Ziemia lwowska

jednostka podziału terytorialnego w województwie ruskim (I Rzeczpospolita)

Ziemia lwowska (łac. terra Leopoliensis; ukr Львівська земля) – jednostka administracyjna Królestwa Polskiego, część województwa ruskiego w okresie I Rzeczypospolitej, 1340-1772. Stolicą ziemi lwowskiej był Lwów. Sejmiki ziemskie odbywały się we Lwowie, Trybunał Prowincji Małopolskiej we Lwowie, na równych prawach co Lublin, orzekał sprawy dla woj. ruskiego, bełskiego, wołyńskiego, podolskiego, bracławskiego, czerniechowskiego i kijowskiego.

Herb ziemi lwowskiej
Sztandar ziemi lwowskiej z okresu bitwy pod Grunwaldem
Po lewej stronie herb Ziemi lwowskiej na zbudowanej w latach 1554-1560 renesansowej bramie zamku w Brzegu na Dolnym Śląsku.

Podział administracyjny edytuj

Powiaty

Starosta lwowski zwoływał popis całej szlachty ziemi : lwowskiej i żydaczowskiej pod Glinianami. Powiaty obierały 6 deputatów na Trybunał Koronny i Trybunał Skarbowy Radomski na sejmiku deputackim i gospodarczym.

Granice edytuj

Ziemia lwowska graniczyła:

W skład ziemi lwowskiej, jako jednostki administracyjnej, wchodziła również ziemia żydaczowska (lub powiat żydaczowski), z którą właściwa ziemia lwowska graniczyła od południa.

Wg lustracji królewskiej sporządzonej w roku 1676 znajdowało się w całej ziemi lwowskiej 42 miasta i 618 wsi, w powiecie (ziemi żydaczowskiej) 9 miast i 170 wsi

.

Miejscowości edytuj

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj