ZBLAN – rodzaj szkła z grupy ciężkich szkieł fluorkowych, wynaleziony w 1975 roku przez Poulaina i Lucasa na uniwersytecie w Rennes. Nazwa pochodzi od pierwszych liter symboli pierwiastków z ich wzoru chemicznego: ZrF4-BaF2-LaF3-AlF3-NaF[1].

Szkła typu ZBLAN cechuje szeroki zakres przepuszczalności światła o różnej długości fali, wynoszący od 300 nm (UV) do 7 μm (podczerwień), niski współczynnik refrakcji (1,50) i stosunkowo niska temperatura zeszklenia (Tg) 260 °C)[2]. Z powodu swojej wysokiej przepuszczalności w szerokim zakresie (zbliżonej do maksymalnej możliwej przepuszczalności dla tego typu materii), szkła ZBLAN znajdują zastosowanie np. w budowie światłowodów[3].

Przypisy edytuj

  1. Poulain, M. Verres fluores au tetrafluorure de zirconium proprietes optiques d'un verre dope au Nd3+. „Materials Research Bulletin”. 10, s. 243, 1975. DOI: 10.1016/0025-5408(75)90106-3. 
  2. James A. Harrington: Infrared Fiber Optics. Rutgers University. [dostęp 2010-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-09)]. (ang.).
  3. ZBLAN continues to show promise [online], web.archive.org, 13 maja 2009 [dostęp 2021-04-21] [zarchiwizowane z adresu 2009-05-13].