Zagrodno (województwo dolnośląskie)
Zagrodno (niem. Adelsdorf[4]) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, w gminie Zagrodno, na pograniczu Pogórza Kaczawskiego w Sudetach i Niziny Śląsko-Łużyckiej (Równiny Chojnowskiej).
| wieś | |
 Dwór z XVI w. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
1471[2] |
| Strefa numeracyjna |
76 |
| Kod pocztowy |
59-516[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DZL |
| SIMC |
0368480 |
Położenie na mapie gminy Zagrodno  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu złotoryjskiego  | |
 51°11′27″N 15°51′57″E/51,190833 15,865833[1]
| |
Podział administracyjny edytuj
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa legnickiego.
Demografia edytuj
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyło 1471 mieszkańców[2]. Jest największą miejscowością gminy Zagrodno.
Nazwa edytuj
12 listopada 1946 nadano miejscowości polską nazwę Zagrodno[4].
Historia edytuj
W 1945 r. miejscowość została zajęta przez wojska radzieckie, a następnie przyłączona do Polski. Ówczesnych mieszkańców wysiedlono do Niemiec.
Powodzie edytuj
7 sierpnia 2010 Zagrodno zostało zalane przez wezbraną po opadach rzekę Skorę[5]; poziom wody osiągnął wysokość ponad 3 metry[6].
Zbiory Ossolineum edytuj
W 1944 r. Niemcy umieścili w Zagrodnie część zbiorów lwowskiego Zakładu Narodowego im. Ossolińskich[7][8]. Zachowane zbiory biblioteczne zasiliły w 1947 r. reaktywowaną we Wrocławiu Bibliotekę Ossolineum.
Zabytki edytuj
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[9]:
- kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki, parafialny, pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy i Chrystusa Króla, z lat 1789-1792 (projekt Carla Gottharda Langhansa).
- cmentarz przykościelny, z XIV w., XVIII w.
- kaplica grobowa rodziny Reibnitzów, z XVIII w.
- zespół dworski I, z XVI w., z drugiej połowy XIX w.
- dwór z XVI w.
- park
- zespół dworski II, nr 157, z 1750 r.
- dwór z XVIII w.
- park
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 156350
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1592 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
- ↑ Piotr Kanikowski, Krzysztof Maciejak. Złotoryję zalewa potok, Zagrodno tonie (ZDJĘCIA). „Gazeta Wrocławska”, 2010-08-08. Polskapresse Sp. z o.o.. [dostęp 2012-04-29]. (pol.).
- ↑ Piotr Kanikowski. Powiat złotoryjski: Zagrodno pod wodą. „Gazeta Wrocławska”, 2010-08-07. Polskapresse Sp. z o.o.. [dostęp 2012-04-29]. (pol.).
- ↑ Jakub Tyszkiewicz, Z tradycją w przyszłość. Zakład Narodowy im. Ossolińskich [online], Nowy Dziennik, 14 listopada 2008 [zarchiwizowane z adresu 2009-01-05].
- ↑ W bibliografii dotyczącej historii zbiorów ossolińskich miejscowość nazywana bywa także Adelin.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 267,268. [dostęp 2012-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
Bibliografia edytuj
- Pogórze Kaczawskie, Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 7: pod red. M. Staffy; Wydawnictwo I-BiS, Wrocław, 2002, ss.648-54, ISBN 83-85773-47-9