Wikipedia

Zabłotów

Zabłotów[2][3] (ukr. Заболотів) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie śniatyńskim, do 1945[4] miasto w Polsce, w województwie stanisławowskim, w powiecie śniatyńskim, siedziba gminy Zabłotów.

Zabłotów
Заболотів
Ilustracja
Kościół rzymskokatolicki w Zabłotowie
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 iwanofrankiwski

Rejon

śniatyński

Populacja (2018)
• liczba ludności


4014[1]

Nr kierunkowy

+380 3476

Kod pocztowy

78315, 78316

Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego
Mapa konturowa obwodu iwanofrankiwskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Zabłotów”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Zabłotów”
Ziemia48°28′31″N 25°17′05″E/48,475278 25,284722
Multimedia w Wikimedia Commons

Częścią Zabłotowa jest dawniej samodzielna wieś i gmina Demycze.

Herb Zabłotowa edytuj

Na tarczy kroju francuskiego w polu błękitnym złoty wspięty lew. U podstawy srebrny półtrzeciakrzyż. Lew symbolizuje położenie miasta w Rusi Czerwonej (dawne województwo ruskie). Półtrzeciakrzyż to godło z herbu Pilawa Potockich – w XVII w. właścicieli miasta.

Historia edytuj

W 1605 r. Zabłotów stał się siedzibą parafii rzymskokatolickiej ufundowanej przez chorążego rawskiego Stanisława Wołuckiego z Boguszyc[5]. Do 1772 r. Zabłotów położony był w województwie ruskim w Rzeczypospolitej.

W 1772 r., w wyniku I rozbioru Polski, dostał się pod panowanie austriackie i znalazł się w powiecie kołomyjskim cyrkułu halickiego[6]. Od 1786 r. włączony do cyrkułu zaleszczyckiego[7]. Po reformie administracyjnej z 1854 r. Zabłotów był początkowo miastem powiatowym w cyrkule kołomyjskim[8], a od 1867 r. znalazł się w powiecie śniatyńskim. 14 maja 1862 r. miasteczko zostało zniszczone w wyniku wielkiego pożaru, który pochłonął 84 domostwa, rozprzestrzeniając się dzięki silnemu wiatrowi. Straty zostały oszacowane na 100 000 złotych reńskich[9].

W latach II Rzeczypospolitej Zabłotów był siedzibą gminy w powiecie śniatyńskim województwa stanisławowskiego i parafii w dekanacie kołomyjskim archidiecezji lwowskiej[10].

Po 17 września 1939 r. okupowany przez wojska sowieckie i następnie włączony do ZSRR (Ukraińska SRR). W latach 1941-1944 pod okupacją niemiecką w dystrykcie Galicja Generalnego Gubernatorstwa. Ponownie okupowany przez wojska sowieckie w 1944 r. i włączony do ZSRR.

W latach 1942 - 1943 wszyscy Żydzi zostali wymordowani przez Niemców, wspieranych przez Ukraińską Policję Pomocniczą. W latach 1943 - 1944 z rąk nacjonalistów ukraińskich z OUN - UPA zginęło 23 Polaków, w tym inż. Adam Ziarnko i nauczyciel Henryk Jakubów, który jako ppor. rezerwy był komendantem placówki Armii Krajowej[11].

Z Zabłotowa pochodzi Otton Nikodym, polski matematyk uznany za wkład w rozwój teorii miary, analizy funkcjonalnej, równań różniczkowych i opisowej teorii mnogości, jeden z założycieli Polskiego Towarzystwa Matematycznego w 1919. W 1889 w Zabłotowie urodził się Ernest Giżejewski.

Zabytki edytuj

  • zamek (niezachowany)[12]
  • kościół rzymskokatolicki pw. Trójcy Świętej - murowany, neogotycki, z wieżą, wzniesiony na miejscu dawnego, drewnianego w latach 1898 - 1902, konsekrowany w 1909 r. Parafia miała również murowaną kaplicę na cmentarzu w Zabłotowie oraz drewniane kaplice w wsiach Trójca i Rudniki. Po ekspatriacji Polaków kościół zamieniony na magazyn. Część wyposażenia wywieziono do parafii w Starym Kurowie i Starym Dzikowie, resztę spalili żołnierze radzieccy[13]. Po 1991 r. odzyskany przez katolików. Przy kościele działalność charytatywną prowadzą siostry felicjanki[14].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Київ: Державна служба статистики України. 2018, s. 37. (ukr.)
  2. ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dnia 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 14: Województwo stanisławowskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1923, s. 12.
  3. ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 lutego 1937 r. o ustaleniu urzędowych nazw miast (M.P. z 1937 r. nr 69, poz. 104).
  4. ↑ Ustawa z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej (Dz.U. z 1946 r. nr 2, poz. 5).
  5. ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom XIV, str. 190, Warszawa 1895
  6. ↑ Carte nouvelle des Royaumes de Galizie et Lodomerie avec le District de Bukowine, Augsburg po 1772
  7. ↑ Carte Generale de l'Atlas des Roiaumes Galicie et Lodomerie divisés en 19 Cercles avec la Buckowina, 1786
  8. ↑ Uibersichts Karte der neu organisirten Gerichts und Verwaltungs Bezirke der Kronländer Königreich Galizien und Lodomerien und des Herzogtums Bukowina, Wiedeń 1855
  9. ↑ „Czas” nr 118, Kraków 23. maja 1862, str. 3.
  10. ↑ Mapa Kościoła rzymsko-katolickiego w Polsce, Lwów 1927
  11. ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 648, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661.
  12. ↑ Władysław Łozińskim Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku, 1903, str. 98
  13. ↑ Antoine, Zabłotów - służba na Ukrainie : Co warto zobaczyć w kościele w Zabłotowie? [online], Zabłotów - służba na Ukrainie, 27 maja 2017 [dostęp 2023-04-08].
  14. ↑ Zabłotów [online], www.rkc.lviv.ua [dostęp 2023-04-08].

Bibliografia edytuj

  • Polska placówka na Kresach. „Nowości Illustrowane”. 42, s. 7-8, 18 października 1913.
  • Антоні Вєх, Сестри служебниці Непорочного Зачаття Пресвятої Діви Марії в містечку Заболотів (1927-1945) на фоні чернечих спільнот Покуття, Львів 2019, ISBN 978-966-97603-7-1.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zabłotów&oldid=70254610”