William Jones (językoznawca)

William Jones (ur. 28 września 1746 w Londynie, zm. 27 kwietnia 1794 w Kalkucie) – brytyjski prawnik, sędzia, filolog, tłumacz, językoznawca.

Życiorys edytuj

Pracował jako sędzia w Kalkucie. Jako pierwszy^[a] zauważył podobieństwo pomiędzy sanskrytem, greką, a łaciną i uznał, że wszystkie te trzy starożytne języki wywodzą się z jednego prajęzyka, z którego początek wzięły także języki germańskie i celtyckie. Prajęzyk ten nazwano językiem praindoeuropejskim; języki z niego się wywodzące tworzą rodzinę indoeuropejską (później zaliczono do niej także języki bałtosłowiańskie, języki słowiańskie, albański, ormiański i inne języki).

W 1771 roku wydał Grammar of the Persian Language pierwszy angielski podręcznik języka perskiego. Tłumaczył literaturę perską, która inspirowała Byrona, Shelleya i poetów europejskiego romantyzmu.

W 1784 roku założył Asiatic Society of Bengal. Dokonał przekładów wielu dzieł literatury indyjskiej oraz perskiej.

Uwagi edytuj

↑ Pierwszy, którego odkrycie pociągnęło za sobą skutki w postaci kompleksowych badań naukowych; w rzeczywistości na podobieństwa między poszczególnymi językami indoeuropejskimi wskazywał już w 1. połowie XVII w. Marcus Zuerius van Boxhorn, jednak jego odkrycie przeszło bez echa.

[1] Pierwszy, którego odkrycie pociągnęło za sobą skutki w postaci kompleksowych badań naukowych; w rzeczywistości na podobieństwa między poszczególnymi językami indoeuropejskimi wskazywał już w 1. połowie XVII w. Marcus Zuerius van Boxhorn, jednak jego odkrycie przeszło bez echa.

[a]