VI (ur. ok. 1173 r., zm. 17 września 1226 r.) – markiz Montferratu od 1207 roku.

Wilhelm VI
ilustracja herbu
markiz Montferratu
Okres

od 1207
do 1226

Poprzednik

Bonifacy I

Następca

Bonifacy II

Dane biograficzne
Data urodzenia

ok. 1173

Data śmierci

17 września 1226

Ojciec

Bonifacy I

Matka

Eleonora z Sabaudii

Żona

Elena del Bosco, Berta Clavesana

Dzieci

Bonifacy II, Beatrycze, Alicja

Życiorys edytuj

Wilhelm był najstarszym synem markiza Montferratu Bonifacego I, który pod koniec życia został też królem Tesaloniki. Jego matką była pierwsza żona Bonifacego, Eleonora z Sabaudii. Zaczął uczestniczyć w życiu politycznym i wojskowym od początku lat 90. XII w. U boku ojca brał udział w walkach, a także podpisywał dokumenty. Nie później niż w 1201 r. poślubił Elenę del Bosco, która wkrótce została matką jego pierworodnego syna Bonifacego.

W 1202 r. ojciec Wilhelma wyruszył na IV wyprawy krzyżowej, pozostawiając Montferrat w rękach Wilhelma. Po zdobyciu Konstantynopola ojciec pozostał w Grecji, gdzie utworzył królestwo Tesaloniki. Gdy zmarł, w 1207 r. Wilhelm został jego następcją w Montferratcie, a drugi syn Bonifacego, urodzony już w Grecji z drugiego małżeństwa Demetriusz, odziedziczył włości greckie.

We Włoszech, już od momentu wyjazdu ojca, Wilhelm toczył długie zmagania przeciwko miastu Asti, zakończone pokojem w 1206 r. W latach 1209–1212 wspierał we Włoszech cesarza Ottona IV z Brunszwiku. W 1212 r. przeszedł na stronę Fryderyka II Hohenstaufa. W 1215 r. występował po stronie Fryderyka podczas soboru laterańskiego. Kilkakrotnie przebywał na dworze Fryderyka w Niemczech i spełniał misje w jego służbie (m.in. posłował do papieża). W tym czasie toczył też wojnę z miastem Alessandria, zakończoną pokojem zawartym w 1219 r.

W 1216 r. Wilhelm zgodził się poprowadzić krucjatę, którą zamierzał zorganizować papież Honoriusz III. Początkowo miała ona zmierzać do Egiptu, jednak gdy do Włoch przybył znajdujący się w coraz trudniejszej sytuacji brat Wilhelma, Demetriusz, i poprosił papieża o pomoc, ten zdecydował się posłać ją do Tesaloniki. Rozpoczęcie wyprawy wielokrotnie jednak z różnych powodów odkładano. W 1224 r. Wilhelm, zamierzając wyruszyć na wyprawę, zaciągnął u Fryderyka II pożyczkę pod zastaw swojego księstwa. W 1224 r. Tesalonika padła, zdobyta przez despotę Epiru Teodora Dukasa Komnena. Wyprawa ostatecznie miała ruszyć latem 1225 r., jednak siły zgromadzone w Brindisi powstrzymała niespodziewana choroba Wilhelma. Wyruszył do Grecji w 1226 r., jednak wyprawa zakończyła się niepowodzeniem, armia została zdziesiątkowana przez choroby i sam Wilhelm zmarł w jej trakcie. Do Italii zdołał powrócić jego syn Bonifacy oraz brat Demetriusz.

Bibliografia edytuj