Wydział Architektury Politechniki Poznańskiej
Wydział Architektury Politechniki Poznańskiej – jeden z wydziałów Politechniki Poznańskiej. Pierwotnie istniał w latach 1950–1954. Został reaktywowany w 1999. Współpracuje z wieloma uczelniami zagranicznymi, głównie w Niemczech i Włoszech.
| Politechnika Poznańska | |
| Data założenia |
1950, 1999 |
|---|---|
| Data likwidacji |
1954 |
| Państwo | |
| Województwo | |
| Adres |
ul. Jacka Rychlewskiego 2 |
| Liczba pracowników • naukowych |
65 |
| Dziekan |
prof. dr hab. inż. arch. Ewa Pruszewicz-Sipińska[1] |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°25′00,01″N 16°58′53,08″E/52,416670 16,981410
| |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
W 1919 utworzona została Państwowa Szkoła Budownictwa w Poznaniu, uważana za zalążek powstałego w 1945 Wydziału Budownictwa Wyższej Szkoły Inżynierskiej z Oddziałem Architektury. Skompletowanie w ciągu 5 lat kadry doświadczonych architektów, którzy objęli kierownictwa siedem Zakładów (Historii Architektury Powszechnej – kierownik Jarosław Ulatowski, Historii Architektury Polskiej – kierownik Zbigniew Zieliński, Projektowania Budynków Mieszkalnych – kierownik Stanisław Pogórski, Budownictwa Przemysłowego – kierownik Marian Andrzejewski, Budowy Osiedli – kierownik Władysław Czarnecki, Projektowania Budynków Użyteczności Publicznej – kierownik Kazimierz Ulatowski i Rysunku Odręcznego – kierownik Erwin Elster), umożliwiło przekształcenie 1 marca 1950 oddziału w autonomiczny Wydział Architektury. Jego pierwszym dziekanem wybrano prof. Władysława Czarneckiego. Mimo zaistniałych warunków do dalszego rozwoju podjęto w kręgach rządowych decyzję o likwidacji Wydziału, co nastąpiło 30 kwietnia 1954 (rekrutację wstrzymano 4 kwietnia 1952). Władze wydziału preferowały otwarte metody kształcenia, niezgodne z doktryną socrealizmu i nawiązujące do przedwojennych i brytyjskich metod kształcenia architektów (Politechniki Lwowska i Warszawska oraz Uniwersytet Liverpoolski), co było bezpośrednią przyczyną likwidacji wydziału, po wcześniejszej jego krytyce na łamach Architektury[2].
Władze uczelni oraz środowisko akademickie i zawodowe podjęły działania zmierzające do reaktywacji szkoły. Z kolei kształcenie na kierunku „architektura” wznowiono dopiero w roku akademickim 1972/73, dzięki utworzeniu 1 sierpnia 1972 Oddziału Architektury przy Wydziale Budownictwa Lądowego. W maju 1973 powołano autonomiczny Zakład Architektury pod kierunkiem prof. Andrzeja Gałkowskiego w strukturach Wydziału Budownictwa. Do nielicznej jeszcze kadry dołączyli Marian Fikus i Jerzy Gurawski. Potem pozyskano kolejnych pracowników, głównie z Wydziału Architektury Politechniki Śląskiej.
Liczba samodzielnych pracowników naukowo-dydaktycznych Instytutu w ramach Wydziału Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska spełniła wymagania do uzyskania uprawnień do nadawania stopnia doktora nauk technicznych na kierunku „architektura i urbanistyka”. Senat Politechniki Poznańskiej zdecydował o utworzeniu w roku akademickim 1999/2000 Wydziału Architektury. Podstawą tej decyzji był stan kadrowy i osiągnięcia Instytutu. Pierwszym dziekanem został Robert Ast, a w 2002 na tym stanowisku zastąpił go Wojciech Bonenberg. W latach 2008–2016 dziekanem wydziału był Jerzy Suchanek. W 2016 stanowisko to objęła Ewa Pruszewicz-Sipińska.
W 2012 Wydział Architektury wraz z Wydziałem Budownictwa i Inżynierii Środowiska Politechniki Poznańskiej zajęły 4. miejsce w grupie kierunków "Architektura i Budownictwo" Rankingu Szkół Wyższych Perspektyw i Rzeczpospolitej[3].
Siedziba edytuj
Baza lokalowa Wydziału Architektury obejmuje dwa budynki o łącznej powierzchni dydaktycznej 3559 m², które zlokalizowane są na nowym kampusie Politechniki Poznańskiej przy ulicy Nieszawskiej, zaprojektowanym przez architektów zatrudnionych na WAPP. Mieści 3 multimedialne amfiteatralne sale wykładowe, 12 laboratoriów – komputerowe, GIS (Geographic Information System), konserwacji i inwentaryzacji zabytków, do nauki języków obcych, rzeźby, malarstwa, ceramiki, rysunku, fotograficzne i materiałoznawstwa oraz sale do ćwiczeń seminaryjnych i projektowych, a także bibliotekę z czytelnią.
Struktura edytuj
- Katedra Architektury Usługowej i Mieszkaniowej
- Katedra Rysunku, Malarstwa, Rzeźby i Sztuk Wizualnych
- Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego
- Zakład Architektury Miejsc Pracy i Rekreacji
- Zakład Urbanistyki i Planowania Przestrzennego
- Zakład Historii Architektury i Urbanistyki
- Zakład Techniki w Architekturze
Współpraca międzynarodowa edytuj
Za czasów działalności Instytutu podpisano umowy o współpracy z Uniwersytetami w Hanowerze i w Wiedniu. Przez wiele lat organizowano wspólnie z kadrą i studentami obu tych uczelni praktyki projektowe w różnych miejscowościach na terenie Polski, RFN oraz Austrii.
Obecnie otrzymywane są stałe kontakty z wydziałami architektury uczelniach w Niemczech (Cottbus, Stuttgart, Karlsruhe i Hannover), Włoszech (Rzym, Mediolan i Florencja), Danii (Horsens), Francji (Strasbourg), Belgii (Mons), Holandii (Tilburg) i USA (Heights – New Jersey). Umowy z Brandenburskim Uniwersytet Technicznmy w Chociebużu, Politechniką Mediolańską i Universiteit van Tilburg przewidują uzyskanie przez absolwentów podwójnych dyplomów.
Absolwenci edytuj
Wykładowcy edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Dziekanat. Wydział Architektury Politechniki Poznańskiej. [dostęp 2019-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-24)].
- ↑ Projekt – Miasto. Wspomnienia poznańskich architektów 1945-2005, Henryk Marcinkowski i inni, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania, 2013, s. 14-16, ISBN 978-83-7768-069-8, OCLC 871701842.
- ↑ Architektura i budownictwo 2012. perspektywy.pl. [dostęp 2012-06-30].
Bibliografia edytuj
- Poznańska szkoła architektury. architekturaibiznes.com.pl. [dostęp 2012-06-30].
- Preferencje dla architektury oraz urbanistyki miast i wsi. absolwent.put.poznan.pl. [dostęp 2012-07-23].
Linki zewnętrzne edytuj