Yass
Yass (jass) – często definiowany jako osobny styl w muzyce, nie jest nowym gatunkiem w dosłownym sensie, a raczej swoistym konglomeratem różnych stylów, łączącym elementy współczesnej muzyki improwizowanej, jazzu, punk rocka i folku.
| Pochodzenie | |
|---|---|
| Czas i miejsce powstania |
początek lat 90. XX wieku |
| Gatunki pokrewne |
Opis edytuj
Termin ten powstał na początku lat 90. na oznaczenie nowego nurtu w polskiej muzyce, który powstawał wówczas w Trójmieście i Bydgoszczy. Autorami byli: trójmiejski kontrabasista i gitarzysta Tymon Tymański, Jerzy Mazzoll – klarnecista i Tomasz Gwinciński – gitarzysta, którzy chcieli podkreślić oryginalność proponowanej przez siebie i innych muzyków yassowych twórczości, a jednocześnie zdystansować się od polskiej sceny jazzowej, bardzo wówczas krytycznej wobec dokonań yassowców. W Bydgoszczy głównym ośrodkiem sceny yassowej jest klub Mózg.
Za pierwszy album yassowy uznaje się wydane w 1992 roku Tańce bydgoskie grupy Trytony Tomka Gwincińskiego[1].
Po okresie bardzo szerokiej działalności w latach dziewięćdziesiątych, kiedy ukazały się dziesiątki płyt kojarzonych z yassową sceną (między innymi zespołów Miłość, Trytony, Łoskot czy Mazzoll & Arhythmic Perfection) ruch yassowy stracił swoją intensywność, a muzycy z nim związani poświęcili się karierom solowym.
Charakterystyczną cechą sceny yassowej była duża liczba zakładanych ad hoc zespołów i projektów (o częstokroć dziwnych nazwach), które często występowały pod konkretną nazwą zaledwie na kilku koncertach[2].
Muzycy yassowi edytuj
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Sebastian Rerak: Chłepcąc ciekły hel – Historia yassu. Gdynia: A KuKu Sztuka, 2013. ISBN 978-83-925374-1-0.
- Joanna Wojdas. Porozmawiajmy o Miłości. Rozmowa z Tymonem Tymańskim. „Machina”, 2007.
- Ryszard Tymon Tymański. Cały ten dżez. „Jazz Forum”. 6, 1997.
- Bartek Chaciński. Dzieci Miłości. „Przekrój”. 17-18, 2007.